«Ονόματα κύριε Δραγασάκη μου, ονόματα. Αλλιώς τι νόημα έχει η καταγγελία;». Η φράση είναι τίτλος σε άρθρο του διευθυντή του Mega, Χρήστου Παναγιωτόπουλου, λίγες ώρες πριν αποπεμφθεί από το κανάλι. Ο πρώην διευθυντής (και σύντομα φαντάζομαι νυν σε καμία ΝΕΡΙΤ), κατάφερε να παραμερίσει την προσωπική του αγωνία για το αν θα παραμείνει ή όχι διευθυντής, για να προτάξει την κοινωνική. Του ανθρώπου που ζητάει από τον Δραγασάκη να αποδείξει τις καταγγελίες του πως η κυβέρνηση εξυπηρετεί συμφέροντα επιχειρηματιών και νομοθετεί κατ’ εντολήν τους.
Προσωπικά αντιμετωπίζω την πολιτική αγωνία του Χρήστου Παναγιωτόπουλου, με τη θυμηδία που θα αντιμετώπιζα το άγχος ιδιοκτήτριας οίκου ανοχής να βρει γιατρό για να της κάνει επέμβαση παρθενοραφής. Αν ο πρώην διευθυντής του Mega δεν γνωρίζει αυτά τα ονόματα και τις παρεμβάσεις τους, τότε είναι κάκιστος δημοσιογράφος. Αυτό σημαίνει πως η μη δημοσίευση για παράδειγμα των ονομάτων όσων δημοσίων προσώπων διαθέτουν δεκάδες εκατομμύρια της λίστας Λαγκάρντ από το κανάλι που διηύθυνε, δεν έγινε γιατί τον πήρε ο Μπόμπολας τηλέφωνο για να κρύψει το όνομά του, αλλά γιατί ο ίδιος θεωρεί πως η δημοσιογραφία είναι αυτολογοκρισία και προσευχή στην διαπλοκή. Η μη δημοσίευση της είδησης πως ο Γιάννης Μιχελάκης κατηγορείται από την Εισαγγελία πως κατέθετε ερωτήσεις στη Βουλή επί πληρωμή, ως πιστόλι επιχειρηματιών, είναι δική του επιλογή που τον κάνει κακό δημοσιογράφο. Η απόκρυψη των νόμων Αθανασίου με τους οποίους απελευθερώνονται έμποροι ναρκωτικών και εγκληματίες του λευκού κολάρου, είναι δική του απόφαση που προκύπτει από την δημοσιογραφική του συγκρότηση και αντίληψη και όχι απαίτηση των αφεντικών.
Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος πρέπει να αποφασίσει αν όσα έκρυβε και αποσιωπούσε από τα δελτία ειδήσεων (μαζί και η είδηση πως το Mega έκλεβε ρεύμα από τη ΔΕΗ) είναι αποτέλεσμα παρεμβάσεων των αφεντικών του, άρα έχει ο ίδιος τα ονόματα που δεν είπε ο Δραγασάκης, ή δική του άθλια δημοσιογραφική λειτουργία.
Έχει ενδιαφέρον πάντως, ότι στο άρθρο το οποίο έγραψε στο site του μετά την αποπομπή του εμφανίζει τον εαυτό του ως θύμα γράφοντας «Άθλιοι παπαγάλοι έφτασαν στο σημείο να γράψουν (καθ’ υπαγόρευσιν) ακόμη και ότι συνάντησα τον πρωθυπουργό και του ζήτησα “προστασία”. Τέτοια ξεφτίλα». Κάλλιστα θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος αναγνώστης από τον πρώην διευθυντή του Mega να μιλήσει με ονόματα έστω τη στιγμή που αναφέρεται στην προσωπική του περιπέτεια, αλλά μάλλον η συνήθεια είναι πιο δυνατή απ τον πόνο.
Αυτοί που φταίνε πραγματικά στην περίπτωση Παναγιωτόπουλου για την αποπομπή του είναι πολλοί και η καταγραφή των ονομάτων τους δεν είναι δυνατή πρακτικά. Πρόκειται για εκατομμύρια τηλεθεατές που εγκατέλειψαν τους δέκτες ή άλλαξαν κανάλι, αρνούμενοι να χειραγωγηθούν και να αποδεχθούν ως ενημέρωση την προπαγάνδα. Είναι οι χιλιάδες που ενημερώνονται πλέον από τα sites (προφανώς όχι του Παναγιωτόπουλου), αναζητώντας την αλήθεια και την είδηση. Είναι οι πολίτες που αρνούνται να γίνουν μπαλάκι ανάμεσα στην ανοησία του lifestyle και την ντουντούκα της διαπλεκόμενης διαφθοράς, όσων η αισθητική και η νοημοσύνη προσβάλλεται από την εικόνα του Βενιζέλου και αυτοί που η αξιοπρέπειά τους δεν τους επιτρέπει να σκύψουν για να μαζέψουν τα ψίχουλα από τα πλούσια γεύματα αυτών που δεν έπαιρναν τηλέφωνο τον Παναγιωτόπουλο για να του δώσουν γραμμή.
Είναι τραγικό ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος να αισθάνεται προσβεβλημένος από αυτούς που διαστρέβλωσαν την πραγματικότητα που τον αφορά προσωπικά, αλλά να μην τον ενοχλεί επί χρόνια η πραγματικότητα που απέκρυπτε ή με τόση επιμέλεια ωραιοποιούσε.
ΥΓ. Αν πάντως επιμένει για τα ονόματα στα οποία αναφέρθηκε ο Δραγασάκης, μπορούμε να του στείλουμε 61 τεύχη του Hot Doc με πάνω από 500 σκάνδαλα, τα οποία του δίνουμε την άδεια να χρησιμοποιήσει σε όποιο μέσο πάει για να ασκήσει δημοσιογραφία ή «δημοσιογραφία». Εκεί υπάρχουν όλα τα ονόματα που δεν είδε στην καριέρα του στο Mega.
