Να φοβάσαι την πανσέληνο…

wpid-wp-1471547513908.jpeg

Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά, μ’ αρέσει να κοιτάω ψηλά. Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά,
να κάνω κύκλους στη σκηνή σου και στο βυθό της μουσικής σου..Σε σκέφτομαι και απόψε όπως και χθες, όπως και αύριο. Περνούν οι ώρες μα η εικόνα σου δεν περνά, δεν αλλάζει. Ένα βράδυ όπως αυτό μου έδωσες το πρώτο μας φιλί. Και άφησα τις αισθήσεις μου να χαθούν σε ένα ανέμελο ταξίδι..Μα ποια λόγια μα ποιες λέξεις ψυχή μου σταυρωμένη. Κρεμάστηκες από τα χείλη μου και απόψε για να ακούσεις τραγουδια της στιγμής. Του φεγγαριού τη λάμψη έχεις κλέψει, Πιο ωραία και απο τη νύχτα είσαι απόψε, του έρωτα ταξιδεύεις την απάτη.. Nα φοβάσαι την Πανσέληνο, γιατι στις γωνιές παραμονεύουν τα επικίνδυνα όνειρα.. Γρήγορα η ώρα πέρασε, μεσάνυχτα κοντεύουν, ας κάνεις λάκκους την αυγή. Να πάμε εκεί στον ουρανο να πιούμε την βροχή.. Για τούτη εδω τη συννεφιά να ξερεις το φταίξιμο δεν ήταν του καιρού..Να γράψεις αγαπη και ερωτα μαζι, για τον ήλιο που χαμογελά, για το φως που αστράφτει..Πού να φανταστω πως στην καρδιά μου ήταν κρυμμένο το ολόγιομο πανσεληνο φεγγάρι. στα βράδια με πανσέληνο, στα βράδια εκείνα που τα Σ’ αγαπώ ουρλιάζουν… Αυτα που λεω και σου τραγουδαω δεν είναι από τα χείλη μου, απ’ την ψυχή μου είναι”…Φεύγεις την ώρα ακριβώς που σε σκέφτομαι. Έρχεσαι, όταν ζητάς να με υποτάξεις. Έρχεσαι, άρα σου ανήκω.. Ετσι φτιάχτηκε ο κόσμος για μας, γιατι εκείνοι που με λιθοβόλησαν δεν ζούνε πια.. Βλέπω σε σενα τη θέληση της νύχτας να ξεχύνει ολα τα άστρα, Τη θέληση της μέρας να κρυφοκυταει τη γη. Σε θυμαμαι παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο, με σταυρωμένες άγκυρες, αδερφάκι του σύννεφου.. Θυμασαι που χάραξα το όνομα το αγαπημένο στον ίσκιο εκεινης της μεγαλης ελιάς, οταν εσύ ησουν στα πάνω περιβόλια.. Στα ονειρα βαδίζαμε όλη μέρα. Ενα απομεσήμερο για μια στιγμή καθίσαμε και κοιταχτήκαμε βαθιά μέσα στα μάτια. Μια πεταλούδα πέταξε απο τα στήθια μας, και ητανε πιο λευκή απο το μικρό λευκό κλαδί της άκρης των ονείρων μας. και έσκυψα για χατίρι σου και φίλησα τα χείλη σου της νιότης ερωτά μου. ηταν στιγμές που δεν μπορουσα και ηθελα να σου πω πως σ αγαπώ, το πιο γλυκό μου σ αγαπώ για να φορέσεις.. Στις πέντε αισθήσεις σου να ζω να σε χορτάσω.. Εγώ κι εσύ σαν δυο ταξίδια, που ανταμώναμε θαρρείς μέσα στου έρωτα τα αστέρια σαν Φωτογραφία της στιγμής.. Απο εσενα πήρα και μέθυσα στο ονειρο της ζωής.. Πάρε με αγαπη μου εκεί μαζί σου. Κλείσε με μέσα φυλακή, Να ζήσω το ονειρο μαζί σου ο έρωτας εγώ και εσύ… Τα Σ’ αγαπώ να μου τα λες ψιθυριστά, ο εγωισμός του κόσμου δεν αντέχει…..

εγραψε το πιτσιρικι