Θα ναι τα μάτια σου δυο θάλασσες κι εγω καραβι αταξίδευτο που ξεκινάει για τ αγνωστο ,το σιωπηλό ,το λάγνο
Θα ναι η φωνή σου το γλυκό τραγούδι των Σειρήνων, που θα με παρασέρνει στης αγκαλιά σου το φιλόξενο το ακρογιάλι. Θα ναι τα χείλη σου τριαντάφυλλα . Με το άρωμα τους θα μεθώ. Με το άγγιγμα τους θα πεθαίνω.
Θα ναι τα ΄χέρια σου δυο κρίνα . Χάδι ανοιξιάτικο στην φθινοπωρινή μελαγχολία . Θα ναι το στήθος σου λωτός,
Λήθη παντοτινή της μοναξιάς που μ εχει αλυσοδέσει… Κι αν είσαι όνειρο ,παιχνίδι του μυαλού, μη μ αρνηθείς!
Μη σβήσεις…Μη χαθείς… Ακόμα λίγο άσε με να σαγαπώ… Κι ύστερα ,σκότωσε με!
εγραψε το πιτσιρικι
