ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Παρακολουθώ εδώ και μέρες τις απεγνωσμένες προσπάθειες αυτής της γελοίας κυβέρνησης να κρατηθεί στην εξουσία και γελάω τόσο πολύ που με πιάνουν τα κλάματα.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την υπογραφή του σκληρότερου μνημονίου που έχει καρφωθεί ποτέ στον πάτο μας, προσπαθεί να μας πείσει – βασικά να πείσει τα στελέχη του κόμματος, στα αρχίδια του για μας – ότι δεν υπήρχε καμία εναλλακτική και ότι αυτή η χυδαία συμφωνία είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να πετύχει.

(Θα μπορούσα να γράφω χωριστά για κάθε ένα από τα εξευτελιστικά προαπαιτούμενα μέτρα που πέρασε και ετοιμάζεται να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στήριξη της αντιπολίτευσης αλλά προτιμώ να τα συγκεντρώσω αργότερα όλα μαζί σε ένα κείμενο.)

Το πιο αστείο είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας όντως δε θα μπορούσε να πετύχει τίποτα καλύτερο σε αυτή τη διαπραγμάτευση, αφού 5 χρόνια μνημονίων έξυνε το αριστερό παπάρι του και δεν είχε κανένα απολύτως σχέδιο. Το μόνο που έκανε είναι να δημιουργεί – εξαπατώντας τους πάντες – τις συνθήκες που θα τον έφερναν στην εξουσία.

Το ακόμα πιο αστείο είναι ότι και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που καταψηφίζουν τα μέτρα αλλά στηρίζουν την κυβέρνηση που θα τα εφαρμόσει – μιλάμε για σουρεάλ καταστάσεις απόλυτης ξεφτίλας -, επίσης δεν έχουν κανένα εναλλακτικό σχέδιο.

Το μόνο που ακούμε από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Γιάνη Βαρουφάκη και το σινάφι τους είναι καταγγελίες κενές περιεχομένου, ηρωικά διαγγέλματα περί επαχθούς χρέους και καταπάτησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αόριστες ηθικολογίες, καλέσματα στο υποτιθέμενο πλήθος να βγει στους δρόμους και επικλήσεις στη Δημοκρατία και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τις οποίες οφείλουν να σεβαστούν οι δανειστές. Τίποτα το εποικοδομητικό. Μόνο κλάψα.

Ωραία, τα είπαμε. Και εισπράξαμε την απάντηση. Στο μουνί τους οι δανειστές για το λαό, τη Δημοκρατία και τις ηθικές αξίες της Αριστεράς. Τώρα τί κάνουμε;

Η απάντηση είναι απλή. Τίποτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει διχασμένος αλλά όλα τα στελέχη του, εγκλωβισμένα στις αντιφάσεις τους και την ψευδεπίγραφη πίστη τους σε προεκλογικές υποσχέσεις που ξέρουν ότι δε μπορούν να εφαρμοστούν, θα αναγκαστούν να συναινέσουν στην κυρίαρχη ρητορική της ηγετικής ομάδας.

Ότι δηλαδή είναι προτιμότερο τα μέτρα να εφαρμόζονται από μια αριστερή κυβέρνηση που θα ασκήσει στο βαθμό που μπορεί μια κάποια φιλολαϊκή πολιτική με ισοδύναμα μέτρα, ενώ παράλληλα θα χτυπάει τη διαφθορά και τους ολιγάρχες.

Φυσικά όλο αυτό είναι ένα τεράστιο ανέκδοτο, ένα ακόμα ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού η νέα συμφωνία δεν αφήνει κανένα περιθώριο για κάτι τέτοιο. Κάθε μέρα εφαρμογής του μνημονίου θα απομακρύνει το ΣΥΡΙΖΑ από το λαό και θα τον σπρώχνει στην αγκαλιά της διαπλοκής. Πολύ σύντομα θα φτάσει στο σημείο να μη μπορεί να υπάρχει χωρίς αυτήν – αν δεν έχει φτάσει ήδη.

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ το ξέρει, ο Βαρουφάκης το ξέρει, η Κωνσταντοπούλου το ξέρει, οι αριστερές τάσεις το ξέρουν αλλά κανείς δε ρίχνει την Κυβέρνηση για να σώσει το ΣΥΡΙΖΑ – και στο μυαλό πολλών την υπόληψη της Αριστεράς. Είναι όλοι στις θέσεις τους.

Το σενάριο επανεκλογής του ΣΥΡΙΖΑ – με ή χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα -, αφού θα έχει απαλλαχθεί από τους αντιφρονούντες, βολεύει τους πάντες. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει κανονικότατα την εφαρμογή του μνημονίου και τα άσωτα στελέχη, αν καταφέρουν να μπουν στη Βουλή με δικό τους σχήμα, θα συνεχίσουν την ασφαλή αριστερή αντιπολίτευση που κάνουν μέχρι σήμερα.

Ακόμα και ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν την πάτησε με το ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα κι εγώ που έγραφα από την πρώτη στιγμή ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα υπογράψει μνημόνιο, δεν περίμενα μια τόσο τραγική εξέλιξη.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσαν τόνους αξιοπρέπειας από ένα γονατισμένο λαό για να κάτσουν στις καρέκλες, απέδειξαν – όλοι ανεξαιρέτως – ότι δεν έχουν μισό χιλιοστό αξιοπρέπειας μέσα τους. Είναι αξιοθρήνητοι.

Αυτός ο τόπος κι αυτός ο λαός δεν τους έχουν ανάγκη.

Καταστρέφουν τη χώρα. Να φύγουν τώρα.