Χάλαγε την πιάτσα ο Παντελής. Άραγε πόσους βόλεψε ο θάνατος του; 
Αισθάνθηκα την ανάγκη μετά από πέντε μήνες από την τραγική είδηση του θανάτου του Παντελή να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου. Και το κάνω επειδή το νιώθω. Χωρίς καμία διάθεση να στηρίξω την οικογένεια του αδικοχαμένου τραγουδιστή ή τις όποιες εμπλεκόμενες πλευρές. Ο καθένας θα βρει τον δρόμο του ή θα τον χάσει.

Δεν θα μπώ στην διαδικασία να απαντήσω σε τυχάρπαστα τρολάκια που βομβαρδίζουν τα προφίλ μου στο Facebook. Και εννοώ όλους εκείνους που βάζουν στο μίξερ του αξιολύπητου μυαλού τους, την υποχρέωση μου να ψάξω την αλήθεια με την τύχη που είχα να ανακαλύψω πρώτος τον τραγουδιστή πρίν από τέσσερα χρόνια. Στο σχετικό λίνκ μπορείτε να το διαπιστώσετε μόνοι σας. Άλλωστε οι Λατίνοι το έλεγαν ότι «τα γραπτά μένουν». Περισσότερα εδώ

Είπα να γράψω γιατί στον τόπο που γέννησε και μοίρασε τα φώτα του Πολιτισμού και πολλά χρόνια αργότερα του «έκοψαν το ρεύμα» ζω κι εγώ. Είναι ο ίδιος άραγε τόπος που γέννησε τον Λεωνίδα, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη τον Αριστοφάνη τον Θεοδωράκη; Είναι ο ίδιος τόπος που γέννησε και φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη;

Όχι ρε μάγκες. Δεν είναι. Το νεοελληνικό στοιχείο χλευάζει πάντα το πρωτογενές. Χλευάζει πάντα το αυθεντικό. Και το κάνει χωρίς επιχειρήματα. Έτσι απλά για να το κάνει. Άλλωστε τι να περιμένεις από αυτούς που ενώ υπέγραψαν μνημόνια και κατέστρεψαν το μέλλον των παιδιών τους βγήκαν και χόρευαν στο Σύνταγμα με νταούλια και ζουρνάδες;

Τι να περιμένεις από αυτούς που δεν κατάφεραν ποτέ να δεχτούν ένα παιδί απλό στην πιάτσα της δηθενιάς και της ανασφάλειας;

Τι να περιμένεις από αυτούς που στην αρχή τον έκραζαν-και αναφέρομαι σε συνάδελφους του- και κατόπιν έγραφαν δοκίμια για social για την φυγή του και έδιναν στεναχωρημένοι συνεντευξεις;

Τι να περιμένεις από αυτούς που ζητούσαν από νέους τραγουδιστές δεκάδες χιλιάδες ευρώ και ξαφνικά ένας τύπος χάριζε σουξέ σε φιλαράκια του και τους χαλούσε την αγορά;

Την ημέρα που έφυγε ο Παντελής είχα το θλιβερό προνόμιο να δώσω ρεπορτάζ σχεδόν σε όλες τις εκπομπές.

Το μόνο που μου έχει μείνει πίσω απο κάμερες και φώτα είναι το τηλεφώνημα με αναφιλητά της Μάτσα να με ευχαριστεί για τον σεβασμό που έδειξα στον νεκρό καλλιτέχνη της και μήνες μετά το τηλεφώνημα στον Τριαντάφυλλο-ως όφειλα για λόγους ρεπορτάζ- ο οποίος σε μια αποστροφή του λόγου του με ευχαρίστησε για την στάση μου.

Η ιστορία του Παντελή αγαπητοί αναγνώστες μου ήταν ξεχωριστή κι αυτό χαλούσε την μανέστρα πολλών. Βλέπετε από το πουθενά ο τύπος γέμιζε τα μαγαζιά, κάθε τι που τραγουδούσε σάρωνε στο You tube και δεν πέρασε από την κρεατομηχανή κάποιων παρεών που πουλάνε αέρα κοπανιστό σε νέους καλλιτέχνες και τους αφυδατώνουν οικονομικά.

Δεν πέρασε από κρεβάτια. Δεν έκανε θελήματα. Δεν παρακάλεσε κανέναν. Δεν πούλησε οικόπεδα για ν΄αγοράσει σουξέ διμήνου. Δεν έγλυψε ψόφιους επιχειρηματίες και γόνους για να μπεί σε μαγαζί.

Ο Παντελίδης μάγκες εγινε από μια κιθάρα μια κάμερα και μια τρέλα. Κι αυτό που δεν καταλαβαίνουν κάποιοι-και με κατηγορούν εν χορώ ζητώντας από μένα να σταματήσω να γράφω για την ιστορία- είναι πως ο κόσμος ασχολείται και ενδιαφέρεται διότι χιλιάδες νέοι ταυτίζουν τα όνειρά τους με την ζωή του Παντελή.

Κι αυτό θα κρατήσει ζωντανή την μνήμη του για πολλά χρόνια ακόμη.

Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει ποιος ή ποια οδηγούσε. Δεν με νοιάζει ποιος θα πάρει αν θα πάρει λεφτά από τις αποζημιώσεις.

Αυτό που με ενδιαφέρει δημοσιογραφικά είναι η αλήθεια και μόνο.

Άλλωστε η ιστορία του Παντελή πέρα από απογείωση προσσελήνωση και συντριβή είχε και μεγαλείο.

Κι αυτό το μεγαλείο κάποιοι δεν μπόρεσαν ποτέ να το δεχτούν στην πιάτσα της νύχτας. Μόνο που δεν ξέρουν ότι η υπεραξία του τραγουδιστή Παντελίδη θα μείνει στην ιστορία.

Ακόμη και σε αυτήν. Την Νεοελληνική. Την κακή. Την μέτρια. Την χυδαία κάποιες φορές.

Και θα μείνει ως ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στα μυαλά των νέων… ως ένας τύπος που πήγε κόντρα σε όλα και τα κατάφερε…

Πηγή