Daily Archives: Σεπτεμβρίου 11, 2014

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΓΡΑΦΕΙ … Οι δικοί μου ξένοι..

WTC_attack

Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί Είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
Τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ Τους ανοίγω την καρδιά μου
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός Μέσ στην άγνωστη ψυχή του Ο καθένας στην δική του ξενιτιά
Πολεμάει για τη ζωή του Οι δικοί μου ξένοι είν οι αγαπημένοι…
Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
Κι από μακριά αγαπάνε
Έτσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
Και θυμόμαστε όπου πάμε
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
Κι αδελφή ψυχή γυρεύει
Και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
Την αλήθεια του λαξεύει……………….

Βρέχει κι είμαι τα φώτα που κοιτάς  αφηρημένα, πίσω από το τζάμι.
βάρος που στο λαιμό φοράς όταν βουτάς, σε λογισμών ποτάμι.
Βρέχει κι είμαι ο περαστικός που βιαστικά από δίπλα σου περνάει.
στον ώμο του να κλαίει ο ουρανός και αυτός κλειστή ομπρέλα να κρατάει.
Βρέχει και πέφτω γύρω σου παντού μα δεν περνώ από τα ρούχα στην καρδιά σου.
γίνομαι σύννεφο σε μια γωνιά ουρανού να μην κρύβω τον ήλιο απ” τη ματιά σου.
Βρέχει, σταγόνα γίνομαι μικρή που αγγίζει απαλά το πρόσωπό σου
λίγο προτού παγιδευτεί, σε μια ρωγμή, στην άκρη των χειλιών σου..

εγραψε το πιτσιρικι

Ξένια Καλογεροπούλου 1938 –

WTC_attack

Η Ξένια Καλογεροπούλου γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου του 1938 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου, όπου πρωτοεμφανίστηκε το 1956 με έναν γαλλικό θίασο, παίζοντας Μολιέρο. Στην Ελλάδα πρωτόπαιξε το 1958 και σε μικρό χρονικό διάστημα αναδείχθηκε σε μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της εποχής.

Πρωταγωνίστησε σε περισσότερα από 50 θεατρικά έργα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, ως Νίνα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, ως Πόρσια στον «Έμπορο της Βενετίας» και Ολίβια στη «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, ως Μιραντολίνα στη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι, ως Σόνια στους «Τελευταίους» του Γκόρκι, ως Εσμέ στην «Άποψη της Έιμι» του Ντ. Χέαρ. Από το 1965 ως το 1975 συγκρότησε θίασο με τον Γιάννη Φέρτη, με τον οποίο υπήρξαν ζευγάρι για ένα διάστημα, ενώ το 1984 ίδρυσε το Θέατρο Πόρτα.

Στον κινηματογράφο έκανε το ντεμπούτο της το 1958, στην ταινία «Η κυρά μας η μαμή». Ακολούθησαν άλλες 35 ελληνικές και τρεις ξένες ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν: «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), «Λαός και Κολονάκι» (1959), «2.000 ναύτες κι ένα κορίτσι» (1960), «Ο μπαμπάς μου κι εγώ» (1963), «Ο ανήφορος» (1964), «Ο σατράπης» (1967), «Το πιο λαμπρό μπουζούκι» (1968), «Ξύπνα καημένε Περικλή» (1969), «Ο άνθρωπος της καρπαζιάς» (1969), «Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα» (1972), «Αγάπη μου παλιόγρια» (1972). Το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Η Ξένια Καλογεροπούλου έχει μεταφράσει 17 θεατρικά έργα κι έχει γράψει έξη έργα για παιδιά: «Οδυσσεβάχ, Ελίζα», «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», «Οικογένεια Νώε», «O Eλαφοβασιλιάς», καθώς και «Το Σκλαβί» που απέσπασε το Νοέμβριο του 2001 το βραβείο δραματουργίας Κάρολος Κουν. Το 2001 τιμήθηκε, επίσης, με το βραβείο παιδικής λογοτεχνίας του Ιδρύματος Kώστα και Ελένης Ουράνη. Από τα έργα της έχουν μεταφραστεί: «Ο Οδυσσεβάχ» σε οκτώ γλώσσες, η «Ελίζα» και «Το Σκλαβί» σε τρεις.