ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εν αναμονή της ψήφισης του πρώτου εφαρμοστικού νόμου του νέου αισχρού μνημονίου,
..ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.
Τί βλέπουμε;

Ηρεμία.
Μιά περίεργη, πρωτόφαντη κι αδικαιολόγητη ηρεμία, παρ” όλα τα κοσμοϊστορικά που συντελούνται όχι πίσω, αλλά πάνω στην πλάτη μας.
Είναι η ηρεμία της
παραίτησης, η ηρεμία της ψυχραιμίας και της περισυλλογής, ή η ηρεμία πριν ξεσπάσει η καταιγίδα;

Μήπως αυτή η ηρεμία δείχνει ότι ο λαός έχει φύγει, έχει προχωρήσει πολύ μπροστά σε σχέση με τους πολιτικούς του;
Μήπως είναι έτοιμος να διαχειριστεί τις ουρές στο κλείσιμο των τραπεζών,
..την (πιθανή ακόμη) ρήξη,
..ή ακόμη και το καταστροφικό νέο μνημόνιο;

Μακάρι να είναι έτσι!
Γιατί το blog πολύ φοβάται πως δεν είναι.
Πολύ φοβάται πως αυτή η (επιφανειακή ηρεμία) σηματοδοτεί την κόπωση, την ψυχολογική εξουθένωση του λαού.
Πολύ φοβάται πως πρόκειται για μιά συλλογική κατάθλιψη.

Μιά συλλογική κατάθλιψη που θα οδηγήσει σε μιά ατομική εσωστρέφεια,
..όπου ο καθένας μας αδιαφορώντας πιά για το συλλογικό »γίγνεσθαι», για κοινούς αγώνες και διεκδικήσεις,
..θα προσπαθήσει να περισώσει την ατομικότητά του, την προσωπική του και της οικογένειάς του,
..με κάθε τρόπο και κάθε μέσο,
..πειθαρχώντας έτσι ασυνείδητα στην εφαρμοσμένη προτεσταντική »ηθική» της Ευρώπης περί διάσωσης-διασποράς ταμπού και φετίχ »πάση θυσία»!

Αν αυτό πράγματι συμβεί, ή έχει ήδη συμβεί, τότε θα είναι η μεγαλύτερη πανωλεθρία, αλλά και κόλαφος για την αριστερά στην Ελλάδα,
..μιά αριστερά που εβδομηντα-τόσα χρόνια τώρα αυτοδιαφημίζεται ως προοδευτική, και ως η μόνη λύση στα αδιέξοδα της κοινωνίας.

Αυτό δεν συμφέρει κανέναν.
Ή μάλλον συμφέρει: τους υπαίτιους που τριαντα-τόσα χρόνια και για δικό τους όφελος κατάστρεψαν την χώρα,
..και όσους παλεύουν με νύχια και με δόντια, αυτοί οι εγκληματίες να μείνουν ατιμώρητοι!

Η ηρεμία στην παρούσα φάση δεν αποτελεί απόδειξη σοφίας.
Δεν προοιονίζει μιά ήρεμη δύναμη υψηλού επιπέδου αντιμετώπισης των δυσκολιών.
Είναι μάλλον η έκφανση της ολοκληρωτικής ήττας της κοινωνίας και του λαού.

Και αυτή είναι η απόλυτη ήττα και καταστροφή, κύριε πρωθυπουργέ!
Όχι η άλλη, που θα επέρχονταν από την ρήξη!..

Ουδέν Σχόλιον
( ο Μαντατοφόρος)