ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ξημερώματα στο Hilton η “Velkouleskou” μας έδωσε μια γερή κλωτσιά και βγήκε στην πισίνα με ένα παγωμένο ποτήρι σαμπάνιας. Η βεβαιότητα της κυβέρνησης γα συμφωνία εξελίχθηκε σε ένα ακόμη φιάσκο με τον υπουργό Τσακαλώτο να ανακοινώνει στις 2 τα ξημερώματα, στον τόπο του Εγκλήματος των Υποκλοπών, την διακοπή των διαπραγματεύσεων. Και τώρα ο εγχώριος θίασος θα αγωνιστεί στην Ουάσιγκτον με την ελπίδα να φέρει διπλό εκτός έδρας. Στο τέλος ένα ακόμη κυβερνητικό τσαντίρι θα καταλήξει να ικετεύει την Μέρκελ, τον Σόιμπλε, την Λαγκάρντ και τον Τόμσεν για έλεος. Στο μεταξύ ο Τσίπρας πρόλαβε και έκαψε το χαρτί του δημοψηφίσματος και τώρα πλέον βαδίζει με αυτοπεποίθηση και στεγνά τα ταμεία προς τον Ιούλιο που λήγουν κάτι βαρβάτες δόσεις.

Το πρωί της Τρίτης ο Μιχάλης Ιγνατίου μετέδιδε ότι σύμφωνα με κύκλους του ΔΝΤ υπάρχει διαφωνία σε όλα τα μέτωπα. Ενα κλίμα πολύ διαφορετικό από την εικόνα ότι “ως την Κυριακή θα έχουμε συμφωνία”. Αλλά τι είδους συμφωνία θα μπορούσε να πετύχει ένα κουνούπι που στο μεταξύ πιάστηκε να υποκλέπτει τις συμφωνίες του λιονταριού από το οποίο ικετεύει δανεικά;

Μια ακόμη κυβέρνηση φαύλων κρατιστών η οποία αγωνίζεται για τα ιερά και τα όσια του πελατειακού κράτους την ώρα που οι επιχειρήσεις δραπετεύουν πανικόβλητες από τη χώρα. Μια ακόμη κυβέρνηση κρατιστών η οποία δεν τόλμησε να διαψεύσει επίσημα τις Υποκλοπές των δανειστών της (κάτι ψέλλισε ο Ρουμπάτης) τα δίνει όλα για να υπερασπιστεί το κράτος που το βλέπει σαν μια εταιρία από την οποία θα μπορούσαν να πλουτίσουν οι μανατζαρέοι υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι όπως έκαναν και οι προκάτοχοί τους στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Κι από κάτω ο χαχόλος λαός να παρακολουθεί απαθής τον διασυρμό της αξιοπρέπειάς του-ατομικής και εθνικής-χωρίς να προβάλλει αντίσταση. Γιατί θα πρέπει να έχει καλύτερη τύχη ένας τέτοιος κατσιαπλιάς λαός που εκλέγει τους ηγέτες του καθ΄εικόνα και ομοίωσή του; Αυτό το υπαρξιακό ερώτημα επιχειρούν να απαντήσουν 6 χρόνια τώρα τα Μνημόνια.

Κατά βάθος δεν πρόκειται για οικονομικές συμφωνίες ανάμεσα σε δανειστές και δανειζόμενους αλλά για ένα Πείραμα που προσπαθεί να ανιχνεύσει πόσο αναξιοπρεπής μπορεί να είναι ένας λαός και οι ηγέτες του. Από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έως την Αυτοκρατορία του Πελατειακού Κράτους της Μεταπολίτευσης αυτό είναι το ζητούμενο: Eάν αυτός ο κατσιαπλιάς λαός διαθέτει τελικά αξιοπρέπεια ή μήπως επιβιώνει γιατί κάθε φορά βρίσκονται καμμιά δεκαριά που θυσιάζονται, σουβλίζονται σαν τον Αθανάσιο Διάκο ή σκοτώνονται στα Ιμια για να μπορούν οι υπόλοιποι χλαπάτσες-λαός και κυβερνώντες-να συνεχίζουν το ίδιο βιολί: O λαός να διορίζεται στο Δημόσιο για να μπορεί να αγοράσει τα παιγνίδια από το πολυκατάστημα που διαφημίζει η λαίδη της συμφοράς στα ηλίθια παιδάκια του. Και οι κυβερνώντες να μπορούν να κλέβουν το δημόσιο χρήμα.

Μόνο ένα κράτος αενάως ηλιθίων που νομίζουν ότι είναι μάγκες και πονηροί θα είχε διαρκώς απλωμένο το χέρι της ζητιανιάς στην διεθνή κοινότητα από την πρώτη μέρα της ιδρυσής του…

http://kourdistoportocali.com/read-this/kp-557/