Daily Archives: Φεβρουαρίου 13, 2015

πολύχρωμοι άνθρωποι

images
  Ξέρεις… Είναι μερικές φορές που απογοητεύεσαι από τα γκρίζα χρώματα αυτής της πόλης. Είναι λες και έχει έρθει κάποιος κύριος και χωρίς να ρωτήσει κανέναν πήρε όλα τα άλλα χρώματα… Και μερικές φορές βγαίνεις από το σπίτι σου χωρίς το χαμόγελο στα χείλη. Κοιτάζεις τους ανθρώπους γύρω σου και γκρινιάζεις, σαν μικρό παιδί, πως αυτοί φταίνε που δεν υπάρχουν πια τα χρώματα στην πόλη.
  Το μικρό παιδί όμως που ζει μέσα σου αναζητά τα χρώματα… Γιατί δεν αντέχει το γκρι… Κανένα παιδί δεν έχει ζωγραφίσει σε μια κόλλα χαρτί μόνο με μαύρο και γκρι… Όλα βάζουν μέσα και κόκκινο, και κίτρινο, και πορτοκαλί, και μπλε, και μωβ! Γεμίζουν το χαρτί με χρώματα. Γιατί η καρδιά τους είναι έτσι! Γιατί έχουν μέσα τους χρώματα που θέλουν να τα σκορπίσουν!  Όμως μεγαλώνοντας… Είναι λες και αυτή η καρδιά χάνει τα χρώματά της. Λες και κάποιος της τα κλέβει… Και δεν έχει πια χρώματα το μεγάλο παιδί για να τα σκορπίσει…
 Μαζί με τα χρώματά του, χάνει ίσως και την ελπίδα του… Χάνει και το χαμόγελό του. Και έτσι σιγά σιγά οι γκρίζοι άνθρωποι πληθαίνουν! Αλλά (πάντα υπάρχει ένα »αλλά»…) πάντα υπάρχουν και οι άνθρωποι που έχουν καταφέρει να κρατήσουν το μικρό παιδί μέσα τους. Και έτσι έχουν καταφέρει να κρατήσουν και τα χρώματα στην καρδιά τους! Βγαίνουν με ένα τεράστιο χαμόγελο στον έξω κόσμο και η επιχείρησή τους ξεκινά: Θα βάψουν όλους τους ανθρώπους!
  Πρόσφατα μπήκε στη ζωή μου ένας χρωματιστός άνθρωπος! Μου έδωσε και της έδωσα χρώματα! Με έκανε να ελπίζω! Το ίδιο και εγώ! Τώρα πια καθόμαστε μαζί σε ένα παγκάκι ανάμεσα στους γκρίζους κυρίους και ονειρευόμαστε μαζί ένα πολύχρωμο αύριο!!Και αυτή η στιγμή μου αρκεί για να με κάνει ευτυχισμένη! Μου αρκεί για να γίνει η μικρή ελπίδα, μεγάλη και στο τέλος, ποιος ξέρει; Ίσως οι ελπίδες μας να πραγματοποιηθούν!
  Έτσι λοιπόν, χάρη σε αυτόν τον πολύχρωμο άνθρωπο που τριγυρνά στους δρόμους της Αθήνας και σκορπά πιτσιλιές με χρώματα, ελπίζω πως κάποτε αυτή η πόλη θα γίνει χρωματιστή! Θα γεμίσει με όνειρα και χαμογέλα!!
Όσο υπάρχουν άνθρωποι με χρώματα, πάντα θα ελπίζω!

παράξενο παραμύθι

wpid-20141110081226

Θέλουμε όλοι μας να ζήσουμε σ’ ένα παραμύθι… Ένα παραμύθι για μεγάλους. Εκεί που όλα είναι μαγικά και μείς πια χαρούμενοι, να φτάσουμε το γνωστό happily ever after. Δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ όμως πως αυτό υποτίθεται είναι το τέλος της ιστορίας μας και για να φτάσουμε εκεί πρέπει να περάσουμε όλα τα εμπόδια που μας βάζει η κακιά μάγισσα (μοίρα). Άρα η ιστορία μας βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, το θέμα είναι πόσο θα κρατήσει και πόσο επώδυνη θα είναι.

  Περνώντας μέσα από την ιστορία πονάμε, αλλάζουμε και ελπίζουμε πως «όλα για κάποιο λόγο γίνονται», για να καταλήξουμε με τον πρίγκιπα του δικού μας παραμυθιού! Τα δύσκολα όμως ξεκινάνε όταν δεν ξέρουμε πια πώς να συνεχίσουμε και χάνουμε τον εαυτό μας ή χανόμαστε στον ίδιο μας τον εαυτό. Τότε πια δεν ξέρουμε αν οι πράξεις μας είναι δικές μας ή προϊόντα της απελπισίας που μας κυριεύει για να φτάσουμε στο τέλος. Τότε πώς να ανεχτούμε την καθημερινότητα, ενώ δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με τον εαυτό μας… που μας πνίγει μέρα με τη μέρα;
Ασφυκτιούμε, επειδή κοιτάζοντας στον καθρέφτη δεν βλέπουμε πια εμάς, αλλά ένα άβουλο, φοβισμένο πλάσμα. Ένα πλάσμα που κρεμιέται από το βλέμμα, το μήνυμα, τη σημασία κάποιου αλλού για να νιώσει ότι αξίζει. Και πόσο χειρότερα γινόμαστε, όταν οι πρίγκιπες που περιμένουμε έρχονται και φεύγουν… Και μείς γυρνάμε μουδιασμένοι στην αναμονή για τη συνέχεια, χωρίς να ξέρουμε αν κατηγορούμε αυτούς ή μισούμε τον εαυτό μας.
  Κάπου εκεί αποφασίζουμε να λάβουμε δράση στη ζωή μας! Να διεκδικήσουμε στιγμές, ανθρώπους, ζωές ολόκληρες. Μήπως όμως το κάνουμε εκβιαστικά από ανυπομονησία για το τέλος;! Ακόμη και όταν διεκδικούμε τη δική μας ζωή. 

Καταλήγουμε άραγε να εκβιάζουμε τη ζωή μας;  Και ο χρόνος μας τελειώνει…

Ανάσα Αναξιοπρέπειας

images
Όταν «κολλάει» η ουσία στο πώς θα γραφτεί ή θα ειπωθεί η οικονομική κατοχή και αν αυτός που θα βάλει την υπογραφή πάνω σε αυτό το «αξιοπρεπές» κωλόχαρτο θα είναι δεξιάς ή αριστερής κυβέρνησης τότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα να κατανοήσουμε τι ακριβώς έχει πάθει η Ελλάδα.
Στο Γιουρογκρούπ που έλαβε χώρα αυτό που πήραμε ήταν η πρώτη πικρή γεύση των υπαλλήλων συμφερόντων που πήραν τον τίτλο Υπουργός Ελλάδας και που κάνουν σκηνοθετημένα νάζια δίνοντας ελπίδα σε έναν λαό ότι όλα θα αλλάξουν. Η παραλίγο ρήξη με τους δανειστές δεν ήταν τίποτε παραπάνω από ένα πολιτικάντικο τρικ ότι η νέα κυβέρνηση δεν κάνει βήμα πίσω. Η αλήθεια όμως είναι ότι η κυβέρνηση κάνει συνεχώς όπισθεν βάζοντας στους όρους της δανειακής σύμβασης λίγο ζάχαρη να γλυκαθεί το πικραμένο χειλάκι ενός απογοητευμένου λαού που θέλει από κάπου να πιαστεί. 
Είναι γελοιοδέστερο του γελοίου η κυβέρνηση να θέτει όρο η Τρόικα να μην ανακατεύεται στην διαχείριση της ελληνικής διακυβέρνησης και από την άλλη να μπαίνουν από πόρτες και παράθυρα υπάλληλοι Ινστιτούτων, Τραπεζών και Παγκόσμιων Οργανισμών ως «συμβουλάτορες». Στο κάτω-κάτω η Τρόικα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα όργανο που εκπροσωπεί τους ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους θεσμούς που η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ως μεγάλους πυλώνες δημοκρατίας και ανάπτυξης, δηλαδή την Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ. Δηλαδή αν η Τρόικα έχει από αύριο το πρωί συμβουλευτικό ρόλο και όχι επεμβατικό όλα θα είναι μέλι-γάλα; 
Η κυβέρνηση για το θεαθήναι θέλει πάση θυσία να βγάλει από το λεξιλόγιο τις λέξεις «έλεγχος», «μνημόνιο», «υπάλληλοι». Έτσι λοιπόν, θα έχουμε τους νέους όρους όπως «συμβουλές», «πρόγραμμα – γέφυρα» και «εταίρους». Αυτό φάνηκε άλλωστε από την επικείμενη συμφωνία που πρόκειται να υπογράψει ο πρωθυπουργός με τον ΟΟΣΑ. Δόθηκαν τα χέρια με τον πρόεδρο Γκουρία, να μάς βοηθήσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός να αναπτυχθούμε με την δημιουργία μιας Εθνικής Τράπεζας Ανάπτυξης όπως αυτές που λειτουργούν σε όλες τις εξαθλιωμένες χώρες του πλανήτη. Θα έρθει, δηλαδή, μία οικονομική Unicef να μας δίνει χαρτζιλίκι να την βγάζουμε ενώ αυτή θα είναι ο καλός Σαμαρείτης που συμβουλευτικά θα μάς «αναπτύσσει».
Μεγάλη η επιτυχία της «αριστεράς» στην Ελλάδα να φέρει για δεύτερη φορά τον ΟΟΣΑ, ο οποίος «έσωσε» μια φορά την χώρα από το 1948 μέχρι το 1952 με Πλαστήρες και λοιπούς δημοκράτες.
Λες και αυτό το οικονομικό λόμπι δεν γεννήθηκε το 1948 ως Οργανισμός Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας που σκοπό είχε να διαχειριστεί το Σχέδιο Μάρσαλ για την ανασυγκρότηση της Ευρώπης μεταπολεμικά. Λες και αυτό το φίδι δεν εκκολάφτηκε από το ίδιο αυγό με την Ε.Ε. Σιαμαίοι οργανισμοί με τόπο καταγωγής τις Βρυξέλλες. Με έναν από τους δημιουργούς του τον Γάλλο Robert Marjolin. Έναν από τους δημιουργούς της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ένωσης.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ένας λαός πριν 15 ημέρες ψήφισε τα μυαλά που θα βγάλουν την χώρα από το τέλμα και τα μυαλά προσέλαβαν υπαλλήλους οικονομικών παγκόσμιων λόμπι να τους συμβουλέψουν. Τις συμβουλές που έδινε η υπάλληλος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Έλενα Παναρίτη, στον Γιώργο Παπανδρέου για το πώς θα μπει στο Μνημόνιο, τώρα τις δίνει στον υπουργό Βαρουφάκη για το πώς θα αλλάξει όνομα το Μνημόνιο.
Πολιτικές μαριονέτες οικονομικών φόρουμ κατάντησαν οι εκλεγμένοι από τον λαό εκπρόσωποι, ενώ ο λαός σηκώνει σε πλατείες πλακάτ που γράφουν «Ανάσα Αξιοπρέπειας». Πάρε ανάσα για όσο διαρκέσουν οι δήθεν ρήξεις και διαφωνίες γιατί μετά έχεις να κάνεις μεγάλο μακροβούτι στον ίδιο βόθρο που ήσουν. Οι επικοινωνιολόγοι της «αριστεράς» ξέρουν γιατί έβαλαν στο σλόγκαν «ανάσα» και όχι αναπνοή διότι μία ανάσα θα πάρεις και τελικά μόνο αυτό ζητάς.
Ήρθε και η στιγμή που οι πολιτικοί σου εκπρόσωποι κάνουν ότι δεν γνωρίζουν το ύψος του χρέους επί του ΑΕΠ και εκεί που περίμενες ότι το «κούρεμά» του θα ξεκινούσε από το 175% του ΑΕΠ, έρχεται ο υπουργός Μάρδας και σου πετάει: «Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Λεβί στο τέλος του χρόνου το χρέος θα φθάσει στο 205% του ΑΕΠ». Να είμαστε ήσυχοι, λοιπόν, ότι ακόμα και αν οι δανειστές κουρέψουν το χρέος και το φθάσουν πάλι στο 175% του ΑΕΠ, η κυβέρνηση θα πανηγυρίζει ότι υλοποίησε την προεκλογική της εξαγγελία και ο λαός θα γράφει στα πλακάτ «πήραμε Ανάσα Αξιοπρέπειας».
Αυτό που κατάφερε η αλλαγή κυβέρνησης είναι να μπουκάρουν στην Ελλάδα νέοι πλιατσικολόγοι από τα βαριά λόμπι του πλανήτη να μοιραστούν την πίτα με τους ήδη μόνιμους κυβερνήτες της χώρας που είναι οι Ευρωπαίοι εταίροι. Στα Γιουρογκρούπ που θα γίνονται από εδώ και στο εξής η τελευταία που θα έχει τον λόγο θα είναι η ίδια η Ελλάδα. Θα είναι ως παλιάτσος ντυμένος με ριχτά πουκάμισα και εξαντρίκ κασκόλ διορισμένος να φτιάχνει την διάθεση των θεατών με ανούσιες πολιτικές ατάκες ενώ τα λιοντάρια θα μοιράζουν τον λαϊκό μεζέ μέσα σε ξεκλείδωτα κλουβιά. -
http://lazarouyiannis.blogspot.gr/