Άλλη μια ανέμελη μέρα ξημέρωσε για την ανθρωπότητα, αφού ένας αρματωμένος ψυχάκιας στη Γαλλία καβάλησε ένα φορτηγό και σκότωσε 84 άτομα, ενώ άλλα τόσα περίπου νοσηλεύονται στο νοσοκομείο.

Ή για να το θέσω καλύτερα, άλλη μια μέρα χωρίς τίποτα το αξιοσημείωτο.

Το ίδιο δηλαδή που είχε γράψει και ο Λουδοβίκος 16ος στο ημερολόγιό του στις 14 Ιουλίου του 1789 – τη μέρα που ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση.

Έχει καταντήσει βαρετό. Ξυπνάς κάθε μέρα και περιμένεις να διαβάσεις ποιος μανιακός σκότωσε πόσους ανθρώπους και πού. Δεν μας κάνει αίσθηση, το έχουμε πλέον συνηθίσει.

Το περιστατικό έλαβε χώρα στη Νίκαια κατά τη διάρκεια των εορτασμών για τα 227 χρόνια από την Άλωση της Βαστίλης, όταν ο γαλλικός λαός βγήκε στους δρόμους με τα όπλα και διεκδίκησε εξουσία, ελευθερία, ισότητα και γνώση.

Πού να φανταζόταν τότε ο γαλλικός λαός ότι 227 χρόνια αργότερα οι μοναδικοί που θα έβγαιναν με όπλα στους δρόμους θα ήταν κάτι ανεγκέφαλοι εχθροί της ελευθερίας και της ισότητας, που θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των εξουσιαστών νομίζοντας ότι υπηρετούν υψηλές αξίας και ιδανικά.

Νίκαια, Παρίσι, Βρυξέλλες, Κωνσταντινούπολη, Βαγδάτη, Δαμασκός, Χαλέπι, Καμπούλ.

Ο εχθρός είναι πια παντού.

Και δε μπορείς να νιώσεις ασφαλής πουθενά στον κόσμο.

Η ασφάλεια που με τόση λύσσα διατυμπάνιζαν οι Δυτικοί ότι χτίζουν στην Ανατολή με τα πολύτιμα λεφτά τους, γύρισε μπούμερανγκ και τους χτυπάει στο δόξα πατρί.

Και τώρα είναι έτοιμοι να απαντήσουν με με περισσότερη ασφάλεια. Δηλαδή με περισσότερο πόλεμο.

Στο όνομα της παγκόσμιας ειρήνης έχει ανοίξει χρόνια τώρα ένας κύκλος αίματος και καταπίεσης, το τίμημά του οποίου πληρώνουν μονίμως αθώοι.

Εκατοντάδες στην Ευρώπη, εκατομμύρια στη Μέση Ανατολή και τις άλλες χώρες.

Και οι δυνάστες στο απυρόβλητο.

Μουσουλμάνοι, χριστιανοί, μαύροι, λευκοί, όλοι θύματα, όλοι παράπλευρες απώλειες ενός πολέμου που δε θα σταματήσει ποτέ, όχι από αυτούς που τον ξεκίνησαν.

Όχι από αυτούς που φρόντισαν να εξοντώσουν κάθε κοσμικό ηγέτη στα ενεργειακά χωράφια τους και να ενισχύσουν τους φανατισμένους θεοκράτες, οι οποίοι τώρα βρίσκονται εκτός ελέγχου.

Ταλιμπάν, Αλ-Κάιντα, Αλ-Σαμπάαμπ, Χεζμπολάχ, ISIS, όλες τρομοκατικές οργανώσεις στις οποίες η Δύση παρέδωσε τα κλειδιά της Μέσης Ανατολής.

Και τώρα έχουν πιάσει τη Δύση με τα χέρια ψηλά.

Όμως, στον πόλεμο των μεγάλων τις μάχες δίνουν πάντα οι μικροί.

Είναι οι μικροί που πέφτουν πρώτοι. Και δεν υπάρχει τίποτα το ηρωικό σε αυτό.

Μακάρι να καταλάβαιναν.

Μακάρι να καταλαβαίναμε πόση δύναμη έχουμε.

(Ανήθικο δίδαγμα: Φωτογραφίες νεκρών, βίντεο σκοτωμών, ηχητικά ουρλιαχτών, παρακολουθούμε ψυχρά και σε ζωντανή σύνδεση το μακελειό μας. Και διψάμε. Διψάμε για περισσότερο αίμα. Αρκεί να μην είναι το δικό μας. Κι όμως, είχαμε όλες τις προϋποθέσεις, όλα τα εργαλεία να τα κάνουμε όλα σωστά. Πώς τα κάναμε όλα τόσο λάθος; Τόσο μα τόσο τραγικά λάθος;)

Πηγή