ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Δείτε πως μαγείρεψαν την σύμβαση προς το χειρότερο για να ωφεληθεί η εταιρεία του Γερμανού.
Γέμισαν χρυσάφι οι εκσυγχρονιστές στην πλάτη των Ελλήνων

Σκάνδαλα που ζημίωσαν το ελληνικό δημόσιο με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, σκάνδαλα από τα οποία -σύμφωνα με το βούλεμα- φέρονται να ωφελήθηκαν όχι μόνο οι Γερμανοί της κοινοπραξίας Ferrostaal, αλλά και Έλληνες επιχειρηματίες.
Το Newsbomb.gr αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο τα αντισταθμιστικά ωφέλη της συμφωνίας με τους Γερμανούς για τα υποβρύχια, ύψους 60.000.000 ευρώ, κατέληξαν σε χρόνο… ρεκόρ στην εταιρεία Sunlight Γερμανός, του Πάνου Γερμανού, αντί να μπουν στα ταμεία των Ελληνικών Ναυπηγείων της Ελευσίνας.
Δύο επιβατηγά πλοία Superfast που θα έπρεπε να κατασκευαστούν στα ναυπηγεία της Ελευσίνας, προσφέροντας εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, έγιναν… μπαταρίες και τελικά, με την εμπλοκή του εφοπλιστή Αντώνη Λιβανού, όπως τονίζεται στο Βούλευμα, κατασκευάστηκαν σε άλλο ναυπηγείο και κυκλοφόρησαν στην ακτοπλοΐα με τα ονόματα «Νήσος Χίος» και «Νήσος Μύκονος».
Μια ακόμα «σκοτεινή» υπόθεση που η ελληνική δικαιοσύνη πρέπει να την πάει μέχρι τέλους και να τιμωρήσει παραδειγματικά όλους εκείνους που πρωταγωνίστησαν -σύμφωνα με το βούλευμα- στα σκάνδαλα των υποβρυχίων, εφόσον αποδειχθεί και στο δικαστήριο η ενοχή τους.
Σύμφωνα με το 518/2015 Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, από τον Φεβρουάριο του 1998 προκύπτουν αδιαμφισβήτητες επαφές ανάμεσα στην γερμανική κοινοπραξία Ferrostaal και την εταιρεία Sunlight Γερμανός σχετικά με τα αντισταθμιστικά ωφέλη. Ο Πάνος Γερμανός αρνείται κατηγορηματικά στην απολογία του οποιαδήποτε συμμετοχή του ομίλου του σε οποιοδήποτε αντισταθμιστικό ωφέλημα, αλλά οι Άγγελος Χάγιας και Γιώργος Νικολάου που κατονόμασαν τους συμμετέχοντες στα απολογητικά τους υπομνήματα έχουν αντίθετη άποψη…
Στο Βούλευμα γίνεται λόγος για νόμιμη χρηματοδότηση της βιομηχανίας συσσωρευτών Sunlight Γερμανός από τη Ferrostaal με την επένδυση 10.000.000 γερμανικών μάρκων το 1999.
Οι Νικολάου και Χάγιας αναφέρουν ότι η επένδυση έγινε και για τη συμμετοχή της βιομηχανίας στα αντισταθμιστικά ωφέλη, ενώ ο Πάνος Γερμανός αναφέρει ότι αποκλειστικός λόγος ήταν η κατασκευή συσσωρευτών για όλα τα υποβρύχια, περιλαμβανομένων και των ελληνικών, αποκλείοντας κάθε σχέση της εταιρίας του με τα Α.Ω.
Χωρίς τραπεζικές εγγυητικές επιστολές…
Και αν πιστεύετε ότι το ελληνικό κράτος είχε φροντίσει για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του, με τον πιο απλό και συνηθισμένο τρόπο, αυτόν της ύπαρξης τραπεζικών εγγυητικών επιστολών στη σύμβαση με τους Γερμανούς για τα υποβρύχια, είστε απλά ρομαντικοί…
Οπως προκύπτει από την από 28/2/2012 πορισματική έκθεση του ΣΔΟΕ, ενώ θα έπρεπε στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας να υπάρχουν αυτές οι τραπεζικές εγγυητικές της Ferrostaal για την περίπτωση αθέτησης των απορρεουσών από τη Σύμβαση Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων, υποχρεώσεών της, το μόνο που βρέθηκε ήταν ορισμένα και χωρίς σήμανση έγγραφα με την υπογραφή του Σωτήρη Εμμανουήλ, επίσης κατηγορουμένου στην υπόθεση. Αποτέλεσμα; Να μην είναι δυνατή η αποζημίωση του ελληνικού δημοσίου σε περίπτωση μη εκτέλεσης αντισταθιστικού ωφελήματος.
Εκαναν τα πλοία… μπαταρίες!
Και κάπως έτσι, είχε μπει το… νερό στο αυλάκι, αφού βασικός στόχος των Γερμανών, σύμφωνα με το Βούλευμα και μάλιστα πριν από την υπογραφή της πρώτης σύμβασης, ήταν η μη εκτέλεση του Α.Ω., της κατασκευής των δύο επιβατηγών πλοίων τύπου Superfast από τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας. Και αυτός ο στόχος επετεύχθη τελικά, παρά το γεγονός ότι είχε ξεκινήσει η ναυπήγηση των πλοίων, αφού στην… πορεία ακυρώθηκε η παραγγελία τους από τη ναυτιλιακή εταιρεία.
Και σε αυτό το σημείο, το Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών είναι «καταπέλτης» αφού ξετυλίγεται όλο το «κουβάρι» με το σχέδιο των Γερμανών, οι οποίοι φέρονται να δωροδόκησαν μέσω του εφοπλιστή Ματαντού, τον κατασκευαστή ναυπηγό, Αντώνη Λιβανό με δύο καταβολές χρημάτων προς την κυπριακή εταιρεία «Rangiroa», ύψους 3.355.00 ευρώ (31/10/2002) έξι μήνες πριν την τροποποίηση της Σύμβασης των αντισταθμιστικών ωφελημάτων και ύψους 1.115.000 ευρώ (21/10/2003).
Στο Βούλευμα γίνεται λόγος για «βεβαιότητα ότι η γερμανική εταιρεία χρηματοδότησε τον Λιβανό προκειμένου να επιτύχει την ακύρωση της παραγγελίας των δύο Superfast από τα ΕΝΑΕ και να ανοίξει ο δρόμος για την αντικατάσταση του συγκεκριμένου ΑΩ, ονομαστικής αξίας 60.000.000 ευρώ, με εξαγωγές συσσωρευτών της εταιρείας SUNLIGHT ΓΕΡΜΑΝΟΣ, ονομαστικής αξίας 62.000.000 ευρώ».
Δεν αρκέστηκαν, δηλαδή, στην αντικατάσταση, με αποτέλεσμα να χαθούν 60.000.000 ευρώ από τα δημόσια ταμεία, αλλά αύξησαν το τελικό ποσό κατά σχεδόν 3.000.000 ευρώ, ενώ το εξοργιστικό της υπόθεσης είναι πως αυτή η συμφωνία -όπως αναφέρεται στις δύο πορισματικές εκθέσεις του ΣΔΟΕ- εκτελέστηκε σε ποσοστό 100.70% σχεδόν αμέσως. Και η εκτέλεση του Α.Ω. προέκυπτε από τα τιμολόγια που είχαν υποβληθεί στο ΥΕΘΑ, με τον Πάνο Γερμανό να δηλώνει άγνοια.
Ομως, στο Βούλευμα τονίζεται πως από την περιγραφείσα εμπλοκή της εταιρείας Sunlight Γερμανός, στην υπόθεση των υποβρυχίων και ειδικότερα στο κομμάτι των Α.Ω., προκύπτουν ενδείξεις για τη γνώση του Πάνου Γερμανού, για την αντικατάσταση του σχετικού αντισταθμιστικού ωφελήματος. «Θα πρέπει όμως να συνυπολογιστεί το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος κατέβαλε, αναγνωρίζοντας την αστική ευθύνη της εταιρείας του (ως προστήσαντος) το ποσό των 7.480.000 που κατευθύνθηκε στην εταιρεία ΖΕΛΑΝ» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Στην τροποποίηση της αρχικής σύμβασης των Α.Ω. 8/2000 με τους Γερμανούς της Ferrostaal, προχώρησε τον Μάρτιο του 2003 ο γενικός διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, Σπυρίδων Τραυλός, ο οποίος επίσης παραπέμπεται σε δίκη.
Ο Τραυλός ήταν αυτός που αποδέχτηκε και συνυπέγραψε με τους εκπροσώπους της Ferrostaal Clemes Steakamp, Reinhard Diuse, Winfried Holten και W. – D. Blank, την τροποποίηση της αρχικής σύμβασης που προέβλεπε την κατασκευή δύο Fast Ferries αξίας 59.309.858 ευρώ στα Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, με την πίστωση ως Α.Ω. του τιμήματος από εξαγωγές συσσωρευτών της εταιρείας «Γερμανός» (όπως η εταιρεία αυτή αναφέρεται στη σύμβαση, ακριβέστερα Sunlight AEBE) αξίας 62.951.362,20 ευρώ προς διάφορους πελάτες της γερμανικής κοινοπραξίας.
Σύμφωνα με το Βούλευμα προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής για τον Πάνο Γερμανό και μάλιστα για επανειλημμένη τέλεση της πράξης, συνάγονται από το γεγονός ότι σε παρόμοια υπόθεσης νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα σε σχέση με άλλα εξοπλιστικά προγράμματα (TOR M1), κατηγορείται για την αποστολή χρημάτων, προερχόμενων από δωροδοκία, που του εμπιστεύτηκαν οι Τσοχατζόπουλος και Σμπώκος προς εταιρεία συμφερόντων Σαχπατζίδη, ώστε να αποκρυβεί η προέλευσή τους…
Το αποτέλεσμα αυτής της υπόθεσης θα του δούμε στη διαδικασία της δίκης…



Posted by olympiada στο Απριλίου 2, 2015