Το να δίνει ένας νέος υπουργός (στην προκειμένη περίπτωση υπουργός Πολιτισμού) την πρώτη του συνέντευξη Τύπου και να παρουσιάζει ένα οραματικό τάχα πρόγραμμα – έκθεση ιδεών δεν είναι δα και κάτι το φοβερό και πρωτάκουστο. Αλλωστε, πάντα πίσω από τις ωραία διατυπωμένες εκθέσεις με μεγαλόπνοα σχέδια απογείωσης του πολιτισμού, εξάγωγής του στον έξω από την Ελλάδα κόσμο, καλλιτεχνικής ανάτασης και άλλα συναφή, κρύβονται οι κάθε φορά στρατηγικοί στόχοι του συστήματος και των κυβερνήσεων, οι οποίοι συνοψίζονται στο εξής απλό: κάθε υπουργός αφήνει τον πολιτισμό ακόμα φτωχότερο απ’ ότι τον βρήκε. Τα τελευταία, δε, χρόνια ακόμα πιο εκτεθειμένο στις ορέξεις «χορηγών», «ευεργετών», «επενδυτών».

Για παράδειγμα:

Τί μπορεί να σημαίνει η δήλωση της υπουργού Πολιτισμού, Λυδίας Κονιόρδου σχετικά με την εκκρεμότητα της κήρυξης των αρχαιολογικών χώρων στο Ελληνικό: «εργαζόμαστε πυρετωδώς ώστε να διασφαλιστεί η επένδυση και να προστατευτεί ο αρχαιολογικός χώρος. Να τηρηθούν οι νόμιμοι παράμετροι»; Δηλαδή, πόσες «πυρετώδεις» εργασίες απαιτούνται για να γίνει το εξής απλό: να εισαχθεί το θέμα της κήρυξης των αρχαιολογικών χώρων προς συζήτηση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο; Το πιθανότερο είναι ότι … πυρετώδης είναι η αγωνία της Κυβέρνησης να μη δυσαρεστηθεί ο επενδυτής με αρχαιολογικά εμπόδια.
Τι μπορεί να σημαίνει η τοποθέτηση: «ο Οικονομικός εξορθολογισμός αναμένεται να προχωρήσει σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών, δεδομένου ότι όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της η Υπουργός Λυδία Κονιόρδου, ο Τακτικός Προϋπολογισμός είχε «κλείσει» αλλά πολλοί εποπτευόμενοι φορείς του ΥΠΠΟΑ, όπως το Μέγαρο Μουσικής, η Λυρική Σκηνή, η Εθνική Πινακοθήκη, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, βρίσκονταν μπροστά σε νέες καταστάσεις και νέες προκλήσεις»; Η Κυβέρνηση προ της Λυδίας Κονιόρδου δεν γνώριζε ότι έχει πολιτιστικούς οργανισμούς που οφείλει να στηρίξει; Ακόμα χειρότερα, δε γνώριζε ότι η Λυρική Σκηνή θα πληρώνει 5 εκ. ενοίκιο στην κατά τ’ άλλα «δημόσια» Ανώνυμη Εταιρεία «Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος»; Προφανώς και τα γνώριζε. Για τη Λυρική Σκηνή φαίνεται πως θα φροντίσει να εξασφαλίσει το ενοίκιο στον μεγάλο «ευεργέτη», αλλά για τις υπόλοιπες λειτουργικές και προγραμματικές ανάγκες της θα χρειαστεί να βγει προς άγραν «χορηγών». Κάπως έτσι διαγράφεται και το μέλλον των υπόλοιπων οργανισμών, δηλαδή την Εθνική Πινακοθήκη, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), το Μέγαρο Μουσικής. Μπορεί, λοιπόν, για την αποπεράτωση της επέκτασης της Εθνικής Πινακοθήκης να έχουν εξασφαλιστεί 4 εκ. ευρώ από το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αττικής που έχει ενταχτεί στο ΕΣΠΑ 2014-2020 και 11 εκ. ευρώ από εθνικούς πόρους, ωστόσο το Υπουργείο Πολιτισμού «βρίσκεται σε στενή συνεργασία και με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, προκειμένου να παράσχει τις απαραίτητες εγγυήσεις για την από μέρους του συμβολή στη χρηματοδότηση του έργου». Στο ελεήμον Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος επαφίεται και το ΕΜΣΤ το οποίο περιμένει «να επισπευσθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες και να ξεκινήσει η κανονική λειτουργία του ώστε να μπορέσει να απορροφήσει και τη δωρεά των 3.000.000 ευρώ του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος». Βέβαια, για την οικονομική ασφυξία της ορχήστρας «Καμεράτα», εκεί είναι μάλλον σκούρα τα πράγματα, αφού «το ΥΠΠΟΑ επιθυμεί να βρει μια οριστική λύση για να συνεχίσει το έργο της αυτή η σημαντική ορχήστρα, όμως αυτή δεν θα ευοδωθεί χωρίς την έγκριση από το αρμόδιο Υπουργείο Οικονομικών». Με λίγα λόγια «οικονομικός εξορθολογισμός» σημαίνει οικονομική ασφυξία και χορηγικό ξεσάλωμα.
Τι μπορεί να σημαίνει η ανακοίνωση ότι στον τομέα της Πολιτιστικής Κληρονομιάς με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ εκτελούνται 40 έργα και αναμένεται να ενταχθούν περίπου άλλα τόσα μέσω των Περιφερειών αν όχι ότι η προστασία των μνημείων υλοποιείται αποκλειστικά με κοινοτικές χρηματοδοτήσεις με ό,τι σημαίνει αυτό για τα κριτήρια με τα οποία εντάσσονται και τα άλλα ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά συμφραζόμενα; Ετσι, λοιπόν, η δήλωση ότι για το διευρυμένο θερινό ωράριο μουσείων και αρχαιολογικών χώρων θα προσληφθούν 1314 αρχαιοφύλακες, σημαίνει ότι το πρόβλημα της επαρκούς φύλαξης δεν λύνεται με μόνιμο προσωπικό, αλλά καμουφλάρεται. Το χειμώνα τα μουσεία θα συνεχίζουν να λειτουργούν με τις μισές τους αίθουσες κλειστές ή κάποια άλλα (σε νησιά και απομακρυσμένες περιοχές) να μη λειτουργούν καθόλου. Σημαίνει ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία θα συνεχίσει να ασφυκτιά υποχρηματοδοτούμενη και υποστελεχωμένη με τους αρχαιολόγους να διακτινίζονται στους αρχαιολογικούς χώρους ανά την Ελλάδα χωρίς καν να πληρώνονται τα οδοιπορικά τους . Σημαίνει ότι συμβασιούχοι αρχαιολόγοι, συντηρητές, εργάτες ανασκαφών θα συνεχίζουν να εργάζονται σε εργολάβους δημόσιων έργων υποαμειβόμενοι, μη αμειβόμενοι και σε συνθήκες μαύρης εργασίας.
Τί μπορεί να σημαίνει η αγωνία για την «προσέλκυση ξένων κινηματογραφικών παραγωγών στην Ελλάδα» όπου μεταξύ άλλων θα πρέπει: «να δοθούν οικονομικά κίνητρα για τον ξένο παραγωγό που θα έρθει στην Ελλάδα», «το ΥΠΠΟ να επανεξετάσει τα τέλη κινηματογράφησης στους αρχαιολογικού χώρους» και να εξασφαλιστεί η «παροχή οικονομικής ενίσχυσης σε ιδιωτικές επενδύσεις που στοχεύουν στην παραγωγή ξένων οπτικοακουστικών έργων στην Ελλάδα» μέσω του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, που είναι σε δημόσια διαβούλευση; Σημαίνει ότι μπορεί ο οίκος Gucci να μην έκανε την πασαρέλα του στην Ακρόπολη, αλλά το Χόλυγουντ με λίγα τέλη για τη χρήση αρχαιολογικών χώρων και πολλές φοροελαφρύνσεις θα μπορεί να επενδύσει σε εκατομμύρια κερδών. Σημαίνει ότι η κινηματογραφική παραγωγή και το οπτικοακουστικό έργο αποτελεί γόνιμο χρηματιστηριακό έδαφος και όχι διαρκής, συστηματική, σχεδιασμένη πολιτική με τους δημιουργούς πρωταγωνιστές.
Τι μπορεί να σημαίνει ότι η επαναφορά της Ενιαίας Τιμής του Βιβλίου «θα ενταχθεί στη διαπραγμάτευση με τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών» (δηλαδή την Τρόϊκα, δηλαδή τους δανειστές), αν όχι την πλήρη υποταγή στην πολιτική που θέλει το βιβλίο, τους μικρούς εκδότες και τα μικρά βιβλιοπωλεί να ψυχορραγούν;
Κατά τ’ άλλα ο … βουλευτής Καλοχαιρέτας παραμένει διαχρονική αξία του πολιτικού προσωπικού αφού (ξανά)ακούστηκαν δια πολλοστή φορά δηλώσεις όπως ότι «για το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων θα γίνει επανεκκίνηση», για το βιβλίο «θα συσταθεί νέος φορέας» που θα ασκεί εθνική πολιτική για το βιβλίο «συγκροτημένη» (αυτή είναι νέα λέξη στο πολιτικό υποσχεσιολόγιο) και «θα διευρύνουν το αναγνωστικό κοινό» (αλήθεια, πώς ακριβώς θα γίνει αυτό;!), «θα γίνουν περιφερειακά φεστιβάλ», «θα επανέλθουν οι θεατρικές επιχορηγήσεις» ενώ τα πολύπαθα και απαξιωμένα ΔΗΠΕΘΕ θα έχουν να λαβαίνουν τα φοβερά ποσά των 60.000 ευρών, 46.500 ευρώ ή 30.000 ευρώ!

data-ad-slot="3876289827">

data-ad-slot="2401165828">