Το ποσό αποτελεί εκτίμηση αρμόδιων στελεχών του ΥΠΟΙΚ: το ύψος των συνολικών κατασχέσεων ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο από τραπεζικούς λογαριασμούς τους επόμενους μήνες υπολογίζεται ότι θα ανέλθει σε κάτι περισσότερο από 5 δισ. ευρώ (!).

Και θεωρείται ότι αυτή η εκτίμηση μπορεί να αποδειχθεί συντηρητική.

Η αύξηση του ποσού αυτού που αφορά περί τα 3,5 εκατ. φορολογούμενους θα εξαρτηθεί από την έκταση της απώλειας των εν ισχύ ρυθμίσεων των 100 ή των 12 δόσεων, δεδομένου ότι από τον Ιούλιο συρρικνώνεται το χρονικό περιθώριο για να προλάβει ο φορολογούμενος να καλυφθεί με νέα 12μηνη ρύθμιση…

Η ορατή αυτή απειλή, όπως παρατηρούν από τις διευθύνσεις ανάλυσης των τραπεζών, λειτουργεί απωθητικά στο να επιστρέψουν καταθέσεις που τώρα βρίσκονται ακόμα στο… στρώμα.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους είναι αδύνατο φορολογούμενος είτε φυσικό πρόσωπο είτε επιχειρηματίας που βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού ως προς την ικανότητά του να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες φορολογικές του υποχρεώσεις, να τοποθετήσει και πάλι τα χρήματά του στις τράπεζες όπου τον περιμένει η κατασχετική «αρπάγη” του δημοσίου.

Οι τράπεζες θεωρούν ότι η φορολογική πίεση υπό την άμεση απειλή των κατασχέσεων στους τραπεζικούς λογαριασμούς αποκλείει κάθε δυνατότητα να επιστρέψουν χρήματα στις τράπεζες και καθιστά τον στόχο των 3 – 4 δισ. ευρώ (σ.σ. επιστροφών) μέχρι τέλους του έτους εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο να επιτευχθεί.

Άλλωστε η φορολογική πίεση για να πιασθεί ο στόχος των φορολογικών εσόδων το επόμενο τετράμηνο αυξάνεται με ζητούμενο πάνω από 12 – 13 δισ. ευρώ πέραν των κατασχέσεων χρημάτων στους ενεργούς τραπεζικούς λογαριασμούς.

Με δεδομένο μάλιστα ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξάνονται σταθερά και έχουν ξεπεράσει τα 86 δισ. ευρώ, η τάση δείχνει επιδείνωση και από πουθενά στοιχεία βελτίωσης.

Ρύθμιση της… ρύθμισης

Το γεγονός αυτό έχει διαπιστωθεί στο ΥΠΟΙΚ και αναζητούνται λύσεις στην κατεύθυνση της διατύπωσης ενός νέου μοντέλου «ρύθμισης” ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων που να μπορεί να εκμεταλλευτεί τις υπάρχουσες δυνατότητες ανταπόκρισης των καλής προθέσεως φορολογούμενων.

Το ζήτημα εξετάζεται σε συνεργασία με το κυβερνητικό επιτελείο αλλά προς το παρόν δεν μπορεί να διατυπωθεί «μαγική” λύση.

Η απώλεια των υφιστάμενων ρυθμίσεων λόγω της συσσώρευσης υποχρεώσεων ρυθμίσεων νέων πάνω στις ήδη ισχύουσες έχει εξαντλήσει τα όρια φοροδοτικής ικανότητας.

Το που θα τοποθετηθεί το όριο μιας νέας ρύθμισης που αναζητά το κυβερνητικό επιτελείο είναι ακόμα άγνωστο καθώς θα πρέπει να συμπεριλάβει και τις υποχρεώσεις προς ασφαλιστικές εισφορές (ληξιπρόθεσμες οφειλές σε Ταμεία), αλλά και τραπεζικά δάνεια, στο ίδιο πρόσωπο…

Ο γρίφος πλέον παίρνει ισχυρή πολιτική διάσταση καθώς αφορά σε εκατομμύρια φορολογούμενους και δανειολήπτες.

Το ζητούμενο μοντέλο μιας ρύθμιση των… ρυθμίσεων, παίρνει διαστάσεις μείζονος πολιτικού και οικονομικού προβλήματος, απέναντι στο οποίο το ΥΠΟΙΚ μόνο του είναι αδύνατο πλέον να δώσει απάντηση και οι «θεσμοί” δεν φαίνεται να διαθέτουν την απαιτούμενη ευελιξία…

Πηγή