Μέσα σε μια μόνον ημέρα, άντε δύο, πολλά από τα κυβερνητικά στελέχη είναι ικανά να κατορθώσουν περισσότερα ανδραγαθήματα απ’ όσα οι Αχαιοί κάτω απ’ τα τείχη της Τροίας (όταν στρίμωχναν τους Τρώες) κι ακόμα περισσότερα από εκείνα των Τρώων (όταν στρίμωχναν τους Αχαιούς μπροστά από τα ξύλινα τείχη των πλοίων τους).

Ποιος Αίας ο Τελαμώνιος; Σπίρτζης. Διαψεύδει ότι ξέκανε με τροπολογία νύχτα στη Βουλή ό,τι είχε απομείνει από τον «βασικό μέτοχο» (εκείνης της ξεπουπουλιασμένης προσπάθειας του κ. Κώστα Καραμανλή κατά των «νταβατζήδων»). Διαψεύδει ότι ήρε το ασυμβίβαστο

καναλάρχη-εργολάβου (Καλογρίτσα, αγάπη μου), πλην όμως στην ασπίδα του ρέκτη Πασοκοσύριζα Υπουργό διαψεύδει με τη σειρά του ο αδάμαστος Λευτέρης Κρέτσος, ο οποίος, με μεγάλες φωνές που έσπειραν τον τρόμο στις καρδιές των κακότυχων Τρώων, κραύγασε

ότι «θα εφαρμόσουμε τον νόμο»! Τον νόμο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εννοείται. Που δεν θεωρεί ασυμβίβαστη την ταύτιση καναλάρχη-εργολάβου.

Φουκαριάρηδες Τρώες! Νόμος της Ενωσης είναι ο νόμος του Καλογρίτσα.

Μπαλτάς. Πήγε να κάνει την κουτοπονηριά (πλην όμως «αριστερή» κουτοπονηριά) να εμποδίσει την παραχώρηση του Ελληνικού στον κ. Λάτση διά των αρχαιολογικών τοποθεσιών που υπάρχουν στο εν λόγω φιλέτο. Τον μάζεψαν και τα μάζεψε. Νύχτα κι αυτός. Κλονίσθηκε η ασπίδα του

κι έπεσε ο πρόμαχος του Ελληνικού βαρύς στη γη, με το στόμα του να γεμίζει χώμα – καημένοι Αχαιοί, κρατήστε τα δάκρυά σας,

λένε μερικοί ότι την τελευταία στιγμή έκανε η Αρτεμις τον κυρ Μπαλτά λαγό και τον φυγάδευσε απ’ την κακοτοπιά – ωσαννά και ευοί ευάν!

Ενας κι Ενας. Και είπε ο Τσίπρας! Ιδού το χρέος! φάγαμε το βόδι. Μας μένει μόνον η ουρά. Και είπε ο κ. Δραγασάκης. Εκατόμβη τα βόδια που πρέπει να θυσιάσουμε ακόμα στους θεούς της Τρόικας. Και είπε ο κ. Τσακαλώτος. Φίλοι και οι δυο! Απ’ την Κική και την Κοκώ, ποια να διαλέξω;

Τον Πολάκογλου! Ημίθεος! Τρισμέγιστος! Σε μια κρίση μεγαλείου επαινεί τον ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ (με κεφαλαία γράμματα) στο τουήτ κι όποιας κότας της κοτάει να βγει εδώ μπροστά να μετρηθούμε στο μαρμαρένιο αλώνι, «’μένα με λένε Αντώνη». Ω ναι! Εκεί που

κάποτε οι ποιητές κρεμάγανε άρματα τους στίχους τους, τώρα κρεμάνε οι τραμπούκοι τις σαλιάρες τους. Μόνον η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου είχε την ευπρέπεια να αποστασιοποιηθεί απ’ αυτόν τον υβριστή – δεν της χρωστάμε καλή κουβέντα, αλλά το σωστό να λέγεται.

Νίκος Βούτσης. Και πολύ λυπάμαι για αυτό. Είπε ο Πρόεδρος της Βουλής για τις Γερμανικές Επανορθώσεις: «Το μείζον θέμα είναι η αποκατάσταση στο επίπεδο των ψυχών, της μνήμης και της δικαίωσής τους. Η οικονομική διάσταση του θέματος αυτού έρχεται δεύτερη και τρίτη σε σημαντικότητα». Τι γλυκά λόγια! Το θέμα λοιπόν είναι να υπενθυμίσουμε με το δράμα μας τι έκαναν οι Ναζί στον πόλεμο, να αναστοχασθούμε όλοι μαζί και, με ένα μελό ανέξοδο για την Ντόυτσε Μπανκ, να δικαιωθεί η μνήμη και η ψυχή των θυμάτων, χωρίς ζημιά για τους θύτες από αποζημιώσεις κι άλλες «δεύτερης και τρίτης σημαντικότητας» μικρότητες. Ω γιες! Μάλιστα

προτείνω να ζημιώνουμε εμείς κάθε φορά τον κάθε Φρύνιχο που θα μας υπενθυμίζει οικεία κακά όπως εκείνα της Κατοχής. Εμείς, οι ίδιοι εμείς να βάζουμε πρόστιμο σε όποιον μιλά για Γερμανικές Αποζημιώσεις και να δίνουμε ύστερα τα λεφτά στους Δανειστές μας προς απομείωση του Χρέους. Οχι του χρέους των πρώην κατακτητών προς τους Ελληνες, αλλά του χρέους των Ελλήνων προς τους νυν κατακτητές. Απλά

πράγματα! εκεί που μας χρωστάγανε, να μας παίρνουν και τα βόδια – κατά εκατόμβες! ευοί ευάν και ωσαννά! Σε ασημαντικότητας σημαντότητες θα κολλάμε τώρα!…

Φίλης. Του γράφει γράμμα και γραφή η Διεθνής Ομοσπονδία Κλασικών Σπουδών ότι με την υποβάθμιση των αρχαίων ελληνικών καταφέρει βαρύ πλήγμα στις ανθρωπιστικές σπουδές. Οτι έτσι «θα αποδυναμωθούν οι ικανότητες των νεότερων γενεών στην προφορική και γραπτή επικοινωνία, στη σαφήνεια της έκφρασης και στην κριτική σκέψη». Και μάλιστα «στην Ελλάδα, τη γενέτειρα του κλασικού πολιτισμού». Κατ’ αντίθεσιν προς άλλες χώρες, όπου η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και λατινικών «έχει

αναγνωρισθεί ως σημαντικό εργαλείο για τη γνώση της κοινής μας αφετηρίας στη γλώσσα και στον πολιτισμό». Καλά κρασιά – θα χάσει τον ύπνο του ο κυρ Φίλης. Θα αρχίσει να κλίνει το λύω σε όλους τους χρόνους και τις εγκλίσεις ώσπου να λύσει το πρόβλημα: τι είναι αυτό που κάνω στα αρχαία ελληνικά; γενοκτονία ή αιματηρή εθνοκάθαρση; Μην κωλώνεις, μεγάλε! Σκέψου λίγο πιο βαθιά! Τι σχέση έχει η ελληνική γλώσσα με τη γλώσσα το ψάρι; Η γλώσσα κόκαλα

δεν έχει και κόκαλα τσακίζει, ενώ η γλώσσα το ψάρι δεν έχει καθόλου κόκαλα στο πιάτο! Μπράβο, αγόρι μου -το βρήκες- παίρνεις οκτώ και προάγεσαι στο είκοσι με άριστα το δέκα…

ΥΓ.: Λένε λοιπόν τα κλασικά γράμματα «άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος». Κι ως εκ τούτου κατέφθασε η Οικονομική Αστυνομία επί την κυρία Στουρνάρα. Κάτι η Τράπεζα Αττικής (που δεν έχει πολλά λεφτά, αλλά έχει δικά μας λεφτά) και ποιος θα τη διευθύνει, κάτι η ΕΛΣΤΑΤ και οι παλιές ιστορίες, άνθρωπος για τον Στουρνάρα λύκος, όπως άλλωστε άλλοτε και Στουρνάρας για τον άνθρωπος λύκος…

Πηγή