Θα βγω απόψε και θα χορέψω στα συντρίμμια μου επάνω.. Θα πιω φαρμάκι.
Θα βγω απόψε και θα τραγουδησω, τραγούδι πόνου και χωρισμού.. το παρελθόν μου να μεθύσω και να γιάνω.. Να βρω αγαπη που θα με νοιώθει, και θα μου κάνει να πετω..
Θα πάω κόντρα σ’ αυτήν την μαύρη καταχνιά που έχει πέσει. Τα μαύρα σύννεφα στον ουρανό θα παρακαλέσω να μου φέρει την αγαπη που ποθω..
Μπροστά στον Χάρο θα βάλω κάτι σ’ αμανέ, ανατολητικο χωρο θα τον χωρεψω.. Χαρε κανε στην ακρη να διαβω δεν μου ειναι ακομη το ριζικο. θα σπάσω μέση Θα βγω απόψε και το φεγγάρι θα ξεκρεμάσω στα κρυφά.. Μήπως και έρθουν οι νεραιδες και μου πούνε τα μυστικά.
Να μη με δούνε ξανά τα μάτια που τρεμοπαίζουνε υγρά.
Μαύρο σκοτάδι παντού ν’ απλώσει, με την μορφή μου να ενωθεί..
Να γίνω ένα μ’ αυτό το σύμπαν που ως τώρα δε μου ‘χει δοθεί. Θα βγω στην νύχτα και θα φορώ το μαυροκόκκινο μου.
Και τον λαιμό μου θα κοσμούν λόγια ξυπόλητα απ’ το Καπάνι. Λόγια προσμονής και γυρισμού.
Θα μπερδευτώ μες στις οσμές των παρανόμων που ζουν λαθραία..
Μαζί τους θα καπνιζω σερτικα και θα τους πω τον πόνο ..
Σ’ ένα ταγκό θα αφεθώ και θα στροφάρω, χωρίς παρέα Θα βγω σου λέω και δε με κρατάς άλλο με κλάματα ενοχής.. Με ψεύτικες υποσχέσεις και λόγια υπομονής.
Κι εκείνο το αντίο που μου χρωστάς λέω να πατήσω καταγής..
Δεν μου αξίζει να σου πω γιατί ήταν ψεύτικο και αμαρτωλό..
Θα πω τραγούδι για όσους πονέσαν κι ακούνε μέσα απ’ την καρδιά..
Ακούνε μέσα απο την ψυχή τον πόνο σαν γιατρια..
Θα προκαλέσω το ριζικό μου κι ας με πονέσει κι αυτό διπλά..
έγραψε το πιτσιρικι
