Ο Παύλος Μάμαλος και Σε Τζόν Φερνάντεζ κατέκτησαν την κορυφή με τις μοναδικές τους επιδόσεις και σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Ο “γίγαντας” της ομάδας των δυνατών της Παραολυμπιακής αποστολής, ο Παύλος Μάμαλος έκανε νέο παραολυμπιακό ρεκόρ και ο Σε Τζόν Φερνάντεζ νέο ρεκορ Ευρώπης στη σφαίρα.

Παύλος Μάμαλος

«Είναι μεγάλη μου η αγάπη για την Ελλάδα. Το μετάλλιο αυτό θέλω να το αφιερώσω σε όλους τους Ελληνες του κόσμου. Στον ΟΠΑΠ και την Ελληνικός Χρυσός ΑΕ που με στηρίζουν, καθώς και στον προπονητή μου Δημήτρη Ιωαννίδη, που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Επόμενος στόχος είναι το Παγκόσμιο πρωτάθλημα και μετά οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο. Θα είμαι 49 χρονών, αλλά αν δεν έχω τραυματισμούς θα αγωνιστώ».

Ο Παύλος Μάμαλος ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κίνας και το Ευρωπαϊκο το 2015, Αργυρός Παραολυμπιονίκης στο Πεκίνο το 2008 και Χάλκινος στο Λονδίνο το 2012 και είναι ο κορυφαίος αθλητής της ομάδας της Άρσης Βαρών. Αυτό ήταν το 2ο μετάλλιο για την Ελληνική Αρση Βαρών μετά το Χάλκινο του τραυματία Μπακοχρήστου στα 54 κιλά.

Σε Τζόν Φερναντεζ

«Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους χορηγούς και ειδικά στον ΟΠΑΠ και τον Όμιλο Υγεία. Φυσικά και στους υπόλοιπους χορηγούς. Έχουν σταθεί στο πλευρό όλης της παραολυμπιακής οικογένειας όλα αυτά τα χρόνια. Στηρίζουν τις προσπάθειές μας και στα καλά και στα άσχημα. Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, ο όμιλος Υγεία με φρόντισε ώστε να γίνω καλά. Ένοιωσα σαν… πρόεδρος όταν βρισκόμουν στο χώρο του Ομίλου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον απλό κόσμο, τους… ανώνυμους, που μπαίνουν σε διαδικασία να σε βοηθήσουν από το υστέρημά τους. Στα μικρά παιδιά που είναι διατεθειμένα να σου δώσουν το χαρτζηλίκι τους για να σε βοηθήσουν. Ελπίζω, μεγάλες εταιρείς να καταλάβουν τι σημαίνει αυτός ο χώρος και να τον βοηθήσουν. Το κράτος δεν μπορεί και το γγωρίζουμε. Οι μεγάλες εταιρείες όμως μπορούν και πρέπει να βοηθήσουν».

Ο Σεζόν Φερνάντες υπήρξε παίκτης του ράγκμπι. Διεθνής με την εθνική ομάδα της Μάλτας και από τους παίκτες που ξεχώριζαν. Ένα δολοφονικό τζαρτζάρισμα του κατέστρεψε την σπονδυλική στήλη. Από τότε βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο. Μετά από αποκατάσταση κάποιων ετών, επέστρεψε στην αγωνιστική δράση, αυτή τη φορά στον στίβο των ατόμων με αναπηρία και συγκεκριμένα στις ρίψεις. Η πρώτη χώρα που του… χτύπησε την πόρτα προκειμένου να συμμετάσχει με τα χρώματά της σε διεθνείς αγώνες ήταν η Πορτογαλία. Η χώρα του πατέρα του. Ο ίδιος, πριν από το ατύχημα είχε έρθει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Σαντορίνη. Είχε μαγευτεί. Είχε παραδοθεί στις ομορφιές της χώρας μας και ήθελε να μείνει στην Ελλάδα. Και τα κατάφερε. Πλέον, περήφανος για την χώρα του, την Ελλάδα. «Παλεύω στην Ελλάδα, αγαπάω την Ελλάδα. Είμαι σίγουρος ότι εάν είχα πάρει μετάλλιο για άλλη χώρα, δεν θα το είχα ευχαριστηθεί τόσο πολύ. Οι Έλληνες ήταν και παραμένουν φιλόξενοι παρά την οικονομική κρίση. Μπορεί να έχουν κλειστεί λίγο στον εαυτό τους, όμως είναι πάντα έτοιμοι για να σε βάλουν στο σπίτι τους. Αυτό με κέρδισε στην Ελλάδα πριν από πολλά χρόνια και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν μετανιώνω το γεγονός ότι έμεινα εδώ. Δύσκολα μπορείς να βρεις στο εξωτερικό, φιλοξενία και αγάπη όπως αυτήν που σου προσφέρουν οι Έλληνες».

Γιώργος Φουντουλάκης

«Οι προσπάθειες των αθλητών και αθλητριών μας εδώ στο Ρίο συνεχίζονται. Είναι βέβαιο ότι θα δούμε κι άλλα μετάλλια σύντομα. Από τους χρυσούς μεταλλιούχους, θα προκύψει και ο σημαιοφόρος της Ελλάδας στην τελετή λήξης. Κι επειδή είμαστε στην ευχάριστη θέση να μην έχουμε μόνον ένα αθλητή που έχει πάρει χρυσό μετάλλιο, ο σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας θα προκύψει από κλήρωση που θα γίνει με το τέλος των Αγώνων».

Πηγή