Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωσης.
Χτίζεις έναν τοίχο άρνησης ανάμεσα σε σένα και το παρελθόν σου. Με όσο εγωισμό σου έχει απομείνει και την ανάγκη να απαλλαχθείς από τον πόνο, επιστρατεύεις όλες σου τις δυνάμεις και ο τοίχος σου αργά μα σταθερά κερδίζει ύψος. Σταδιακά ξεχνάς χαρούμενες στιγμές, τρυφερά λόγια, ώσπου στο τέλος χάνεται ο τόνος, η χροιά της φωνής τους. Νιώθεις ικανοποίηση, ανακούφιση, ο τοίχος που εσύ δημιούργησες είναι πλέον το στήριγμα σου για να σταθείς στα πόδια σου και να κάνεις ξανά τα πρώτα σου βήματα. Ένα χαμόγελο διαγράφεται δειλά στο πρόσωπο σου και κάθε νέα μέρα γίνεται πιο πλατύ, πιο φυσικό. Η νέα σου ζωή δε συνάδει με τον άψυχο τοίχο που πια μοιάζει μουντός. Τον ζωγραφίζεις, κάθε σου γέλιο, κάθε ευτυχισμένη μέρα αποτυπώνονται πάνω του γεμάτες φωτεινά χρώματα.
Κι όμως ένα πρωί, τον αντικρίζεις και δεν τον αναγνωρίζεις. Η χαρά που αναβλύζει από τον τοίχο σου φαντάζει αποκρουστική στα μάτια σου. Δεν γνωρίζεις τον λόγο, έχεις μόνο μια πικρή γεύση και κι ένα σφίξιμο στο στήθος σου. Πιάνεις το πινέλο σου στα τυφλά και το βυθίζεις σε μαύρο χρώμα, χωρίς καμία επίγνωση το χέρι σου μια πόρτα αναπαριστά, ένα σχέδιο το οποίο σκοπίμως παρέλειψες από τον τοίχο σου. Η ζωγραφιά σου όμως δεν είναι πια άψυχη, οδηγεί κάπου. Σαστίζεις μα ναι – αναθεματισμένη ανθρώπινη περιέργεια – φυσικά και θα την ανοίξεις!
Πίσω της μια αίσθηση γνώριμη, ένα κενό τοπίο, ψυχρό κι απόμακρο. Καμία ζωή πίσω από τον τοίχο σου, μόνο ένα πηγάδι. Το πλησιάζεις διστακτικά και καθώς κοιτάς στα νερά του περιμένεις να δεις την αντανάκλαση σου. Μα όχι, μια άλλη φιγούρα ζει εκεί, θολή και ξεχασμένη. Χάνεις την αίσθηση του χρόνου, καθώς τα μάτια σου παραμένουν καρφωμένα στα νερά που πλέον αναπαριστούν μια ανάμνηση με σένα πρωταγωνιστή, μια ανάμνηση που είχες πειστεί πως έσβησες . Αισθήματα παλιά σε κατακλύζουν, σαν να μην πέρασε μια μέρα, σαν να μην είχες αποκοπεί ποτέ από αυτά. Βρίσκονταν όλα πίσω από τον τοίχο σου που μέσα σε μια στιγμή σχίστηκε σαν να ήταν χάρτινος κι εξαφανίστηκε.
Σου λένε να ζήσεις με τις αναμνήσεις σου, να διδαχθείς από αυτές. Πως οι αναμνήσεις αποτελούν στοιχείο του ποιος πραγματικά είσαι, θεμέλιο του δυναμισμού μα και της ευαισθησίας σου. Τι κι αν είναι προτιμότερο όμως να ζήσεις με αυτές, αφού πάντα υπάρχουν αναμνήσεις που, όσο κι αν πιστεύεις πως μπορείς να διαγράψεις, θα στοιχειώνουν τα όνειρα σου.
Συμβιβάσου με αυτό και αποδέξου το ή ρίξε το νόμισμα σου στο πηγάδι κι ευχήσου για τη λήθη.
Για μένα το ιερατείο, είναι οι πιο πονηροί απ’ όλους. Σου πουλάνε ιστορίες, μην πω «παραμύθι» και παρεξηγηθώ από τις θεούσες, τις οποίες δεν μπορείς να αποδείξεις ούτε εσύ ούτε αυτοί, αφού αφορά μια άλλη ζωή. Κι ενώ δεν υπάρχει καμιά λογική, καμιά μέθοδος, έχουν κατορθώσει οι αρχιερείς όλων των θρησκειών να παρηγορούν, μην πω «δουλεύουν» κι επίσης παρεξηγηθώ, κερδίζοντας δισεκατομμύρια.
Με το αζημίωτο, ψέλουν το τροπάρι τους σαν εκπρόσωποι του Θεού, που ποτέ κανείς μας μήτε είδε, μήτε άκουσε. Αλλιώς, αν ισχυρίζονταν κάτι τέτοιο, πιθανό να ήταν με χάπια σε κάποια κλινική. Είναι πολύ καπάτσοι οι παπάδες για μένα, δεν βγάζω άκρη μ’ αυτούς.
Βγάζω όμως άκρη με τους πολιτικούς. Δεν είναι τόσο έξυπνοι, γιατί αναφέρονται σ’ αυτό τον κερατένιο κόσμο. Και η πραγματικότητα δείχνει ποιοί λένε αλήθεια, ποιοί ψέματα, ακόμα και που το πάνε. Μια υπενθύμιση: Η προπαγάνδα είναι μισή αλήθεια μισό ψέμα. Αν είναι ολόκληρο ψέμα δεν γίνεται πιστευτή.
Η ιστοσελίδα του γερμανικού Χρηματιστηρίου Euroinsight μιλά για τις «υποχωρήσεις που είναι διατεθειμένη να κάνει η Άνγκελα Μέρκελ» προκειμένου να μην φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, φοβούμενη τις γεωπολιτικές συνέπειες. Καλοσύνη της.
Ο βασικός αντίπαλος της καγκελαρίου στην κυβέρνηση ήταν ως τώρα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος θεωρείται ότι έχει επανειλημμένα «παίξει» με την ιδέα της αναγκαστικής εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη…
Καμιά υποχώρηση δεν κάνει η Μέρκελ. Θα κουρέψει 100% το χρέος; Όχι. τότε; Θα πετάξει κόκκαλο; Πιθανό. Ακόμα κι αν ο Σόιμπλε θέλει να γίνει καγκελάριος, ακόμα κι αν είναι σκληρός, αν δεν είναι όλα αυτά «το κόλπο του καλού και του κακού μπάτσου», γιατί εξακολουθεί να είναι υπουργός οικονομικών; Μια τέτοια διαφωνία είναι πολύ σοβαρή. Δεν υπάρχει αντιπαλότητα. Εξυπηρετούν την ίδια πολιτική. Πάνω από 58 δις ευρώ διακυβεύονται. Θα τα αφήσουν να χαθούν;
Κάθε διαφορά, είτε ειρηνική είτε όχι, έχει στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων που θα προκαλέσουν καταστάσεις ή κινήσεις, οι οποίες εξυπηρετούν σκοπούς. «Μη μας πιέζετε γιατί το 52% των γερμανών θέλει να σας διώξει». Τότε να φύγουμε. Χαρήκαμε που σας αφήνουμε, άντε γεια. Α! για το χρέος που έχουν πάρει οι πολιτικοί μας, να το πάρετε από αυτούς. Απλό. Ψυχραιμία και λογική. Παίζονται ένα σωρό παιχνίδια και τα λεφτά είναι πάρα πολλά.
Μου έκανε εντύπωση πόσο γρήγορα θάφτηκε η περίπτωση της Ισλανδίας. Αν η χώρα αυτή αποτύχαινε, θα είχαμε πηγαίους τίτλους στην ΕΕ και την Αμερική, ίσως να ήταν πρώτη είδηση σε κανάλια με ρεπορτάζ τα άδεια ράφια και την έλλειψη χαρτιού υγείας. «Δεν είναι το ίδιο» θα πουν κάποιοι. Φυσικά η Ισλανδία άφησε τις τράπεζες να πάνε στο διάολο κι είχε και το νόμισμα της. Εμείς όπως τα κατάφερε ο Σημίτης και οι μετά από αυτόν, είμαστε σήμερα σε πιο δύσκολη θέση από πριν.
Κάθε χρόνο και χειρότερα. Κατά τα άλλα η Μέρκελ «θα υποχωρήσει για λόγους στρατηγικής βεβαίως – βεβαίως». Μην πάμε στη Ρωσία. Για να πας κάπου αλλού, δεν πρέπει πρώτα να φύγεις από κει που είσαι; Για ΝΑΤΟ δεν άκουσα τίποτα. Μακάρι να φεύγαμε, αλλά δεν το βλέπω.
Το μόνο που έσωσε την κυβέρνηση από το να ψηφίσει ήδη το μνημόνιο και μετά να πέσει, ήταν αυτό που είπε για εκλογές και δημοψήφισμα. Σου λεν οι δανειστές «Ο κόσμος ψοφά της πείνας, αν του γυρίσει το μάτι ανάποδα από την κακομεταχείριση, θα φύγουν, αφού πρώτα μας ρίξουν φάσκελα. Μη το παρακάνουμε με το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν θα έρθει ο Σαμαράς». Κι έτσι στο επόμενο διάστημα θα κάνουν τα πάντα να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα τους. Από ψέματα και καλοπιάσματα μέχρι τρομοκρατία κι απειλές. Κυρίως θα εκμεταλλευτούν τα λάθη. Ότι τους κάτσει. Κι αν σου κάτσει όμως εσένα η Επανάσταση;. by Mαν.Αρκάς
Τι θα πει ο ένας και ο άλλος για τη γόβα μας, το κουστούμι μας, τ’ αμάξι μας, τη πισίνα μας, το κώλο μας, τα προγούλια μας, τα βυζιά μας, τις πλαστικές μας, τη θαλαμηγό μας, το λιαρ τζετ μας…
Είναι πιο εύκολο για μια κυβέρνηση με ένα νομοσχέδιο, να αρπάξει από κάθε μισθό και σύνταξη 100 ευρώ το μήνα, ικανοποιώντας παρα πολύ 1000-1500 εμπλεκόμενους, αντί με έργα, καινοτομίες και ακεραιότητα να καταφέρει να ΑΥΞΗΣΕΙ κάθε μισθό και σύνταξη μόλις 100 ευρώ το μήνα. Τι να πει κανείς μάλιστα όταν αυτά τα πέντε χρόνια όλοι οι μισθοί και συντάξεις μειώθηκαν 200-1000 ευρώ το μήνα …
Η αλήθεια είναι ότι είχαμε πλουτίσει πολύ, όχι μόνον εμείς αλλά όλες οι κατώτερες και μεσαίες τάξεις όλου του δυτικού κόσμου. Είχαμε «πολύ ξύγκι για κάψιμο» όπως λέει η έκφραση που μάλλον έχετε ακούσει πολύ αυτά τα πέντε χρόνια. Ακόμη και η κατώτερη τάξη είχε λεφτά να παίξει στο χρηματιστήριο. Που θα πήγαινε αυτή η κατάσταση; Η μεσαία τάξη θα έμπαινε σε λίγο στα ανώτερα σαλόνια;
Λεχμαν μπρόδερς λοιπόν και παγκόσμια οικονομική κρίση ξαφνικά κεραυνός εν αιθρία. Πάρτε να έχετε παραμύθια της Χαλιμάς. Όλοι λένε χρωστάνε τρελά λεφτά. Σε ποιούς; Αν εσείς χρωστάγατε τόσα λεφτά σε μένα που εγώ έπρεπε ακόμη και να σας καταστρέψω για να τα πάρω πίσω δεν θα σήμαινε ότι για να σας τα δανείσω είχα πρώτα εγώ καταστραφεί; Βλέπετε κατεστραμμένο κανένα από τα κράτη στα οποία υποτίθεται χρωστά η Ελλάδα τα μεγαλύτερα ποσοστά του χρέους της; Γερμανία, Γαλλία , Ολλανδία, βούλιαξαν τάχα στο ελάχιστο δανείζοντας μας; Το αντίθετο μάλλον πλούτισαν. Κανέναν δισεκατομμυριούχο να φτώχυνε από εποχής Λεχμαν μπρόδερς;
Όχι. Ίσα-ίσα όλοι οι δισεκατομμυριούχοι όπως διαβάζουμε έγιναν ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ πλουσιότεροι στα χρόνια της «κρίσης». Όπως αναμενόταν άλλωστε με 100-1000 ευρώ από περίπου 1 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ πολίτες της Δύσης ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ που πληρώνουμε όλοι την «οικονομική κρίση». Ε ναι, κατά μια έννοια αυτό είναι η μόνη αλήθεια που μας είπαν. Κάθε ληστεία προκαλεί «οικονομική κρίση». Σ’ αυτούς που ληστεύονται βέβαια, αυτό είναι άλλωστε και το χαρακτηριστικό κάθε ληστείας. Οι ληστές μετά από κάθε τέτοια «κρίση» ανθίζουν και οι κλεμμένοι φωνάζουν …
Γιατί να σας κλέψουμε όλους αφού εμείς είχαμε ήδη τόσα λεφτά; Γιατί να μην αφήσουμε να είστε και εσείς και εμείς και όλοι πλούσιοι τώρα που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ όλοι μπορούσαμε; Μα δεν είναι θέμα χρημάτων. Η ευτυχία ήταν πάντα η κόντρα μας. Εσείς δεν εκπαιδευτήκατε εκ γενετής σε μια αιώνια αρρώστια, αγωνία και δυστυχία για τις εντυπώσεις. Τι θα πει ο ένας και ο άλλος για τη γόβα μας, το κουστούμι μας, τ’ αμάξι μας, τη πισίνα μας, το κώλο μας, τα προγούλια μας, τα βυζιά μας, τις πλαστικές μας, τη θαλαμηγό μας, το λιαρ τζετ μας. Δεν ζήσατε ότι όλοι θα έκαναν σεξ μαζί σας μόνο για τα λεφτά;.Ότι κανείς δεν θα σας αγαπούσε ποτέ για τίποτε άλλο…
Άθλιοι κομπλεξικοί κουτσομπόληδες. Τι ξέρετε εσείς από εντυπώσεις ανωτερότητας βρε ζώα; Πόσο πρέπει κανείς πρώτα να δείχνει Θεός και ύστερα να βρίσκεται ανάμεσα στους Θεούς; Εσείς με ελάχιστα λεφτά γλεντούσατε τη ζωή σας ανέμελοι ! Πόσο μάλλον τώρα που πρόκοψε όλη η ανθρωπότητα και βρήκατε και περισσότερα! Η μεσαία τάξη θα γινόταν ανώτερη και η κατώτερη η πιο ευτυχισμένη από όλους; Αν είναι δυνατόν! Ύστερα απορείτε με την οργή μας. Που ενώ είμαστε Θεοί, πάνω από σας, είμαστε απολύτως και σαφέστατα θνητοί και ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ακριβώς όπως εσείς!
Το μόνο λοιπόν που μας δίνει λίγη, ελάχιστη χαρά είναι να σας δουλεύουμε και να παίζουμε με σας. Να σας βλέπουμε δυστυχισμένους, ο πόνος σας. Ναι είμαστε άρρωστοι βαριά. Όμως ξέρετε τι; Κι εσείς δεν πάτε καλύτερα. Γιατί αυτή είναι όλη κι όλη η παγκόσμια «κρίση» σας που δεν λέτε να τη δείτε πάρα που βρίσκεται μπρος στη μύτη σας με τόση πληροφόρηση πια στο Ίντερνετ. Στη γαλλική επανάσταση με το 1/10000000στο της πληροφόρησης που έχετε σήμερα θα μας είχατε αποκεφαλίσει. Τώρα κάθεστε και μας πληρώνετε ευχαρίστως.
Ω ναι, είχατε πολύ ξύγκι για κάψιμο, μπορεί να έχετε και λίγο ακόμα… – by Mαν.Αρκάς
