Είναι γνωστό ότι ο Γιώργος Μαργαρίτης, κάθε άλλο παρά στρατευμένος καλλιτέχνης είναι. Υπήρξε χασικλής, τζογαδόρος και ένα βήμα πριν καταντήσει αλκοολικός. (Πράγματα που τα έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνεντεύξεις του).
Πέρασε όμως αυτά τα στάδια και για όσους τον ξέρουν «είναι καρδούλα». Και αυτό είναι που μετράει. Τα τελευταία χρόνια που «καταξιώθηκε» και συνάμα τα «κονόμησε», βοήθησε πάρα πολύ κόσμο. Λαϊκό κόσμο στον οποίο κάποια τραγούδια του μιλούν στις καρδιές του.
Πάντως να σημειώσουμε αυτό που έγραφε ο Στέλιος Ελληνιάδης, ένας άνθρωπος που έχει ασχοληθεί ίσως όσο κανένας άλλος με την ελληνική μουσική (Οι ποιο ειδήμονες θα ξέρουν ότι υπήρξε εκδότης του καταπληκτικού περιοδικού «Ντέφι»): «Ο δίσκος, με τα 16 τραγούδια κάτω από τον γενικό τίτλο «Γιώργος Μαργαρίτης – Παίζουμε για τη φανέλα…» (Δίσκοι Μικρός Ήρως), είναι ο πιο πολιτικοποιημένος δίσκος της εποχής!»
Γιατί κάναμε αυτή την εισαγωγή; Μα γιατί με την συνέντευξη του που έδωσε σε τηλεοπτική εκπομπή βάζει τα «γυαλιά» σε πολλούς διανοούμενους. Με τον τρόπο που τοποθετείται για τα ανθρώπινα δικαιώματα –μια συζήτηση που έχει ξεκινήσει με τον θάνατο του Μηνά Χατζησάββα- και ο τρόπος που ξεδιπλώνει ξεκάθαρα τον δικό του πηγαίο ακατέργαστο λαϊκό λόγο του,  στέλνει «αδιάβαστους» πολλούς «διανοούμενους» που για το συγκεκριμένο θέμα που ήρθε στην δημοσιότητα -το σύμφωνο συμβίωσης ανάμεσα σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια- κρύφτηκαν πίσω από στρογγυλεμένες «αβραμοπουλικές» εκφράσεις.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2015/12/blog-post_77.html