ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

δυστυχώς αυτή είναι μια αλήθεια – μια επικίνδυνη αλήθεια – που δεν μπορεί να συγκαλύπτεται πίσω από θεατρινίστικες πρωτοβουλίες επικοινωνιακού αντιπερισπασμού…
Στριμωγμένος σε επιλογές πρωτοφανούς δουλοπρέπειας, με μηδενικό φορτίο πολιτικής αξιοπιστίας και συμπιεσμένος αφόρητα στις Συμπληγάδες της συμμορίας των εκβιαστών, που πλέον δεν αρκούνται στην αριθμητική αποτύπωση των μέτρων, αλλά βάζουν χέρι ευθέως και απροκάλυπτα στη θεμελιώδη θεσμική βάση της χώρας, απαιτώντας εδώ και τώρα την άμεση κατάλυση του Συντάγματος, την ουσιαστική κατάργηση της Βουλής και την άνευ όρων παράδοση της χώρας (βλέπε σχετικό μας άρθρο ΕΔΩ), δε διστάζει να καταφύγει σε κινήσεις που αποκοιμίζουν το λαό, και δημιουργούν νέα ακόμη πιο επικίνδυνα τετελεσμένα για τον τόπο.

Όχι… Αυτό που επιδιώκει δεν είναι να δραπετεύσει απ το φορτίο της ευθύνης του, με έναν τρόπο σχετικά αξιοπρεπή, αλλά να εμπεδώσει στους πάντες πως είναι αδίστακτος και από κάθε άποψη πρόθυμος να αναγορεύεται διαχρονικά στο πλέον χρήσιμο δεκανίκι της κατοχής.
Είναι ο πρωθυπουργός της απόλυτης πολιτικής εξαπάτησης…
Είναι ο πρωθυπουργός που καμία απολύτως προσωπική του… δέσμευση δεν είχε απολύτως καμιά πολιτική αξιοπιστία…
Είναι ο πρωθυπουργός που σφετερίστηκε την ετυμηγορία ενός δημοψηφίσματος σε βάρος της ίδιας του της χώρας…
Και ακριβώς επειδή δε δίστασε να προβεί σε έναν τέτοιου είδους ανήθικο σφετερισμό, αυτό τον καθιστά αυτοδίκαια και στο πλέον κατάπτυστο πολιτικό ανδρείκελο, διότι ουδείς εκ των προηγούμενων τόλμησε τόσο προκλητικά, και τόσο καταφανώς να περιφρονήσει στοχευμένη και αδιαφιλονίκητη λαϊκή ετυμηγορία.
Είναι με δυο λόγια ο πολιτικός που μόνος μεταξύ όλων των προηγούμενων μεταπολεμικών πρωθυπουργών, απετόλμησε και τη γενική πολιτική εξαπάτηση μέσα από την αναίρεση του συνολικού του προεκλογικού προγράμματος, αλλά και τον ανεπίτρεπτο σφετερισμό ενός δημοψηφίσματος, πράγμα που συνέβη πρώτη φορά στα χρονικά αυτού του πλανήτη.
Είναι ο πρωθυπουργός που την ώρα των αποφάσεων κιότεψε, και απεδείχθη τιποτένιος και πάντως ελάχιστος σε σχέση με μια κοινωνιία που απετόλμησε με κάθε τρόπο, το δικό της το «ΟΧΙ»…
Και τώρα, με κινήσεις επικοινωνιακού αντιπερισπασμού, μέσα από τις οποίες επιχειρεί να διασφαλίσει την προσωπική του πολιτική επιβίωση, και με το σύνολο των μέτρων που του υπαγόρευσαν και συμφώνησε να είναι παρόντα, δημιουργεί νέα επικίνδυνα τετελεσμένα σε βάρος της χώρας.
Η αιφνίδια και προσβλητική για τη χώρα μεθοδολογία αναστολής του EUROGROUP, είναι ένα από αυτά. Και χρεώνεται αποκλειστικά στου προσωπικούς του μετέωρους και σε κάθε περίπτωση κίβδηλους λεονταρισμούς.
Η προκλητική άρνηση του Τουσκ να προγραμματίσει τη Σύνοδο κορυφής κατόπιν προσωπικού του θεσμικού αιτήματος, είναι το δεύτερο.
Και δεκάρα τσακιστή δεν δίνουμε, ούτε για την αναστολή του EUROGROUP, ούτε βεβαίως και για τη Σύνοδο Κορυφής, όμως αυτά και τα δυό συνιστούν κόλαφο για την Ελλάδα, αν δεν συνοδεύονται από άμεση, αταλάντευτη, σαφή και ανυποχώρητη εθνική απάντηση.
Σε διαφορετική περίπτωση, η χώρα αυτοκαταργείται, απεμπολεί ακόμη και αυτή την αξιοπρέπειά της, και καθίσταται κλωτσοσκούφι χωρίς αξία, στα χέρια των εκβιαστών που συνεχίζουν να αποκαλούνται «σύμμαχοι»
Πρόκειται δηλαδή για δύο διαχειριστικές εξελίξεις, που αποδομούν στο σύνολό του και τυπικά το όποιο κύρος έχει εναπομείνει και για τη χώρα και για τον εκάστοτε ηγέτη και εκπρόσωπό της.
Οι εξελίξεις επομένως των δύο τελευταίων ημερών, από έναν πρωθυπουργό που όφειλε έστω την ύστατη στιγμή να καλέσει το λαό να βγει στους δρόμους και να σηκώσει στα χέρια του τις τύχες τις χώρας, όχι μόνο δε συνιστούν περήφανη απάντηση, αλλά αποτελούν το απόλυτο Βατερλό ενός προσκυνημένου που συμπαρασύρει τον τόπο στην απόλυτη απαξίωση και εν τέλει στην καταστροφή.

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»