Το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πεδίο επηρεάζεται πλήρως από τα πολιτικά συστήματα, τα κοινοβουλευτικά, όπου προέρχονται από το σύστημα Γουεστμίνστερ (των Άγγλων ευγενώνκαιι σήμερα έχουμε τις βαρονίες-τα πολιτικά τζάκια που εξουσιάζουν).
Αυτά τα ολιγαρχικά συστήματα που κατά καιρούς αυτοαποκαλούνται ως Αστικές Δημοκρατίες (στοχεύοντας στην παραπλάνηση του πλήθους, όπου προέρχεται από την αμάθεια του και στην αδιαφορία του, υπονομεύοντας εν τέλει τα συμφέροντα του ίδιου του πλήθους έναντι στους εξουσιαστές του).
Αυτά τα πολιτικά συστήματα αφήνουν το πλήθος έρμαιο στις αδυναμίες της εξουσίας που απορρέουν από την ίδια την φύση του ανθρώπου. Ποιος άνθρωπος είμαστε σίγουροι ότι αν του δοθεί η θέση του ανώτατου εξουσιαστή δεν θα προχωρήσει στον σφετερισμό και στην καπήλευση των εντολών που έχει πάρει από το κοινό που τον εμπιστεύτηκε, διαψεύδοντας ελπίδες και προσδοκίες του πλήθους ότι θα εκπληρωνόντουσαν και θα ξεφεύγαν από τον οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό μαρασμό που ανά καιρούς βιώνουν και στοχεύουν δια της ψήφου μία ανάθεση προσώπου (κατά την γνώμη των πολλών) στην εξουσία και των διαθέσεων του;
Πόσοι μπορούν να εκπληρώσουν ένα τέτοιο χάρισμα που να επιτρέπει την διορατικότητα, ότι ο τάδε πολιτικός δεν θα είναι άλλος ένας Ηγεμόνας, όπου θα στοχεύει στην άνοδο του στην εξουσία, όπου εποφθαλμιά για τα προνόμια και τα ιδιοτελή του συμφέροντα, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το καλό του λαού και μίας χώρας;
Η φύση έχει δώσει πλούσια προσόντα στο ανθρώπινο είδος αλλά παρόλα αυτά ο άνθρωπος δεν ξεφεύγει από τα πάθη του και όταν δοκιμάζεται μπροστά σε αυτά, δεν μπορείς εκ των προτέρων να προδικάσει το αποτέλεσμα όπου θα έρθει. Ανθρώπινες αδυναμίες είναι η εξουσιομανία, η φιλαργυρία, η ματαιοδοξία κ.α.. Σήμερα η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για τους απόκληρους της κοινωνίας αυτής, τους μεροκαματιάρηδες, τους συνταξιούχους, τους μικροεπιχειρηματίες κ.α., εκτός από την πολιτική, την οικονομική ελίτ της χώρας και τα πλουμιστά τους παπαγαλάκια (τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, μέσω των τηλεοράσεων, των εφημερίδων, του ραδιοφώνου και των υπόλοιπων ακριβών επιχειρήσεων μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπου βρίσκονται στα χέρια των ολίγων).

Ένα πολιτικό σύστημα που θα βασίζεται στην εξουσία του ενός, δηλαδή μοναρχία, θα πρέπει να μας έχει σε εγρήγορση στο να επιλέξουμε μία προσωπικότητα παραπλήσιας του Ιησού Χριστού ή του Γκάντι, πράγμα αδύνατο και ακόμη και αν βρεθεί αυτή η λύση το τέλος του θα μας οδηγήσει ξανά στην αναζήτηση του επόμενου άρχοντα και μέχρι τότε θα ζούμε το απόλυτο χάος, μη ενδεδειγμένο σύστημα εξουσίας και στην πράξη απέτυχε μέσω της βασιλείας και της δικτατορίας.
Ένα πολιτικό σύστημα που θα βασίζεται στην εξουσία των ολίγων (πχ. Κοινοβουλευτισμός) είναι εμφανές και στον πλέον αδαή ότι ένα σύστημα που οδηγεί στο δίκαιο του ισχυρού και αφήνει σε δυσμενή θέση τους πολλούς. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται από τους λίγους, είναι με ιδιοτελή κριτήρια και υπέρ των συμφερόντων τους και μόνο. Γιατί; Γιατί, ο οποιοσδήποτε που αναρριχάται στις υψηλότατες βαθμίδες της εξουσίας, δοκιμάζεται η φύση του στο κατά πόσο είναι έτοιμος αυτός και οι τριγύρω στο να αντισταθούν στην εξουσία, στο χρήμα και στις φιλοδοξίες του. Επίσης και στα δύο προαναφερθέντα πολιτικά συστήματα είναι αντιληπτό ότι πάνω από τον νόμο, βρίσκεται ο νομοθέτης τους και δεν υπάρχει καμία ισότητα.
Ένα πολιτικό σύστημα που θα βασίζεται στην εξουσία των πολλών (πχ. Δημοκρατία ή καταχρηστικά ονομάζεται ως Άμεση Δημοκρατία), είναι ένα σύστημα που θα λαμβάνονται οι αποφάσεις από τους πολλούς, άρα θα παραμερίζεται η ιδιοτέλεια του ενός ή των ολίγων και θα κυριαρχεί το γενικό καλό. Στα κρίσιμα ζητήματα που θα έχουν επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο θα υπάρχει η δυνατότητα να ληφθούν αποφάσεις πέραν των ιδιωτικών συμφερόντων και να κυριαρχήσουν οι πολλοί έναντι των Τραπεζιτών, των πολυεθνικών, των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της χώρας αυτής.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας και τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα σήμερα έχουν στείλει τα λεφτά σε Φορολογικούς Παραδείσους και στις κακουχίες που επιβαρύνουν οι αποφάσεις τους αναλαμβάνουν να πληρώσουν οι πολλοί, έχοντας η πολιτική και η οικονομική ελίτ της χώρας την δυνατότητα να απολαμβάνουν τα οφέλη μίας Παγκοσμιοποίησης και ο λαός μας να είναι στην άλλη όχθη του ποταμού και να ζεί τις άσχημες συνέπειες του Νομίσματος της Παγκοσμιοποίησης, εγκλωβισμένος στα στενά πλαίσια των εθνών-κρατών. Η διεθνής ελίτ έχει την δυνατότητα να φορολογηθεί πέραν της χώρας που διαμένει, σε αντίθεση με τους ντόπιους λαούς, είναι μία Παγκοσμιοποίηση a la carte.
Γνωρίζει το σημερινό σύστημα ότι αντλεί την δύναμη του στην διαφθορά Παγκοσμίως και στην αδυναμία του ανθρώπινου είδους στο πώς να αντισταθεί στα προνόμια που είναι στα χέρια του και με τον καιρό εθίζεται με την εξουσία, το χρήμα, κάποιες φορές με τις γυναίκες και εν τέλει με τα προνόμια που απορρέουν. Σήμερα οδηγούμαστε ο ισχυρός να διαπερνάει τον ιστό της αράχνης και να πιάνεται στον ιστό μόνο οι αδύναμοι λαοί, όπου εξαθλιώνονται σε αντίθεση με αυτούς και το 1% να είναι παντοδύναμο και διαχρονικό, όπου στηρίζεται στο 9% (το παγκόσμιο 10% του πληθυσμού κατέχει το σύνολο του Παγκόσμιου ΑΕΠ, σύμφωνα με διεθνείς μελέτες) και απομυζά το 90% των λαών. Ανοίγοντας την ψαλίδα της κοινωνικής-οικονομικής-πολιτικής ανισότητας μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων.
Είναι μεγάλη ανάγκη να καταλάβουμε ότι σήμερα χρειαζόμαστε ένα νέο πολιτικό σύστημα, όπου θα υπερβαίνει τα πρόσωπα και την τυφλή ανάθεση τους του ψηφοφόρου σε αυτά και να προχωρήσουμε σε ένα σύστημα διακυβέρνησης, όπου τις αποφάσεις θα λαμβάνονται από το σύνολο της κοινωνίας και δεν θα έχει την εικόνα των εκλεκτών προνομιούχων και των απόκληρων, αλλά όλοι μαζί θα είναι υποχρεωμένοι να αναλάβουν το βάρος μίας απόφασης στην πολιτική-οικονομική-κοινωνική πραγματικότητα. Χωρίς ιδιοτέλεια και ιδιωτικά συμφέροντα να ξεπεραστούν και να προχωρήσουμε σε μία κοινωνία των όλων, για το γενικό καλό της κοινωνίας και της χώρας. Όσο δεν παίρνουμε το μάθημα μας, τότε θα οδηγούμαστε στους αυτόκλητους σωτήρες, όπου θα ελλοχεύουν στους δύσκολους αυτούς καιρούς να αναλάβουν μέσω της ανάθεσης(ψήφος) των πολλών να ξεγελάσουν το πλήθος και να αποκομίσουν τα οφέλη που λαμβάνουν οι άλλοι, οι σημερινοί επικυρίαρχοι μας.

Πηγή