Χειμώνας, Δεκέμβρης λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Κατεβαίνεις για μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Γιορτινές βιτρίνες, λαμπερά φωτάκια και η Mariah Carey να ακούγεται από τα ηχεία προσπαθώντας να ανεβάσει την πεσμένη διάθεση των καταναλωτών. Φέτος τα Χριστούγεννα θα είναι ακόμη πιο φτωχικά από τα περυσινά. Άδεια μαγαζιά. Έμποροι απογοητευμένοι. Καταναλωτές με μικρές ή και καθόλου τσάντες. Πρόσωπα απογοητευμένα. Η υπερκατανάλωση κατά την διάρκεια των γιορτών ήταν τρόπος ζωής τις εορταστικές περιόδους προ κρίσης.
Μην κρύβεσαι ξέρω πως εσύ όπως κι εγώ έχεις το μυαλό στην τσέπη σου αυτές τις μέρες. Δεν έχεις να ξοδέψεις. Ε και τι έγινε; Τουλάχιστον έχεις σπίτι. Δεν κοιμάσαι στους δρόμους. Δεν κοιμάσαι σε παγκάκια. Έχεις ένα μέρος που σε προστατεύει από το κρύο και γενικότερα από τους κινδύνους που υπάρχουν εκεί έξω. Κοίταξες γύρω σου τι γίνεται στο κέντρο της Αθήνας ή σε όποια πόλη μένεις; Η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Άνθρωποι δίχως στέγη, χωρίς φαγητό.
Έβαλες ποτέ τον εαυτό σου στη θέση τους; Θα ήθελες έστω για μια βραδιά να αφήσεις το μαλακό σου κρεβατάκι και να κοιμηθείς στο δρόμο; Σήμερα αυτοί, αύριο εσύ. Άστεγος δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Μπορεί, χτύπα ξύλο, οι διάφοροι λόγοι να σε φέρουν κάποτε εκεί. Θα μου πεις γιατί στα λέω όλα αυτά. Στα λέω γιατί βλέπω ότι δεν εκτιμάμε τίποτα από αυτά που έχουμε, ούτε τα πιο απλά πράγματα.
Μέσα σε κάθε άνθρωπο βρίσκεται το ανικανοποίητο. Άλλες φορές συμβάλλει στην εξέλιξη σου, άλλες σε κρατά ένα βήμα πίσω. Όσον αφορά την πρώτη περίπτωση το ανικανοποίητο σε παρακινεί να θέτεις νέους στόχους, δυσκολότερους που πιστεύεις ότι η υλοποίηση τους θα σε βοηθήσει να γευθείς νέα πράγματα. Πράγματα που μέχρι τώρα πιστεύεις ότι μπορούν να τα κατακτήσουν μόνο λίγοι. Τι γίνεται όμως όταν οι στόχοι που θέτεις δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητες σου και μοιάζουν ανέφικτοι και μακρινοί; Τι γίνεται όταν δεν μπορείς να σταθείς και να χαρείς τα όσα έχεις καταφέρει μέχρι τώρα στη ζωή σου; Μήπως έχεις αρχίσει να μπερδεύεις το ανικανοποίητο με την αχαριστία και την απληστία; Να θυμάσαι πως δική σου ευθύνη είναι το πως θα το διαχειριστείς.
Για να επανέλθουμε στο θέμα μας. Αυτές τις μέρες δεν υπάρχουν μόνο χαμόγελα, μόνο χαρούμενες οικογένειες που μαζεύονται γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και το τζάκι, μόνο παιδάκια που περιμένουν τα δώρα τους, όπως βλέπουμε στην τηλεόραση. Τα Χριστούγεννα υπάρχει και το άλλο πρόσωπο της πόλης, το πιο σκληρό. Κι όχι μόνο τα Χριστούγεννα αλλά 365 μέρες το χρόνο. Μπορεί φέτος να μη ζήσουμε με τις εορταστικές χλιδές άλλων εποχών, αλλά σκέψου για άλλη μια φορά πως κάποιοι συνάνθρωποι μας-που μπορεί να ήταν γείτονές μας ή γνωστοί μας- θα αλλάξουν το χρόνο σε ένα παγκάκι, σε ένα πρόχειρο κατάλυμα, θα περάσουν άστεγα Χριστούγεννα.
Όταν,λοιπόν,γυρίσεις στο σπίτι και μείνει λίγος χρόνος για να χαλαρώσεις σκέψου όλα τα παραπάνω. Και θα το ξαναπώ. Είμαστε πολλοί τυχεροί που έχουμε σπίτι. Μη στεκόμαστε λοιπόν σαν θλιμμένα παιδιά μπροστά στις βιτρίνες με την ευχή όλα αυτά που βλέπουμε να γίνουν δικά μας. Οι γιορτές δεν φτιάχτηκαν για την κατανάλωση, φτιάχτηκαν για να μπορέσουμε να μοιραζόμαστε την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι εμπόρευμα, δεν μπαίνει σε σακούλα.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°