ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ο οπαδός της Χρυσής Αυγής, Νότης Σφακιανάκης, χαρακτήρισε «ριψάσπιδες» τους πρόσφυγες από την Συρία, οι οποίοι εγκατέλειψαν τη χώρα τους εν μέσω εμφυλίου και «βιάζουν την Ελλάδα», ενώ είπε ακόμα πως οι πρόσφυγες έρχονται με πορτοφόλια γεμάτα 500άρικα.

Είναι προφανές πως ο Νότης Σφακιανάκης απευθύνεται στο κοινό του, τους νεοναζί, αφού δεν μπορεί να μην γνωρίζει τι συμβαίνει στη Συρία τα τελευταία πέντε χρόνια και γιατί φεύγουν οι πρόσφυγες.

Επίσης, δεν μπορεί να μην ξέρει πως οι πρόσφυγες δεν έχουν καμία πρόθεση να μείνουν στην Ελλάδα και να την «βιάσουν», αφού είναι γνωστό σε όλους πια πως οι πρόσφυγες θέλουν να πάνε σε χώρες της βόρειας Ευρώπης και έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα μετά το κλείσιμο των συνόρων.

Και βέβαια, μόνο ένας εντελώς άσχετος θα εντυπωσιαζόταν από το γεγονός πως η αστική τάξη της Συρίας -που βρίσκεται ανάμεσα στους πρόσφυγες γιατί κι αυτή θέλει να σώσει το κεφάλι της- έχει κάποια χρήματα στην τσέπη της· λες και οι Έλληνες αστοί δεν έχουν χρήματα.

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει πως, όταν γίνεται ένας πόλεμος, τρέχουν να σωθούν μόνο οι φτωχοί. Λες και οι πλούσιοι είναι αλεξίσφαιροι.

Το θέμα δεν είναι τι λέει ο Νότης Σφακιανάκης – ο Σφακιανάκης αυτός ήταν πάντα- αλλά η χρεοκοπημένη Ελλάδα που τελείωσε και δεν πρέπει να επιστρέψει ποτέ.

Ο Νότης Σφακιανάκης ήταν ένα από τα εμβληματικά πρόσωπα αυτής της χρεοκοπημένης Ελλάδας.

Τα τραγούδια του ακούγονταν σαν ύμνοι, ενώ ήταν ανόητα και δεύτερα.

Ο Νότης Σφακιανάκης και οι όμοιοί του -«η απόλυτη Ελληνίδα σταρ», «ο μεγαλύτερος Έλληνας ποπ σταρ» και άλλοι πουθενάδες- γνώρισαν την αποθέωση όταν η Ελλάδα ζούσε τις «χρυσές μέρες».

Οι Έλληνες θα πρέπει να αντιληφθούν πως τελείωσαν οι αετοί που πετούσαν στον αέρα, τα ακριβά διθέσια και άλλα τέτοια τραγούδια για ντεμέκ γιάπηδες.

Αυτά είναι σύμβολα μιας πολύ παρακμιακής εποχής που οδήγησε στο σήμερα που δεν τους αρέσει καθόλου.

Οι Νότηδες τελείωσαν με την χρεοκοπία και σήμερα βρήκαν το πραγματικό τους κοινό: τους νεοναζί.

Βέβαια, αυτό ήταν πάντα το πραγματικό κοινό του Νότη Σφακιανάκη. Αλλά οι Έλληνες δεν το καταλάβαιναν. Πώς να το καταλάβουν, όταν ήταν μεθυσμένοι και ανεβασμένοι πάνω στα τραπέζια;

Είχε και τα καλά της η χρεοκοπία.

Τελειώσαμε με το σκουπιδαριό που είχε γίνει κυρίαρχη τάση στη χώρα.

Νότηδες μπροστά δεν έχει. Αν έχει Νότηδες μπροστά, game over.

Βέβαια, η Ελλάδα -για την ώρα- δεν μοιάζει διατεθειμένη ή ικανή για κάτι καλύτερο από λούμπεν τραγουδιστές.

Η Ελλάδα δυσκολεύεται να πετάξει από πάνω της την κοινωνική και πολιτιστική χρεοκοπία.

Όπως είχε γράψει και ο Άκης Πάνου «Δεν είναι εύκολο ν’ αλλάξεις, έχει και η λάσπη ηδονή».

(Με την ευκαιρία, ένα κείμενο που γράφτηκε με αφορμή τους Νότηδες και είναι το κείμενο του μπλογκ με την μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα: Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό)

Διαβάστε …..

Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες» και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν.

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».

Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.

Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.

Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν κορόιδευαν αυτούς που αγαπούσαν το διάβασμα.

Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του «Αλχημιστή» του Πάολο Κοέλιο στη χώρα μας. Αφενός το βιβλίο ήταν μικρό και αφετέρου περιείχε μια φράση που οι Έλληνες αποστήθισαν μαζικά: «Όταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Πώς; Μόνο με την επιθυμία; Χωρίς κόπο; Χωρίς πόνο; Χωρίς διάβασμα; Χωρίς γνώση; Ό,τι κι αν εννοούσε ο Κοέλιο, οι παθητικοί -και λόγω Ορθοδοξίας- Έλληνες καθησυχάστηκαν, αφέθηκαν στο σύμπαν και το περίμεναν να συνωμοτήσει υπέρ τους. Το σύμπαν δεν συνωμότησε.

Η αδιαφορία για την πολιτική και η απόλυτη αντιπνευματικότητα οδήγησαν στην χρεοκοπία. Πρώτα στην κοινωνική, ηθική και πολιτιστική χρεοκοπία και μετά στην οικονομική.

Ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος πως η αδιαφορία της πλειοψηφίας των πολιτών για την πολιτική και η αποστροφή τους για την γνώση οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία, δεν θα διαφωνήσει στο ότι οι πολίτες καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν την χρεοκοπία με τα πνευματικά εφόδια που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, με τον Σφακιανάκη, τη Μενεγάκη, τα ζώδια, τους μάγειρες, τις συνταγές και ό,τι άλλο πρόβαλε η ιδιωτική τηλεόραση.

Κοίταξε τα cd που αγόρασες όλα αυτά τα χρόνια, τα βιβλία που διάβασες (αν διάβασες), θυμήσου τις ταινίες, τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες που παρακολούθησες (αν παρακολούθησες), γιατί είναι αυτά τα όπλα με τα οποία θα αντιμετωπίσεις την χρεοκοπία. Αυτός είσαι.

Βέβαια, ένα μεγάλος αριθμός Ελλήνων αντιμετωπίζει την χρεοκοπία με μόνο εφόδιο την αποβλάκωση που του πρόσφερε η ελληνική τηλεόραση. Και συνεχίζει να αποβλακώνεται.

Χρειάζονται εφόδια για να σκεφτείς. Και αυτά τα εφόδια δεν θα τα βρεις στην τηλεόραση.

Η τηλεόραση δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία, την γνώση και το πνεύμα. Είναι ένα μέσο που μπορεί κάποιες φορές –και υπό προϋποθέσεις- να είναι ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό αλλά στην Ελλάδα δεν συνέβη ούτε αυτό. Η ελληνική τηλεόραση απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι ένας σκουπιδοτενεκές, με ξεπουλημένα λαμόγια, χαζογκόμενες, βιζιτούδες και διάφορους άλλους φελλούς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση. Ίσως, να δέχτηκαν να εμφανιστούν σε κάποια αξιοπρεπή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης αλλά μέχρι εκεί.

Το να μην εμφανίζεσαι στην τηλεόραση σημαίνει -μεταξύ άλλων- πως δεν πιστεύεις πως πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος. Γιατί η τηλεόραση έχει να κάνει με πολλά χρήματα.

Όλα αυτά τα χρόνια, τα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης δεν ενδιαφέρονταν, βέβαια, για την πολιτική. Ήταν εθνικοί σταρ, οπότε ανήκαν σε όλους τους Έλληνες και δεν έπαιρναν ποτέ θέση για τίποτα. Επίσης, τα πρόσωπα της τηλεόρασης –τουλάχιστον αυτά που κυριάρχησαν- είναι βαριά αμόρφωτα.

Σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική και την γνώση -και η «εκπαίδευσή» τους ήταν τηλεοπτική-, δεν θα πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή εκφράζει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Αν δεν σε ενδιέφερε ποτέ η πολιτική και, παράλληλα, έχεις την εντύπωση πως ο Καζαντζάκης είναι ποδοσφαιριστής, είναι απόλυτα λογικό –όταν χρειαστεί- να εκφραστείς πολιτικά με το απόλυτο σκοτάδι, τον φασισμό, τους ψευτοτσαμπουκάδες, τις μαγκιές, τις κλωτσιές, τα ουρλιαχτά και όλη αυτήν την κτηνωδία που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Το κτήνος το εκφράζουν τα κτήνη.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπάθεια των τηλεοπτικών προσώπων για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Μαζί τους αισθάνονται πολύ άνετα, αφού πνευματικά βρίσκονται στην ίδια κατάσταση: σε αυτή του χιμπαντζή.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε τώρα. Ο νεοναζισμός δεν ήρθε τώρα. Ο φασισμός δεν ήρθε τώρα. Θα έπρεπε να τον είχες διακρίνει στον ναρκισσισμό της Ελένης, στην εγωπάθεια του Σάκη, στη ρηχότητα της Ρούλας και του Γρηγόρη, στον αδίστακτο κυνισμό του Θέμου και στην κτηνώδη βλακεία που κουβαλάνε όλα αυτά τα εγωκεντρικά ανθρωποειδή που θεοποίησαν το εύκολο κέρδος, προώθησαν την ιδιωτεία και πούλησαν τη ψυχή τους στον διάολο.

Κι αν αυτοί έβγαλαν πολλά χρήματα, αυτοί που τους παρακολουθούσαν μαγεμένοι –και τους παρακολουθούν ακόμα αφού είναι πια ανάπηροι πνευματικά- παίρνουν για τρόπαιο τη Χρυσή Αυγή.

Οι πολίτες έχουν χρέος να ασχολούνται με τα κοινά και να ενδιαφέρονται για την πολιτική.

Οι πολίτες έχουν χρέος να φροντίζουν την ψυχή τους και το μυαλό τους, να επιζητούν την γνώση και να αποφεύγουν τα σκουπίδια.

«Μας πρόδωσαν οι πολιτικοί» λένε οι πολίτες. Ναι, αλλά πολύ πριν, οι πολίτες είχαν προδώσει τους εαυτούς τους. Το πρώτο δεν θα είχε συμβεί, αν δεν είχε συμβεί το δεύτερο.

Ο φασισμός είναι εδώ. Μέσα μας.

(Στη φωτογραφία -με ελληνική φορεσιά- είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Αν και τα βιβλία του Όσκαρ Ουάιλντ υπάρχουν πια παντού -και στο διαδίκτυο-, εκατομμύρια Έλληνες στη διάρκεια της ζωής τους δεν θα διαβάσουν ούτε μια φράση του επειδή το σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει.)

http://pitsirikos.net/2016/03/%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%bb%ce%ac%cf%83%cf%80%ce%b7-%ce%b7%ce%b4%ce%bf%ce%bd%ce%ae/