Χρόνια τώρα μας γδέρνουν τα όνειρα, τραβάνε πάνω τους χαρακιές τα ξεθωριάζουν, τα θολώνουν τα κάνουν να μοιάζουν μισά, μικρά, ανόητα, ουτοπικά κι εμείς το βάζουμε στα πόδια! Τ” αφήνουμε όλα μισά και τρέχουμε μακριά! Φεύγουμε μακριά από αυτά που κυνηγάμε λίγο πριν τα φτάσουμε ή και πολύ πριν τα φτάσουμε γιατί είμαστε δειλοί, είμαστε η γενιά εκείνη που τα βρήκε όλα έτοιμα και δεν χρειάστηκε να κυνηγήσει κάτι μέχρι τα 20 plus. Κάπου εκεί το 2009 αρχίσαμε να «την ακούμε», ελαττώσαμε τα ποτάκια, το ρίξαμε στον καφέ ,μειώθηκαν και τα ψώνια, δεν πήγαμε διακοπές 15 μέρες αλλά λιγότερες και κάπως έτσι κόψε από εδώ κόψε από εκεί φτάσαμε στο 2016.

Φτάσαμε μπροστά σε ένα αδιέξοδο κοινωνικό και προσωπικό για να διαπιστώσουμε πως τελικά τίποτα δεν έχει να κάνει με τα πόσα ευρώ υπάρχουν στην τσέπη αλλά με το πόσα συναισθήματα χωράνε στην καρδιά μας. Μαντέψτε είμαστε και η γενιά που δεν επένδυσε ποτέ στο συναίσθημα, η γενιά που διαλύει τις σχέσεις με μεγάλη ευκολίας πιστεύοντας πως στο πιο κάτω στενό θα βρει τον επόμενο ή την επόμενη και θα είναι καλύτερα, για να διαπιστώσει σε μερικά στενά πιο κάτω πως ούτε ο επόμενος αρκεί και πάλι το βάζει στα πόδια και ψάχνει τον επόμενο, από τον επόμενο, γιατί αδυνατεί να σταθεί και να παλέψει για την σχέση όπως ακριβώς αδυνατεί να παλέψει για τα γδαρμένα του όνειρα.

Είναι εύκολο να το βάζεις στα πόδια, ακόμα πιο εύκολο να βρίσκεις αντικαταστάτες όμως θα σας πω ένα μυστικό, κάθε αντικαταστάτης δεν θα αρκεί… οι άνθρωποι βλέπετε δεν είναι αντικείμενα, δεν έχουν προκαθορισμένη συμπεριφορά και κάθε επόμενος θα έχει κάτι που θα σου θυμίζει εκείνο το προηγούμενο που παράτησες, μόνο γιατί δεν είχες την δύναμη να παλέψεις μαζί του.

Γδαρμένα όνειρα, γδαρμένα συναισθήματα αλήθεια ξέρεις που οδηγούν όλα αυτά; Σε μια γδαρμένη ζωή, μια ζωή που της λείπει η ουσία, της λείπει αυτή η ζεστασιά και είναι κομματιασμένη, μικρά και μεγάλα κομμάτια, κομμάτια που έχουν τεμαχίσει κι εσένα. Κομμάτια που έχουν κλέψει κάτι από τον εαυτό σου, κομμάτια… κομμάτια που θα πρέπει να ενώσεις για να νιώσεις. Μην εγκαταλείπεις τα όνειρα ακόμα κι αν στα γδέρνουν, μην σκορπάς τον εαυτό σου δεξιά και αριστερά αναζητώντας το τέλειο, το εύκολο, στρίμωξε τον, κάντον να παλέψει και όχι να το βάλει στα πόδια, μην φοβάσαι να εκτεθείς, ακόμα κι αν πληγωθείς αξίζει η διαδρομή, αξίζει μην το βάζεις στα πόδια.

Στάσου, σκύψε, άκου, προσπάθησε, πάλεψε, ζήτα, μοιράσου, χαμογέλα, ονειρέψου μην κομματιάζεις τον εαυτό σου μονάχα να τον χαρίζεις σε όσους επιθυμεί, γιατί έτσι δεν θα έρθουν κρύες νύχτες με φωνές που σε οδηγούν σε δεύτερες σκέψεις, με δεύτερες σκέψεις που σε κάνουν να νιώθεις κενός. Σε κάνουν να νιώθεις χρηστικό αντικείμενο και όχι ένα ξεχωριστό ον, δεν θα έρθουν κρύες νύχτες που θα σου γδάρουν την ψυχή με ένα πυρωμένο ΑΝ που θα σε κρατάει δέσμιο για πολλές νύχτες! Πάλεψε χωρίς να σε νοιάζει η έκβαση της μάχης, στην «ιστορία» υπάρχει πάντα θέση και για εκείνον που κέρδισε και για εκείνον που έχασε, δεν υπάρχει όμως θέση για εκείνον που το έβαλε στα πόδια!

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ