Όταν η κυβερνητική εφημερίδα «Αυγή» αναγκάζεται να εστιάσει στο νέο μεγάλο κόλπο της φοροδιαφυγής και ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, και να καταχερίσει τις διωκτικές αρχές, επειδή, αντί να έχουν χάσει τον ύπνο τους, κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, αντιλαμβάνεσθε ότι, κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Ή, ακριβέστερα, εξακολουθεί να υπάρχει, αφαιρώντας από τους καθ΄ ύλην συναρμόδιους υπουργούς και το εναπομένον φύλλο συκής.
Ποιος ανειρήνευτος πόλεμος εναντίον της φοροδιαφυγής κι άλλα παρόμοιου περιεχομένου κουραφέξαλα;
Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα εκτιμάται ότι, κυμαίνεται από 6-9% του ΑΕΠ. Δηλαδή, ως και 32% των δημοσίων εσόδων. Εξαιτίας της φοροδιαφυγής το κράτος χάνει ως και 16 δισ. το χρόνο, ενώ αντίστοιχα δαπανά ετησίως 28 δισ. για συντάξεις, 15 δισ. για μισθούς και 12 δισ. το χρόνο κοστίζει η εξυπηρέτηση του χρέους.
Οι Φορολογικές Αρχές (μ΄ εντολή των δανειστών; μ΄ απαίτηση των συμφερόντων;…), επί της ουσίας, παραμένουν εγκλωβισμένες στο ίδιο πλαίσιο εξ αιτίας της ελλιπούς μηχανοργάνωσης και Ηλεκτρονικής Διοίκησης. Δεν είναι στελεχωμένες επαρκώς και εξοπλισμένες ούτε με τα βασικά και απολύτως απαραίτητα, ενώ παράλληλα καθίσταται εμφανής η δυσλειτουργία και η αδυναμία τους για απόκτηση συνολικής εικόνας για κάθε φορολογούμενο. Επίσης, είναι δέσμιες της πολυνομίας και οι συχνών αλλαγών του φορολογικού συστήματος. Σύμφωνα με τους μελετητές, η ύπαρξη πολλών φορολογικών νομοθετημάτων και η συνεχής αναθεώρηση-τροποποίησή τους δημιουργούν de facto σύγχυση και διευρύνουν τόσο το πεδίο για εισαγωγή ειδικών ή ακόμη και απαλλακτικών φορολογικών διατάξεων όσο και το πεδίο για υποστήριξη παρερμηνειών της φορολογικής νομοθεσίας.
Ειδικότερα, από το 1975 ψηφίσθηκαν 250 φορολογικά νομοθετήματα και τροπολογίες μαζί με άλλους 3.450 νόμους και 115.000 υπουργικές αποφάσεις. Μόνο τους τελευταίους 30 μήνες έχουν ψηφιστεί έξι αμιγώς φορολογικοί νόμοι με 177 άρθρα και 17 νόμοι στους οποίους συμπεριλήφθηκαν 71 νέες φορολογικές διατάξεις. Για τις διατάξεις αυτές εκδόθηκαν 111 υπουργικές αποφάσεις και 138 διευκρινιστικές εγκύκλιοι.
Έτσι, η προ μηνών δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι η πάταξη της φοροδιαφυγής αποτελεί «ζήτημα επιβίωσης για την κυβέρνηση» (όχι μόνο για την κυβέρνηση, αλλά κυρίως για την κοινωνία και τη χώρα, προσθέτουμε εμείς), μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται…
Έπειτα από επτά χρόνια διεθνούς εποπτείας, για την εφαρμογή των διαβόητων προγραμμάτων «διάσωσης», οι παθογένειες παραμένουν αθεράπευτες. Μόνο ο συρφετός της Διαπλοκής και των λοιπών εθελόδουλων αρνούνται να παραδεχτούν την πραγματικότητα. Ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται σαν πειραματόζωο για ν’ ασκηθούν πολιτικές, οι οποίες στην ουσία βαθαίνουν το πρόβλημα αντί να το επιλύουν.
Φοροδιαφυγή, παραοικονομία, διαφθορά συνιστούν το Ελληνικό «τρίγωνο των Βερμούδων», στο οποίο έχουν βουλιάξει αύτανδρα μέχρι σήμερα όλα τα δήθεν αποφασιστικά σχέδια των επικυρίαρχων και των κυβερνήσεων των Μνημονίων για την τροχοδρόμηση της Ελλάδας στην κανονικότητα.
Συνεπώς, μην απορείτε γιατί η οικονομία εξακολουθεί να παραπαίει και η κοινωνία συνεχίζει να διαλύεται.

ΥΓ. Δεν παραβλέπουμε την παράμετρο ότι, όσο ο φόρος θα εξισώνεται με την δήμευση εισοδημάτων και περιουσίας των πολιτών, τότε η φοροδιαφυγή όχι μόνο θα συνεχίζει να υπάρχει, αλλά για τους περισσότερους καθίσταται αναγκαίο μέσο επιβίωσης. Ενώ για τους υπόλοιπους, τους καθ΄ έξιν φοροκλέφτες, αποτελεί μέσο άνομου πλουτισμού