ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Σε απόγνωση, στη κυριολεξία, βρίσκονται οι θαλασσοδανεισμένοι εγχώριοι ολιγάρχες και κυρίως οι σημερινοί και οι επίδοξοι καναλάρχες.

Αναζητούν απεγνωσμένα τρόπο να εξασφαλίσουν άδεια από τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Παππά. Κι όμως σπάνε διαρκώς τα μούτρα τους καθώς τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Επικρατείας δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους όταν πρόκειται για θέματα ήθους κα ηθικής. Μπορείς να τους επικρίνεις για λάθη και αστοχίες στην διάρκεια της επώδυνης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, μπορείς να τους καταλογίσεις πολιτικές αστοχίες και αχρείαστη δημαγωγία. Το γεγονός όμως ότι δεν έχουν υποκύψει στις σειρήνες της διαπλοκής και γι΄αυτό βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα δεν χωράει αμφισβήτηση.

Ο Τσίπρας και ο Παππάς έχουν απέναντί τους όλο το σύστημα της διαπλοκής το οποίο “στελεχώνουν” πρόσωπα που κουβαλάνε πάνω τους την ανθολογία του ποινικού κώδικα: Φοροφυγάδες, εκβιαστές, εθνικοί προδότες, έμποροι ναρκωτικών, εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα εξοπλιστικών, προμηθειών στο Δημόσιο, σε τραπεζικά σκάνδαλα μπροστά στα οποία εκείνο του Κοσκωτά είναι αστείο. Ολοι αυτοί οι βαρόνοι οι εταιρείες των οποίων (καμμιά 20αριά) χρωστάνε 15 δις ευρώ στις τράπεζες και εκβιάζουν διαρκώς νέο δανεισμό και νέες ρυθμίσεις, επιχειρούν μέσα από την διατήρηση τηλεοπτικών συχνοτήτων ή την απόκτηση νέων να την βγάλουν καθαρή και να ελέγξουν τις εξελίξεις. Στην προσπάθειά τους αυτή αναζητούν ένα πρόσωπο σαν τον Γιώργο Λούβαρη ο οποίος είχε κατηγορηθεί ότι φρόντιζε να φτάνουν στον συγχωρεμένο τον Ανδρέα Παπανδρέου κουτιά πάμπερς γεμάτα τούβλα-χαρτονομίσματα.

Στην περίπτωση των Τσίπρα-Παππά οι εγχώριοι βαρόνοι χτυπάνε λάθος πόρτα. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Επικρατείας που έδωσαν ηρωικό αγώνα αντίστασης για 6 και πλέον μήνες απέναντι στα γερμανικά Panzer είναι αποφασισμένοι να εξαρθρώσουν την διαπλοκή και να οδηγήσουν στην Δικαισύνη τους εγχώριους βαρόνους. Στην προκειμένη περίπτωση κάθε απόπειρα τύπου Λούβαρη θα οδηγήσει το ταχύτερο στην Δικαιοσύνη τους εμπνευστές της.

O Γιώργος Λούβαρης από τη Βικιπαίδεια>

Ο Γιώργος Λούβαρης (8 Αυγούστου 1938) είναι Έλληνας επιχειρηματίας και αθλητικός παράγοντας, πολύ στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και του Σωκράτη Κόκκαλη. Διετέλεσε γενικός διευθυντής, διευθύνων σύμβουλος και Α΄ αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός για 20 χρόνια, από τον Δεκέμβριο του 1993 ως τον Δεκέμβριο του 2013.[1]
Βιογραφικό

Είναι γιος του Αριστείδη Λούβαρη, βασικού τερματοφύλακα του Ολυμπιακού για πολλά χρόνια την δεκαετία του 1940.[2]

Στoν επιχειρηματικό τομέα, o Γιώργος Λούβαρης διετέλεσε ανώτατο στέλεχος της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ—ΗΡΑΚΛΗΣ για περισσότερο από 20 χρόνια. Ακολούθως, διορίστηκε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της κρατικής εξαγωγικής εταιρείας ITCO (International Trade Corporation) από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου.[2] Επίσης διετέλεσε ειδικός σύμβουλος στα υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εμπορίου.[3]

Στο χώρο του αθλητισμού, η θητεία του ξεκίνησε από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ), της οποίας είχε την οικονομική διαχείριση για έξι χρόνια (1982—88).[2] Παλαιότερα, είχε την προεδρία του ποδοσφαιρικού συλλόγου της Δραπετσώνας, απ’όπου έλκει την καταγωγή του.

Ως βασικός συνεργάτης του Σωκράτη Κόκκαλη, τον Δεκέμβριo του 1993 o Γιώργoς Λoύβαρης ανέλαβε την ευθύνη της oργάνωσης της ΠΑΕ Oλυμπιακός, σε όλoυς τους τoμείς από τη θέση τoυ γενικoύ διευθυντή της εταιρείας. Τον Ιούλιο του 1994 έγινε μέλος του Διoικητικoύ Συμβoυλίoυ ως διευθύνων σύμβουλος έως το 2007 και από τον Ιούνιο του 2001 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013 ήταν Α΄ αντιπρόεδρος της ΠΑΕ.[1]

Υπόθεση Κοσκωτά

Το 1989 ο Γιώργος Λούβαρης βρέθηκε κατηγορούμενος για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος, όταν οι Βασίλης Μαμανέας, Μανούσος Γρυλλάκης και Ηρακλής Σηφακάκης, σωματοφύλακες του κρατούμενου στις ΗΠΑ εκδότη, τραπεζίτη και πρώην προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός Γιώργου Κοσκωτά υποστήριξαν ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα παρέδιδαν στον Λούβαρη δερμάτινες βαλίτσες γεμάτες με εκατομμύρια δραχμές για να τις μεταφέρει στον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου στο Καστρί.[4] Οι Μαμανέας και Σηφακάκης υποστήριξαν επίσης ότι σε μία περίπτωση επειδή το ποσό που έπρεπε να παραδώσουν στον Λούβαρη (90 εκατομμύρια δραχμές) δεν χωρούσε στη δερμάτινη βαλίτσα, του το έδωσαν σε ένα κουτί παιδικών πάμπερς.[5] Αυτοί οι ισχυρισμοί προκάλεσαν πολιτική θύελλα, αλλά γρήγορα οι σωματοφύλακες του Κοσκωτά έπεσαν σε αντιφάσεις αλλάζοντας πολλές φορές τις καταθέσεις τους, κάτι που μείωσε κατά πολύ την αξιοπιστία τους, μαζί με το γεγονός ότι είχαν ήδη βεβαρυμένο ποινικό μητρώο.[6]

Ο ίδιος ο Γιώργος Κοσκωτάς, σε συνέντευξη που έδωσε μέσα από τις φυλακές του Σάλεμ στις οποίες εκρατείτο, υποστήριξε ότι το 1987 και το 1988 οι άνδρες του παρέδωσαν σε δερμάτινες βαλίτσες στον Λούβαρη το ποσό των 3,5 δισεκατομμυρίων δραχμών, που προερχόταν από πανωτόκια καταθέσεων ΔΕΚΟ στην Τράπεζα Κρήτης, και ότι στη συνέχεια αυτά τα χρήματα ο Λούβαρης τα μετέφερε ο ίδιος στον Ανδρέα Παπανδρέου.[7] Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Μαρούδας διέψευσε οργισμένα τους ισχυρισμούς αυτούς, και απάντησε ότι ο Κοσκωτάς θα ισχυριζόταν το οτιδήποτε, όσο γελοίο ή ακραίο κι αν ήταν, προκειμένου να προκαλέσει την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές και να τύχει ευνοϊκής δικαστικής μεταχείρισης.[8]

Ο Λούβαρης απολογήθηκε στον ειδικό εφέτη ανακριτή Γεώργιο Σκαρλάτο και τον εισαγγελεά Εφετών Δημήτριο Δωρή (που χειρίζονταν την υπόθεση Κοσκωτά) τη νύχτα της 12ης Απριλίου 1989, οι οποίοι διέταξαν την προφυλάκισή του.[9]

Ωστόσο, αμέσως μόλις οδηγήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού το πρωί της 13ης Απριλίου, ο Λούβαρης παρουσίασε στον διευθυντή των φυλακών Νικόλαο Παπαδογούλα ιατρικά πιστοποιητικά τεσσάρων νευροχειρουργικών κέντρων, μεταξύ των οποίων και του σουηδικού «Καρολίνσκα», που διαβεβαίωναν ότι πάσχει από την ασθένεια «σκλήρυνση κατά πλάκας».[10] Αρχικά οδηγήθηκε στο νοσοκομείο των φυλακών, αλλά επειδή εκεί δεν υπήρχε νευρολογική κλινική, τελικά μεταφέρθηκε το ίδιο μεσημέρι στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Πειραιά.[11]

Στο νοσοκομείο παρέμεινε για περίπου τριάντα μέρες, μέχρι τις 9 Μαΐου 1989, όταν το Συμβούλιο Εφετών αντικατέστησε την προσωρινή κράτηση με χρηματική εγγύηση 50 εκατομμυρίων δραχμών και τον περιοριστικό όρο της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα.[12] Ο Λούβαρης αθωώθηκε ομόφωνα στο δικαστήριο.

Προμήθειες Πολεμικής Αεροπορίας

Τον Οκτώβριο του 1991 καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ποινή φυλάκισης 4 ετών, χωρίς αναστολή, για παράβαση του νόμου περί μεσαζόντων, στην υπόθεση της προμήθειας των πυραύλων «Μάτζικ 2» από την Πολεμική Αεροπορία. Και πάλι οδηγήθηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Πειραιά, αλλά μετά από δύο εβδομάδες το Τριμελές Εφετείο Αθηνών έκανε δεκτή την αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής του, λαμβάνοντας υπόψη τα ιατρικά πιστοποιητικά που βεβαίωναν ότι έπασχε από «σκλήρυνση κατά πλάκας». Έτσι, ο Λούβαρης αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 5 εκατομμυρίων δραχμών.[13]

Τον Μάιο του 1993, ο Λούβαρης αθωώθηκε ομόφωνα από το Εφετείο για την ίδια υπόθεση. Μετά το τέλος της δίκης δήλωσε ότι «υπάρχουν ακόμα έντιμοι δικαστές» και ότι «οι προσπάθειες του κατεστημένου της Δεξιάς να πλήξει τον λαοπρόβλητο ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου μέσω του μηχανισμού των δικαστηρίων απέτυχαν οικτρά».[14][15]

Υπέρ του Λούβαρη κατέθεσαν πολλοί ανώτατοι αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας.[16]

Παραπομπές

http://www.onsports.gr/Podosfairo/Super-League/item/369347-Olympiakos-Apohorei-o-Loyvaris

http://www.olympiacos.org/member/1859/georgios-louvares

Η Καθημερινή, Ομόφωνα αθώος ο Λούβαρης για τα Μάτζικ, 21 Μαΐου 1993
Η Καθημερινή, Η λάσπη εγγίζει τον πρωθυπουργό, 19 Απριλίου 1989
Η Καθημερινή, Η λάσπη εγγίζει τον πρωθυπουργό, 19 Απριλίου 1989
Η Καθημερινή, Η λάσπη εγγίζει τον πρωθυπουργό, 19 Απριλίου 1989
Η Καθημερινή, Βαλίτσες με 3.5 δισ. στον πρωθυπουργό ισχυρίζεται ότι παρέδωσε ο Γ. Κοσκωτάς, 11 Μαρτίου 1989
Η Καθημερινή, Βαλίτσες με 3.5 δισ. στον πρωθυπουργό ισχυρίζεται ότι παρέδωσε ο Γ. Κοσκωτάς, 11 Μαρτίου 1989
Η Καθημερινή, Στη φυλακή ο Γ. Λούβαρης ύστερα από τη χθεσινή πολύωρη απολογία του στον ανακριτή
Η Καθημερινή, Νέα στοιχεία για την υγεία του Γ.Λούβαρη
Η Καθημερινή, Προσφυγή του Γ. Λούβαρη, 14 Απριλίου 1989
Η Καθημερινή, Ελεύθερος ο Γ. Λούβαρης, 13 Μαΐου 1989
Η Καθημερινή, Αποφυλακίζεται με εγγύση…, 12 Νοεμβρίου 1991
Αυριανή, Αθωώθηκε ο Γ. Λούβαρης 21 Μαΐου 1993
Η Καθημερινή, Ομόφωνα αθώος ο Λούβαρης για τα Μάτζικ, 21 Μαΐου 1993
Η Καθημερινή, Εφετείο: αύριο η απόφαση για την υπόθεση Λούβαρη, 19 Μαΐου 1993

Ακολουθεί παλαιότερο πορτραίτο του Γιώργου Λούβαρη από τον Βασίλη Βεργή στην εφημερίδα GOAL>

Είναι στον Ολυμπιακό από πέντε χρονών παιδάκι. Μέσα στα χρόνια του πολέμου γυρόφερνε στο Ποδηλατοδρόμιο, την εποχή που ο πατέρας του, Αριστείδης Λούβαρης, έπαιζε τερματοφύλακας στους «ερυθρόλευκους».

Χθες, ημέρα αποχαιρετισμού έπειτα από σχεδόν 14 χρόνια διοικητικής πορείας στις κορυφαίες καρέκλες της ΠΑΕ Ολυμπιακός (μόνο πρόεδρος δεν έγινε), λίγο έλειψε να βουρκώσει όταν ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος τον αγκάλιασε και του είπε: «Θυμάσαι τότε που πέντε χρονών παιδάκι σε κρατούσα στην αγκαλιά μου στο γήπεδο;».

Για τον Γιώργο Λούβαρη, περί ου φυσικά ο λόγος, η 14η Ιουνίου 2007 είναι μια πολύ σημαδιακή μέρα στη ζωή του, καθώς «κλείνει» ένα τεράστιο κεφάλαιο. Η ΑΓΕΤ 23 χρόνια και ο Ολυμπιακός 14 είναι οι δύο μεγάλοι του σταθμοί. Με τους «ερυθρόλευκους» φυσικά τον συνδέει το συναίσθημα και το πάθος του οπαδού για την ομάδα, πέρα από την επαγγελματική σχέση.

Δεν έκρυψε ποτέ ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι οι δύο άνθρωποι που σημάδεψαν τη ζωή του και χαρακτηρίζει «συναρπαστικό» τον τρόπο σκέψης τους.

Με τον Κόκκαλη είχαν οικογενειακή φιλία χρόνια πριν του ζητήσει να μετάσχει ενεργά στα διοικητικά της ΠΑΕ. Μια φιλία που έμεινε πολύ ισχυρή και καθ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής τους συνεργασίας στον Ολυμπιακό. Συνεργασία η οποία θα συνεχιστεί στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ όπου «μετακομίζει» ο Λούβαρης, πάντοτε δίπλα στον Κόκκαλη.

Ο Γιώργος Λούβαρης γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1938 στον Πειραιά. Γιος του Αριστείδη Λούβαρη ήταν φυσικό να μπει από μικρό παιδί μέσα στο γήπεδο. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται είναι το 1943. Ηδη από το 1955, ο νεαρός τότε Λούβαρης έκανε στενή παρέα με τον Σάββα Θεοδωρίδη και τον Κώστα Πολυχρονίου και βεβαίως γνωριζόταν με όλους τους παίκτες του Ολυμπιακού.

Το καλοκαίρι του 1959 φοράει τα «ερυθρόλευκα» ο Γιώργος Σιδέρης. Οι δύο άνδρες συνδέονται με μακρόχρονη φιλία. Ο Λούβαρης είναι ο πρώτος που πηγαίνει στο Βέλγιο για να δει τον Σιδέρη να παίζει με τη φανέλα της Αντβέρπ. Εκείνο το διάστημα στο Βέλγιο ταξιδεύει και ο αείμνηστος Λάκης Πετρόπουλος για να παρακολουθήσει τον Σιδέρη και να τον ξανακαλέσει στην Εθνική.

Το… παραγοντιλίκι αρχίζει να μπαίνει στη ζωή του με τη Δραπετσώνα. Ως διευθυντής της ΑΓΕΤ υπογράφει τη δωρεά για να χτιστούν οι εξέδρες του γηπέδου. Και στη συνέχεια για δύο χρόνια αναλαμβάνει την προεδρία της ομάδας.

Το ΠΑΣΟΚ κερδίζει το 1981 τις εκλογές και ο Γιώργος Λούβαρης, μαζί με τους Ζουμπογιώργο, Γκρίσιν και Ανδριά ορίζονται από την κυβέρνηση αριστίνδην μέλη στο ΔΣ της ΕΠΟ. Είναι υπεύθυνος για τα οικονομικά και όταν αναφέρεται σε εκείνη την περίοδο θυμάται με υπερηφάνεια, όπως λέει, πως είχε ψηφιστεί παμψηφεί ο προϋπολογισμός και ο απολογισμός της Ομοσπονδίας.

Ακολουθεί η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής του με το ξέσπασμα του σκανδάλου Κοσκωτά το 1988. Είναι γνωστά τα όσα έγιναν -τόμοι ολόκληροι έχουν γραφτεί- και βρίσκουν στο φινάλε (1993) τον Λούβαρη να αθωώνεται ομόφωνα από το Εφετείο.

Το ξεκίνημα στην ΠΑΕ
Με τον Σωκράτη Κόκκαλη γνωρίζεται από το 1982. Είναι φίλοι και κάνουν οικογενειακή παρέα. Ο Κόκκαλης του ζητάει να πάει στην ΠΑΕ και να αναλάβει αρχικά τη θέση του διευθυντή και εν συνεχεία του γενικού διευθυντή.

Ο Λούβαρης θέλει σαν «τρελός» να πάει, αλλά διστάζει, σκεπτόμενος -με όσα είχαν προηγηθεί- ότι ο Κόκκαλης θα δεχθεί μπαράζ επιθέσεων για την επιλογή του. Του το λέει, αλλά ο Κόκκαλης είναι ανένδοτος: «Μη σε προβληματίζει. Θα το πάρω πάνω μου» του απαντάει.

Οι δισταγμοί του εξαφανίζονται και η μεγάλη περιπέτεια στον Ολυμπιακό ξεκινάει το Νοέμβριο του 1993. Τα πρώτα χρόνια μοιάζουν με… θρανίο. Ο ίδιος «μαθαίνει» καθημερινά, ενώ προσπαθεί -όπως του έχει αναθέσει ο Κόκκαλης- να οργανώσει την ΠΑΕ.

Ταυτόχρονα αρχίζει τις διαπραγματεύσεις και τις συμφωνίες με παίκτες και προπονητές. Ο Ιλια Ιβιτς και ο Ρασίντ Γεκινί είναι οι πρώτοι ξένοι ποδοσφαιριστές που «κλείνει» για τον Ολυμπιακό. Με τους Σέρβους «πάλευε» επί 12 ώρες να τους πείσει για να πάρει στον Πειραιά τον παίκτη που «θα έπεφταν τα τσιμέντα του Καραϊσκάκη» σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής. Τον εξαιρετικό, πράγματι, μπαλαδόρο Ιβιτς. Ο Ιλια Ιβιτς, που χθες ήταν στο «διάδοχο σχήμα» ως τεχνικός διευθυντής. Πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή.

Ο Ριβάλντο, ο Ζιοβάνι, ο Ζάχοβιτς και ο Ζινολά
Ο πρώτος προπονητής στον οποίο ο Λούβαρης ανακοινώνει την απόφαση του Κόκκαλη να απολυθεί είναι ο Πέτροβιτς. Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.

Ο Νταβίντ Ζινολά είναι ο ποδοσφαιριστής που ο Λούβαρης δεν κατάφερε να «φέρει» (το 1995) σε πέρας θετικά τη διαπραγμάτευση για την απόκτησή του. Τα είχε βρει με το μάνατζέρ του στα οικονομικά, αλλά ο Γάλλος δεν θέλησε να έρθει στην Ελλάδα.

Πιο δύσκολους διαπραγματευτές βρήκε τον Ριβάλντο (που ήταν μαζί με τους δύο δικηγόρους του) και τον Ζιοβάνι.

Και βέβαια, Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ήταν ο Ζάχοβιτς. Ο Λούβαρης από την πρώτη στιγμή κατάλαβε ότι ο Σλοβένος δεν ήθελε να έρθει στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Ο Κόκκαλης όμως επέμενε. Πλήρωσε τα περισσότερα λεφτά από κάθε άλλη φορά: 11 εκατομμύρια δολάρια στην Πόρτο. Το… αποτέλεσμα το θυμούνται όλοι. Στον Λούβαρη έχει μείνει, πάντως, ότι τουλάχιστον η ΠΑΕ γλίτωσε το μεγάλο φέσι, αφού εν συνεχεία πούλησε τον Ζάχοβιτς 8,5 εκατ. δολάρια.

Στην Ελλάδα σκληρός «αντίπαλος» στις διαπραγματεύσεις ήταν ο Σταυρόπουλος του Πανηλειακού, στις μεταγραφές των Γιαννακόπουλου, Τζόρτζεβιτς.

Ο Γιώργος Λούβαρης δεν έχει κρύψει ποτέ τη μεγάλη εκτίμηση που τρέφει στον προπονητή Ντούσαν Μπάγεβιτς. Τον θεωρεί ως τον τεχνικό με την πιο «δομημένη σκέψη». Τον άνθρωπο που ήξερε τι ήθελε και τι επιδίωκε για τον Ολυμπιακό.

Οι δύο άνδρες είχαν εξαιρετική συνεργασία και τις δύο φορές που δούλεψε ο Μπάγεβιτς στον Πειραιά. Και σε ό,τι αφορά το «αντίο», δεν το ανακοίνωσε ο Λούβαρης την πρώτη φορά. Γιατί τη δεύτερη το είπε πρώτος ο Μπάγεβιτς στον Ολυμπιακό…

Διαπραγματεύσεις: η αλήθεια και ο «μύθος»
Γύρω από τις διαπραγματευτικές ικανότητες του Λούβαρη κάθε φορά που συζητούσε (ειδικά εκτός Ελλάδας) για να κλείσει έναν παίκτη, έχουν φτιαχτεί «μύθοι» ολόκληροι. Ο ίδιος μάλιστα πιστεύει πως αρκετές φορές υπήρξαν και «χτυπήματα» εναντίον του.

Θεωρεί τον εαυτό του σκληρό διαπραγματευτή και δεν σταματά να λέει ότι για όλα πάντα ήταν ενήμερος ο Κόκκαλης. «Τα πάντα γίνονταν κατόπιν συμφωνίας μας, αφού τον ενημέρωνα διαρκώς κατά τη διάρκεια μιας διαπραγμάτευσης» είναι η συνηθισμένη ατάκα του για το θέμα αυτό.

Ο Σόλιντ
Οπως είχε με τον Μπάγεβιτς την καλύτερη συνεργασία, έτσι με τον Σόλιντ ο Λούβαρης είχε τη… χειρότερη! Ουσιαστικά οι δύο άνδρες δεν είχαν καμία σχέση. «Δεν μου άρεσε ο τρόπος που χειρίστηκε τις μεταγραφές» ήταν η άποψή του, ενώ είναι φανερό πως δεν θεωρούσε τον Νορβηγό προπονητή που μπορούσε να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην υπέρβαση. Και δεν έπεσε έξω…

Οι εφημερίδες
Μεγάλο κεφάλαιο στην παραγοντική ζωή του Λούβαρη στον Ολυμπιακό είναι αυτό του Τύπου. Αρκετές φορές «κατηγορήθηκε» ότι τρανταχτά θέματα που είδαν το φως της δημοσιότητας είχαν «δοθεί» από αυτόν. Ο ίδιος, φυσικά, το αρνείται. Το παράδοξο θα ήταν να έλεγε «ναι, εγώ το έδωσα», βεβαίως. Ουδείς παράγοντας στον κόσμο φαντάζομαι πως πρόκειται να πει ποτέ κάτι τέτοιο…

Πιστεύει ότι έχουν γραφτεί εις βάρος του πράγματα που δεν ισχύουν και κάθε φορά που οι συνεργάτες του ρωτούσαν «γιατί δεν κάνετε μήνυση», εκείνος απαντούσε: «Σε αυτήν την περίπτωση θα έπρεπε να έχω δικό μου δικηγορικό γραφείο που να κάνει διαρκώς μηνύσεις».

Εικάζεται ότι -σε σχέση με τον Τύπο- έχει πει τη φράση: «Εμένα με είχαν ανακρίνει κάποτε επί εννέα μέρες και δεν είπα τίποτα. Θα πω τώρα σε δέκα λεπτά;».

Το «κεφάλαιο Τύπος» θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όταν ο Λούβαρης θα αποφασίσει να δώσει συνέντευξη και να μιλήσει για όλα (σωστότερα για όσα εκείνος θελήσει να μιλήσει). Διότι τότε θα πει κι αυτός τη δική του άποψη. Οπως, βέβαια, θα δημοσιοποιήσει και όσα θεωρεί λάθη του. Σε όλους τους τομείς.

Αλλωστε έχει δηλώσει οπαδός της ρήσης του Οσκαρ Ουάιλντ «η ωραιότερη στιγμή του ανθρώπου είναι όταν στέκεται μπροστά στα λάθη του»…

«Είχε πάντα τον τρόπο του»
Μπορεί κάποιες στιγμές να υπήρξαν διαφωνίες (τι πιο φυσικό σε μια συνεργασία 14 χρόνων) αλλά ο Λούβαρης υποστηρίζει ότι ουδέποτε τσακώθηκε με τον Κόκκαλη. Συνηθίζει να λέει ότι καταλάβαινε την ψυχολογία του προέδρου του Ολυμπιακού και φίλου του, ήξερε τον τρόπο με τον οποίο θα τον πλησίαζε και θα του έλεγε το κάθε τι «ώστε να μη σπάσω τα μούτρα μου»!

Προσπαθούσε να τον ηρεμήσει, για τη «δεύτερη σκέψη» σε μια απόφαση, σε στιγμές έκρηξης, χρησιμοποιώντας τη ρήση που πρώτος είπε ο Χαρίλαος Φλωράκης: «Ας συμβουλευτούμε το μαξιλάρι μας».

Και διαφωνεί με όσους υποστηρίζουν ότι τις στιγμές που τον έβριζαν στο γήπεδο ήταν «ο σάκος του μποξ». Θεωρεί πως όταν είσαι σε μία τόσο σημαντική θέση θα υπάρξουν και οι δύσκολες στιγμές. Πικραινόταν όταν άκουγε τις ύβρεις, τον ενοχλούσε αφάνταστα, δεν σκεφτόταν όμως ότι βρίζουν εκείνον γιατί δεν θέλουν να βρίσουν τον Κόκκαλη. Εκτιμά ότι αυτόν ήθελαν να βρίσουν, αυτόν έβριζαν.

Το κάδρο και η δήλωση του Παπανδρέου
Οπως προαναφέραμε, ο Λούβαρης θεωρεί τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Σωκράτη Κόκκαλη τους δύο ανθρώπους που έχουν σημαδέψει τη ζωή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σπίτι του έχει κορνιζάρει το πρωτοσέλιδο με την περίφημη δήλωση του αείμνηστου Παπανδρέου: «Ναι, ο Λούβαρης είναι φίλος μου».

Ο Ανδρέας ήταν αυτός που είχε πει, σε εκείνες τις εποχές, στον Λούβαρη τη φράση «μην εμπιστεύεσαι χωροφύλακα και δημοσιογράφο». Πού να ήξερε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ ότι λίγα χρόνια μετά, σε καθημερινή βάση, ο Λούβαρης -λόγω θέσης στον Ολυμπιακό- θα ήταν «υποχρεωμένος» να μιλά καθημερινά με δημοσιογράφους…

Ο αποχαιρετισμός και η συγκίνηση
Οποιος είδε τον Γιώργο Λούβαρη να μιλάει χθες, ημέρα του «αποχαιρετισμού» του από την ΠΑΕ Ολυμπιακός (παραμένει βέβαια μέλος του ΔΣ και α αντιπρόεδρος) αντιλήφθηκε την αμηχανία και την προσπάθειά του να κρατήσει τη συγκίνηση.

Συγκίνηση που δεν έκρυψε με τον εγκάρδιο αποχαιρετισμό που έτυχε από τους εργαζόμενους στην ΠΑΕ Ολυμπιακός, τους συνεργάτες του και τα «δώρα καρδιάς» που όπως έλεγε του έκαναν.

«Εχω κλάψει πολλές φορές στη ζωή από μέσα μου. Σήμερα, όμως, όταν με χαιρετούσαν οι άνθρωποι που υπηρετούν τον Ολυμπιακό, ναι, αισθάνθηκα ότι θα κλάψω» έλεγε σε όσους τον ρωτούσαν γι αυτές τις πραγματικές ξεχωριστές στιγμές της ζωής του.

Οσο για το τι θα του λείψει από τον Ολυμπιακό; Προφανώς τα πάντα. Αφού η ζωή του ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τους «ερυθρόλευκους», περνώντας τις περισσότερες ώρες της ημέρας του στα γραφεία της Πλατείας Αλεξάνδρας.

«Θα πάνε καλά, αλλά θέλει και μεταγραφές»
Ο Λούβαρης θεωρεί ότι η «νέα εποχή» στον Ολυμπιακό μπορεί να πάει καλά. Στους συνεργάτες του έλεγε ότι ο Πέτρος Κόκκαλης έχει πολύ καλές ιδέες και όρεξη, ενώ και για τον Ιβιτς υποστήριζε ότι έχει γνώση και συγκρότηση.

Χρόνια στο κουρμπέτι, όμως, γνωρίζει ότι πολλά εξαρτώνται από τα αποτελέσματα στο χορτάρι. Γι αυτό και επειδή πιστεύει ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε σημαντικό σταυροδρόμι (επειδή φεύγουν πολλοί παίκτες), δεν κρύβει ότι η έναρξη της «νέας τάξης πραγμάτων» πρέπει να συνδυαστεί και με καλές μεταγραφές.

Η διαφορά είναι ότι πλέον δεν θα κάνει ο ίδιος τις διαπραγματεύσεις, δεν θα «κλείνει» εκείνος τους παίκτες. Θα τα μαθαίνει μετά…

Ολα τα πράγματα στη ζωή έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Και ο Γιώργος Λούβαρης έκλεισε χθες ένα τεράστιο βιβλίο 14 χρόνων στον Ολυμπιακό. Θα το ξαναγράψω: όταν αποφασίσει να μιλήσει, θα είναι σαν να ανοίγουν τα Ολυμπιακοποδοσφαιρικά αρχεία του Φόρεϊν Οφις. Τον περιμένουμε…

«Αισθάνομαι ότι παραμένω ενεργός στον Θρύλο»
Με τη συναισθηματική φόρτιση φανερή στο πρόσωπό του, ο Γιώργος Λούβαρης μίλησε για το νέο πλάνο διοίκησης, τονίζοντας πως θεωρεί ότι παραμένει ενεργός στον Ολυμπιακό, παρά το γεγονός ότι η ενασχόλησή του με τα δρώμενα του συλλόγου δεν θα είναι πλέον σε καθημερινή βάση αλλά μόνο μέσω του ΔΣ της ΠΑΕ. «Οπως είπε και ο κ. πρόεδρος, δεν είναι ώρα για ευχαριστίες προς το πρόσωπό του, γιατί -ούτως ή άλλως- είναι δεδομένες. Αισθάνομαι ότι παραμένω ενεργός στον Ολυμπιακό, ανεξαρτήτως αν παύει η καθημερινή ενασχόληση που είχα επί 14 χρόνια. Είμαι σίγουρος ότι το νέο σχήμα που προκύπτει στον Ολυμπιακό με τον Πέτρο, τον Ιβιτς και τον Λεμονή και φυσικά τους παίκτες θα έχει μία συνέχεια που εύχομαι και πιστεύω να είναι καλύτερη από αυτή που υπήρχε μέχρι σήμερα» υποστήριξε ο κ. Λούβαρης και συνέχισε: «Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους εσάς που συνεργαστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια. Υπήρξαν και εντάσεις και ήσυχες μέρες. Δεν έγινε τίποτα από καμία σκοπιμότητα. Φρόντιζα να σας αντιμετωπίζω με ισονομία. Εύχομαι η νέα κατάσταση να έχει τα επιτυχή αποτελέσματα που έχουμε όλοι, είτε από αυτή τη θέση είτε από αυτή του οπαδού του Ολυμπιακού».

[ “Goal” ]

http://kourdistoportocali.com/read-this/kp-104/