Καμιά έκπληξη με το εξυπνακίστικο χιούμορ του Τσίπρα, να συλλάβει τάχα μου η αστυνομία τον Κυριάκο στη Θεσσαλονίκη . Εκ κόρακος κρα, και η αντίδραση της Ν.Δ., ήπια. Πλην όμως
η αντίδραση της κυβέρνησης στην αντίδραση της Ν.Δ., αξιοπρόσεκτη. Δεν κατάλαβαν, λέει, εκεί στην αξιωματική αντιπολίτευση την «περιπαικτική αναφορά» του πρωθυπουργού – έρμα ελληνικά! Ή μήπως δουλειά του πρωθυπουργού είναι να είναι «περιπαικτικός» με τους πολιτικούς του αντιπάλους;

Απ’ ό,τι φαίνεται, «έχουμε πάρει την κάτω βόλτα, όμορφή μου Παναγιώτα» – διαβάζω στην «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Η τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ -λίγο πριν από το συνέδριο- ουδεμία σχέση είχε με τις προηγούμενες. Οι -λίγες- παρουσίες και οι -λιγότεροι- ομιλητές απέπνεαν άρωμα απογοήτευσης, αν όχι παρακμής, και μόνο η φορτισμένη ομιλία Τσίπρα βελτίωσε κάπως την εικόνα». Γιατί άρωμα παρακμής; δεν φθάνουν

για όλους μας τα γεμιστά της Φωτίου, οι ύβρεις του Πολάκη, οι ύπουλες περικοπές του Κατρούγκαλου, ο ΕΝΦΙΑ και των γονέων, οι φόροι ακόμα και για τα σώβρακα που φοράμε; Γιατί παρακμή; δεν κάνουμε

ό,τι θέλει η Τρόικα; δεν πέταξαν οι Συριζαίοι στα σκυλιά εκείνον τον εαυτόν τους που δεν ήθελε να δώσει το Ελληνικό τοις κυσί και τα λιμάνια στα πιράνχας; Κατά τα άλλα, μάλλον

άδικο είχε ο ποιητής, όταν έλεγε πως σημασία δεν έχει η Ιθάκη, αλλά το ταξίδι. Διότι στην Ιθάκη έχει, ως φαίνεται, «βόδια παχιά και ξυγκάτα γίδια» (καθώς έλεγε και ο Ομηρος) για όλους εκείνους που βρίσκουν τα γεμιστά μπανάλ, τροφή για τους πληβείους,

ενώ τροφή για τους θεούς είναι το νέκταρ του αεριτζή, η αμβροσία του κολλητού και το μάννα της διαπλοκής. Τώρα βεβαίως, ο Τσίπρας (και ποιος; ο κ. Σπίρτζης!) αδειάζει τον κ. Καλογρίτσα, πλην όμως κατόπιν εορτής, θυμίζοντας απλώς

το ηρωικό εκείνο του Βέγγου «ποιος Θανάσης;» και το ακόμα ηρωικότερο «ο όφις με ηπάτησε»! Ούτε μια βρωμοδουλειά δεν μπορούν να στήσουν.

Αυτές τις ημέρες «παίζουν» τρία χοντρά θέματα: Χρέος – Προσφυγικό – Κυπριακό. Και τα παιδία παίζει. Αλλά δεν παίζουμε μόνον εμείς οι Ελληνες (ρώσικη ρουλέτα), παίζει ο πλανήτης στο σύνολό του. Το νέο κατόρθωμα του ανταγωνισμού

είναι η συγχώνευση δύο κολοσσών με την εξαγορά απ’ την BAYER της MONSANTO. Εναντι 66 δισ.! Κας! Το τέρας που πρόκειται να δημιουργηθεί θα ελέγχει το 30% περίπου των καλλιεργειών και των φυτοφαρμάκων παγκοσμίως. Δεν είναι μόνον οι υψηλότερες τιμές που τον εν λόγω μονοπώλιο (προϊόν του ανταγωνισμού και της ελεύθερης αγοράς) θα επιβάλει στους καταναλωτές για τα προϊόντα του, δεν είναι μόνον οι κίνδυνοι που προκύπτουν ή μάλλον επιδεινώνονται για την υγεία των πολιτών, είναι και η εργατική νομοθεσία

που προσαρμόζεται όλο και πιο πολύ στις τυραννικές απαιτήσεις αυτών των μονοπωλίων-τεράτων από τα πολιτικά τους ανδρείκελα, όπως ο Ολάντ – αυτός ο ιππότης του «Μετώπου του Νότου», το νέο ίνδαλμα του Τσίπρα.

Υπνοβατούμε, άδοντες…

Πηγή