ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Το Γιασεμι το ονειρο της μοναξιάς να κλαίει, τη χαραυγή ζητάει το χάδι μιας συντροφιάς μια λέξη, μιαν ευχή. Το βλέπει η νυχτα ,το ακούει η γη και του στέλνουν ενα φιλι. του στελει και ο ουρανος μια μέλισσα μικρή. Εγω μὲ βουλιαγμένα ονειρα τὴ νύχτα, και εσυ να εισαι πάλι στοὺς δρόμους εκει που ζήσαμε τὴν προσωπίδα κόκκινη μὲ σταλαγματιὲς χρυσου, ανταμα την αυγη. Τέτοια περιπέτεια τέτοια ὡραία ἐλπίδα μέσα στὶς συνέχειες των ὀνείρων εχω δει.. Δὲν πιστεύω στὰ φύλλα που ὁλοένα πέφτουν, πιστεύω μονο τὸ χαμομήλι στὸν καλύτερο ηλιο της χρονιας. Δὲν εχει πόσιμη σημασία νὰ σταλάξουμε τσιγγούνικες ἀλήθειες καὶ σταγονίδια βεβαιότητας, με λεξεις ακαπνες και λογια ερωτα λογια της χαρας. Δὲν εχει μητρότητα ὁ ιλιγγος, δὲν εχει πατρότητα ἡ νύχτα, δὲν εχει ουτε μιὰ πρωτοτυπία.. Η Ιστορία μας τελικὰ συναναστρέφεται μονο με αγάλματα, και με ενα ρολόι καὶ δυὸ μαύρους δειχτες.
Μοιάζουν οι μέρες με κρυψώνες προδομένες που μας ξεχάσαν σαν παλιές αγάπες.
Μοιάζουν οι νύχτες σαν παγωμένοι λεπτοδείχτες σταματημένες και μεσα την καρδιά μας αφημένες. και εκανα εγω, εκανες εσυ, τη μοναξιά μας παραθύρι στα όνειρά μας.
Βροχή χωρίς σταματημό, γύρω μου όλο στάζει και δεν τον πνίγω τον καημό που η μοναξιά μου βγάζει. Εκεί που ειμασταν μαζί στον Ουρανό επάνω, τώρα πλανιέσαι μοναχή τον νου νιώθω να χάνω.. Ζω μέσα στην παράνοια πια ..Τη δική σου και τη δική μου. .Προσπάθησα να σε διώξω από πάνω μου από το μυαλό μου. Είσαι η δύναμη και η αδυναμία μου,το χτες και το σήμερά μου. Ότι και να κάνεις και να κάνω ο ένας σημάδεψε τον άλλο..Βαθιά, με σημάδια καρδιάς.. Τωρα πια η βροχή φέρνει πάντα μια μελαγχολία. Σε παρακαλώ μη με κοιτάζεις οι αντιστάσεις μου χάνονται το βλέπεις.
Αφησέ με να σου πω μόνο δυο λόγια, λόγια απο καρδιας. Είσαι εδώ και δεν τελειώνει ότι μας δένει. Δεν θέλω να βάλω τέλος, δεν μπορώ σε κρατώ σε ονειρέύομαι.. Είσαι εδώ και δεν τελειώνει ότι μας βιώνει..Εχουμε και οι δυο εξαιρετικά καλοφτιαγμένες άμυνες βλέπεις..Αρκεί μία στιγμή ομως για να τα ανατρέψει όλα..Ακριβώς όπως αρκούσε μία στιγμή για να ξεκινήσουν όλα..Την μοναξιά τελικά την αντέχεις…την συνηθίζεις…την αγαπάς…. Ίσως η μοίρα τελικά να μην εχει γράψει ακόμα, για μας, την τελευταία της σελίδα….

εγραψε το πιτσιρικι