ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ! H κατάσταση του Ελληνικού λαού, όπως εξελίσσεται στις διαδρομές του μυαλού, παραπέμπει στο «Περιμένοντας τον Γκοντό», το πιο γνωστό έργο του Σάμουελ Μπέκετ και, κατά πολλούς το σημαντικότερο θεατρικό έργο του 20ου αιώνα. Πρόκειται για «τραγικωμωδία» η οποίο έχει δεχθεί πολλές ερμηνείες και συζητήσεις για την ταυτότητα του Γκοντό.

Δύο πάμπτωχοι διανοούμενοι περιμένουν στη μέση του πουθενά την άφιξη κάποιου μυστηριώδους Γκοντό, που θα τους σώσει, αλλά αυτός δεν έρχεται ποτέ…..

Ένας λαός εξαθλιωμένος, ο Ελληνικός λαός κάθεται στον καναπέ και περιμένει ένα τυχαίο γεγονός να αλλάξει με θαυματουργό τρόπο την κατάστασή του, ώστε να παρακαμφθεί το αδιέξοδο.
Μα πως μπορεί να συμβεί αυτό,

όταν ο μισός πληθυσμός της χώρας βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας,
όταν η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο,
όταν η απελπισία έχει οδηγήσει χιλιάδες συνανθρώπους μας στην αυτοκτονία,
όταν τόσοι συνέλληνες κινδυνεύουν να βγουν στο δρόμο λόγω πλειστηριασμών και κατασχέσεων,
όταν η υγεία και η παιδεία ψυχορραγούν κυριολεκτικά,
όταν τα πάντα ξεπουλιούνται και η ελπίδα έχει χαθεί…
Κι οι τοκογλύφοι της νέας τάξης πραγμάτων, στήνουν χορό, που κατάφεραν με τη βοήθεια φαύλων πολιτικών να υποβάλουν στο μαρτύριο της σταγόνας συνταξιούχους και μισθωτούς και να τους στραγγίξουν. Αλλιώς πώς θα συνέχιζαν την ανακεφαλαίωση των τραπεζών με τους εδώ εξαιρετικούς συνεργάτες τους, αν δεν φόρτωναν το χρέος στους Έλληνες.
Πρέπει να βγούμε από αυτή την κατάσταση απραξίας, νωχέλειας και νωθρότητας που βρισκόμαστε και να έρθουμε αντιμέτωποι με το πρόβλημά μας Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα θα αλλάξει κάτι.

Αυτή η υπερβατική φιγούρα που περιμένουμε να μας σώσει, δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.
Άλλωστε και ο ίδιος ο Μπέκετ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να μάθει, ποιος είναι ο Γκοντό. Και το έργο αν και γράφτηκε πάνω στα ερείπια του Β΄Παγκοσμίου πολέμου, τότε που η Ευρώπη προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί, έχει μεγάλη απήχηση σήμερα μπροστά στο αδιέξοδο που μας έφερε η οικονομική κρίση, το οποίο είναι απόρροια της πολιτικής κρίσης.
Ο Ιρλανδός συγγραφέας έλεγε ότι το έργο του πρέπει να παίζεται «ως παρωδία φάρσας μιας ευγενικής κοινότοπης συζήτησης»…
Σας θυμίζει κάτι αυτό;

Πάντως, μην περιμένετε τον Γκοντό. Αντιδράστε.

Πηγή