ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αστερι του γιαλου μην Κλαίς και Μην κοιμάσαι,Όταν το φεγγάρι πάει να κοιμηθεί..ο καθρέφτης αντανακλά και η αποσταση μεγαλώνει ανάμεσα μας, και Πεθαίνει το όνειρο..Μην κοιμάσαι αγάπη μου, Η πληγή μας παράσημο θα μας ακολουθεί και Πυρκαγιά θα πυρπολεί το ολογιομο φεγγάρι..Δες από το παράθυρο, Ο κόσμος απλώνεται ευτυχισμένος. Και Όταν το χέρι σου με αγκάλιασε πρώτη φορά Νόμισα πως ήταν μια ψυχή- Πεταλούδα που ήρθε να ακουμπήσει Πάνω σε γιορντάνι ανθισμένα ρόδα..Τα χείλη της νυχτερινής αυρας  Μιλούν άφωνα.. Μην κοιμάσαι αγάπη μου. Κοίταξε από το παράθυρο σου, ο κόσμος βόλτες κάνει ευτυχισμένος. Σαν κοιμηθείς Τα ρόδα μαραίνονται. Μένουν δίχως πειθώ, δίχως θέρμη. Μην κοιμάσαι ελάφι μου, Σαν κοιμηθείς Τα πουλιά πέφτουν στην κόλαση, Και τα ματόκλαδα σου γίνονται αγκάθια. Η φωνή σου είναι γλυκό φιλί. Χορδή απο μαντολίνο, Κλαδί ελιάς που κλαίει Εξόριστο πάνω σε ένα βράχο, Ψάχνοντας τις ρίζες του. Μην κοιμάσαι, οι αετοι αυτοκτονούν, και η πανσελληνος  βυθίζεται στον ύπνο της..Μια μεγαλη σκιά πίνει την καταισχύνη μας.. Κρύβουμε την ψυχή μας. Όταν το φεγγάρι πάει να κοιμηθεί και ο ερωτάς μας σαπίζει. Οταν κοιμηθεί η αγαπη μας, να ξέρεις το όνειρο θα πεθάνει, θα γίνει σκιά που θα μας ακολουθεί μέσα στο σκοτάδι.. Τα χέρια μας κόμπος θα γίνουν και ένα αηδόνι θα κλαίει Πάνω σε μια Χορδή απο κιθάρα σπασμένη…

έγραψε το πιτσιρικι