Ήθελα να “μουν άρωμα που βάζεις στα μαλλιά σου. σε κάθε σου αναπνοή να μπαίνω στην καρδιά σου… Ζωγράφισα στον ουρανό με της καρδιάς το αίμα..
οταν ροδαλη επιφανεια γινει της ψυχης σου η σκουρια…συντελεστει το θαυμα…αυτο που δεν καρτερω…οταν ..απο τα πυρωμενα βελη γλυτωσεις…και με γλυτωσεις..θα καθαγιαστει η πλαση…περικλειοντας μεσα της την ζωντανη αγαπη…που κανενα σωμα δεν την κερδισε….κανενα στομα δεν την εκλεψε….προσκυνωντας το μεγαλειο της..μπροστα μου…να με κοιτας με αληθινα δακρυα…που τελειωμο δεν θαχουν…διχως το ρημα που τοσο ψευτικα πια..κυκλοφορει στη λασπη….το καστρο μου…κουρσευοντας….τη γη μου κανακευοντας…ξεστρατιζοντας απο τα μονοπατια σου…αυτα που σε κερδισανε…κι αψηφισες..εκεινο..που φοβοσουν….ΟΤΑΝ με δεις..με μιαν αληθεια που θα φλογισει την ψυχη μου…και τα μηνυματα ξεκαθαρα μου πουν…οτι ντυμενος με αληθεια ηρθες…να απαγγιασεις τ ονειρο στα ματια μου…να γειρεις απο πονο..για να με νιωσεις….οταν θα μιλησω με τ αστρι..της ανοιξης το φως…του ανεμου το περασμα…το λυκαυγες προσμενωντας…στη χωρα μου ελα…στη χωρα του ονειρου..κι ενα γιασεμι ..μοναχα ενα…να κρατας…κοκκινο απ το αιμα της καρδιας σου…με την ανασαιμια ..να λεει τ ονομα μου…και τα οδυσσεια μαρτυρια…αφηνοντας στο χθες…για παντα…ΟΤΑΝ μαθεις την προσφορα..και τη θυσια…τοτε…ελα..ισως σε δεκα ειωνες..αργοτερα…..αν η κορυφη η απατητη…ειναι ΑΓΑΠΗ..θα κρατηθει…θα βασιλεψει…γιατι μονο εκεινη ειναι η ανασταση…ο ερωτας….ΕΜΕΙΣ..

εγραψε το πιτσιρικι