Μέχρι πρόσφατα τη συμπαθούσα, ερμηνεύοντας τη μονίμως επιθετική συμπεριφορά της ως αγωνιστικό πνεύμα. Χαιρόμουν που μια νέα γυναίκα δείχνει τέτοιο δυναμισμό και κάνει τους πάντες να τη φοβούνται. Σεβόμουν την προσήλωση της σε ιδεολογικές αρχές και το γράμμα του νόμου. Λίγο πριν το δημοψήφισμα, έφτασα να την υπερασπιστώ σε μια αντιδικία με υποστηρικτή του ΝΑΙ, λέγοντας του ότι την αγαπώ και ήμουν διατεθειμένος να την παντρευτώ την επόμενη κιόλας μέρα. Εντάξει, πιο πολύ για να τον σοκάρω το είπα – και έπιασε όντως…

Μετά την άσχημη τροπή που πήραν τα πράγματα με τον ερχομό του «αριστερού μνημονίου» διαφώνησα μαζί της πολιτικά. Όχι επειδή θεωρώ ότι τα μνημόνια είναι καλά και τα χρέη ακόμα καλύτερα, αλλά επειδή πίστεψα ότι στη δεδομένη συγκυρία σωστά έπραξε ο Αλέξης Τσίπρας και δεν πήρε μια ηρωική απόφαση που σήμερα θα μας είχε οδηγήσει σε πολύ πιο άσχημες καταστάσεις απ’ αυτές που μπορούμε να φανταστούμε. Αλλά μην το πιάσουμε αυτό, κι ας υποθέσουμε ότι έχω άδικο κι εκείνη έχει δίκιο. Στο κάτω-κάτω, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει μελετήσει το θέμα διεξοδικά, είναι νομικός και επαγγελματίας πολιτικός, και ως πρόεδρος της Βουλής είχε συστήσει επιτροπή για τη διερεύνηση του χρέους. Κατόπιν εντολής (ή έστω συναίνεσης) του Τσίπρα βέβαια.

Ομολογώ ότι στεναχωρέθηκα που βρέθηκα σε αντίπαλο στρατόπεδο, κι ακόμα περισσότερο όταν την είδα να χάνει το μέτρο και να χρησιμοποιεί σκληρούς χαρακτηρισμούς εναντίον των πρώην συντρόφων της.  Όταν δε την άκουσα να μιλάει γεμάτη αυταρέσκεια για προδοσίες και γύψους, θύμωσα μαζί της.

Με τέτοια συμπεριφορά χάνει το όποιο δίκιο μπορεί να έχει. Ακόμα κι όταν απέναντι της βρίσκονται οι άθλιοι προπαγανδιστές του Mega, που εδώ και δεκαετίες αντί να ενημερώνουν τον κόσμο κοιτάζουν να διαστρεβλώνουν ακόμα και την πιο ασήμαντη είδηση. Ακόμα κι όταν έχει το θάρρος να τους επιτεθεί με τέτοια αγριότητα μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, το οποίο εκπέμπει παράνομα και θα έπρεπε να έχει κλείσει λόγω οικονομικών ατασθαλιών, δανείων που ποτέ δεν έπρεπε να πάρει (και ποτέ δεν πρόκειται να αποπληρώσει) και -φυσικά- απόλυτης έλλειψης δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Και μιλώντας για δεοντολογία, μάταια περίμενα να ακούσω γιατί ακριβώς προέκυψε ότι το χρέος είναι απεχθές και επονείδιστο. Μάταια περίμενα να ακούσω ποια βήματα προτείνει η ΛΑΕ για την ανάκαμψη της οικονομίας με εθνικό νόμισμα. Κι αυτό όχι επειδή διέκοπταν τη Ζωή οι συνομιλητές της, αλλά επειδή εκείνη επέλεγε να μην τους απαντάει και συνέχιζε να κάνει επίδειξη του τσαμπουκά της. Δεν είναι θέμα ποιος έχει τα καλύτερα επιχειρήματα και τα στοιχεία να τα τεκμηριώσει, ούτε είναι θέμα αστικής ευγένειας. Είναι θέμα ήθους και συνέπειας.

Αν πιστεύεις ότι τα κανάλια είναι κάστρα διαπλοκής δεν πατάς το πόδι σου σ’ αυτά, και κοιτάζεις να βρεις εναλλακτικές οδούς για να αποκτήσει ο λόγος σου πρόσβαση σε ένα ευρύ κοινό. Ανεβάζεις viral βιντεάκια στο YouTube και το Facebook, βγαίνεις στους δρόμους και φωνάζεις με ντουντούκα, πας σε άλλο κανάλι (και η Ζωή έχει πάει σε όλα, πάντα με την ίδια διάθεση να συγκρουστεί). Το μόνο σίγουρο είναι ότι αποφεύγεις να κάνεις κατάχρηση εξουσίας για να δώσεις ζωντανή συνέντευξη τύπου στο κανάλι που μέχρι πρότινος ήσουν πολιτική προϊστάμενος. Γιατί αν το πράξεις (και η Ζωή το έπραξε), δεν σε παίρνει να κάνεις κήρυγμα σε κανέναν για δημοκρατία.

Πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου, βλέποντας στο παρακάτω βίντεο «ένα ξέσκισμα της διαπλοκής», «μια γυναίκα με αρχίδια», «έναν εξευτελισμό που τους άξιζε». Κι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Στο ότι από τη στιγμή που ξερνάς μίσος και τρόμο για να κάνεις προσωπικές επιθέσεις ενώ σου ζητάνε να παρουσιάσεις τις πολιτικές σου θέσεις, οι πολιτικές σου θέσεις έχουν πλέον μετατραπεί σε μίσος και τρόμο. Και είναι ένα βήμα πριν μετατραπούν σε ολοκληρωτισμό, αν δεν το έχουν κάνει ήδη.

Δείτε και κρίνετε μόνοι σας, προσπαθώντας όσο μπορείτε να ξεχάσετε τα αισθήματα σας για τον μηχανισμό προπαγάνδας του Mega channel. Φανταστείτε ότι είσαστε ένας ουδέτερος παρατηρητής, κάποιος άσχετος που μιλάει μεν ελληνικά αλλά εδώ και χρόνια δεν έχει καμία επαφή με την Ελλάδα και τα πολιτικά τεκταινόμενα. Τι συμπέρασμα θα βγάζατε; Εγώ πάντως έφτασα να δω με συμπάθεια τον Πρετεντέρη, για τον οποίο κατά καιρούς έχω γράψει και πει τα χειρότερα. Για πρώτη φορά στη
ζωή μου…

https://nefelikas.wordpress.com/2015/09/15/