Σαν σημαδέψεις αετό..

wpid-wp-1470065933072.jpeg

Και όπως πέταξες απόμεινε μονάχα η σκόνη και η μυρωδιά σου. Σκόνη στα αντικείμενα που άγγιζες,σκόνη στις ξεσκονισμένες αναμνήσεις μας, στις φωτογραφίες του μυαλού μας..
Μυρωδιά στα ρούχα που φορούσες,στα σεντόνια που ξενυχτούσες..μου λείπεις τα βράδια, μην ανησυχείς,να μην φοβάσαι πως θα φύγω μακριά σου θα μείνω εκεί,μαζί σου..
Σε κοιτάζω με θαυμασμό, γονατίζω στα δυο σου χέρια
σαν ευχαριστώ. Μένω καθισμένη σκίζοντας και τα δικά μου φτερά. Μου φωνάζεις, με φυσάς.
Γυρίζεις το κεφάλι σου ξαφνικά,δακρύζεις τάχα κρυφά..γύρεις το κεφάλι σου στην ποδιά μου αργότερα και κλείνεις τα μάτια σου σφιχτά. Είσαι αδύναμος..κουράστηκες αρκετά,πολέμησες σκληρά. Θα σε φροντίσω, και όταν πια δυναμώσεις θα σε ακολουθήσω..για μια ακόμη μάχη. Αυτή την φορά πολεμώντας με τις δυνάμεις μας..ότι πιο δυνατό υπάρχει. Θα τα καταφέρουμε,όσο δύσκολο μονοπάτι συναντήσουμε, όσα θηρία μας χτυπήσουνε. Μαζί εμείς θα τα καταφέρουμε.

έγραψε το πιτσιρίκι