ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

O χαμός του παιδιού στα Γιάννενα θα καταγραφεί ως αυτοκτονία. Αλλά είναι δολοφονία. Μια δολοφονία με ηθικούς αυτουργούς που κατά πάσα βεβαιότητα ποτέ δεν θα τους αποδοθούν κατηγορίες. Όπως δεν θα αποδοθούν κατηγορίες ποτέ και σε κανέναν για το αδίκημα της υποκρισίας.

Μιλάμε για εκείνους τους υποκριτές που τώρα μόλις ανακάλυψαν την «μαγκιά» και την τρομοκρατία του «λεβέντη» απέναντι στον διαφορετικό. Μέχρι τώρα δεν την ήξεραν αυτή την ψευτομαγκιά. Δεν άκουσαν τίποτα για τον πολυεπίπεδο ρατσισμό ενάντια στο «μη εγκεκριμένο». Δεν τον είδαν ποτέ ούτε στο χωριό τους, ούτε στο σχολείο τους, ούτε στη γειτονιά τους, ούτε στο σόι τους. Δεν ήξεραν τίποτα για την βία του «δυνατού» απέναντι στον αδύναμο, απέναντι στον «άλλον». Αλλά τώρα ήρθε η λέξη… «bullying» και τους άνοιξε τα μάτια. Για τη λέξη «καψώνι» από το στρατό μέχρι το εργοστάσιο δεν είχαν ακούσει ποτέ τίποτα.

Το παιδί χάθηκε. Και τώρα έχει στηθεί ένας χορός από «κροκόδειλους που δακρύζουν». Ειδικά στα ΜΜΕ δίνεται μια παράσταση χωρίς προηγούμενο. Με φιλάνθρωπους και εστέτ που συνωστίζονται ποιος θα πρωτολανσάρει τον αποτροπιασμό του.

Πολλών από αυτούς η ποιότητα των ευαίσθητων χορδών τους είναι γνωστή. Ποιός δεν ξέρει ότι έχουν βάλει κατά καιρούς το δικό τους λιθαράκι για την αναπαραγωγή ενός ηθικού και αγγελικού κόσμου που έχει ως προμετωπίδα του όχι την αλληλεγγύη και την συναλληλία, αλλά τον «ανταγωνισμό»;

Ποιος δεν έχει ακούσει τη σιωπή τους όλα αυτά τα χρόνια για εκείνα τα κυρίαρχα πρότυπα πολιτικής συμπεριφοράς που οδήγησαν κάποιους άλλους «αδύναμους» σε χιλιάδες αυτοκτονίες;

Ποιος δεν γνωρίζει ότι τα «κανονιστικά πρότυπα» που δεν χωρούσαν τον Βαγγέλη Γιακουμάκη στον κόσμο των «κανονικών» συνδέονται ως συγκοινωνούντα δοχεία με εκείνα τα «κανονιστικά πρότυπα» που τη μια δεν χωρούν και εξοβελίζουν τον μελαμψό, τον μετανάστη, τον σκούρο, την άλλη εξοστρακίζουν τον άσχημο, την τρίτη καθιστούν αποσυνάγωγο τον οικονομικά κατεστραμμένο κοκ;

Η παράσταση των «κροκόδειλων που δακρύζουν» είναι σίγουρο ότι θα συνεχιστεί. Τους το επιτρέπει το στάτους μιας πολιτικής, οικονομικής, μιντιακής και τελικά κοινωνικής κυριαρχίας που επιτρέπει σε υπουργούς (σε υπουργούς!) να διαπομπεύουν κορίτσια και να κρεμάνε κοπέλες στα μανταλάκια σαν οροθετικές κι όμως να τη βγάζουν καθαρή!

Τους το επιτρέπει η απανθρωπιά μιας «δικαιοσύνης» που αθωώνει την εκμετάλλευση ακόμα κι όταν αυτή επιτίθεται με καραμπίνες εναντίον δούλων στη Μανωλάδα.

Τους το επιτρέπει η πολιτική ανοχή απέναντι σε καθίκια που γρονθοκοπούν γυναίκες ακόμα και σε τηλεοπτικά στούντιο…

Δίπλα στο θρήνο για το παιδί, στο θρήνο για το πώς μένει πραγματικά στο απυρόβλητο η αιτία που κατά τον Λοκ μετατρέπει τον άνθρωπο σε λύκο για τον άνθρωπο, απευθυνόμενοι στους «κροκόδειλους που δακρύζουν» μια κουβέντα έχουμε να πούμε, βροντοφωνάζοντας το δικό μας… «bullying»: «Σκασμός οι ρήτορες, πολύ μιλήσατε»!

Νίκος Μπογιόπουλος