«…κινέζικα μεροκάματα, αυτός είναι τώρα ο σκοπός που επιδιώκει το αγγλικό κεφάλαιο»

Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος 1ος, σελ. 622

«…η ανάπτυξη της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής έριξε τους εργάτες όλου του κόσμου. Δεν πρόκειται πια για το κατέβασμα των αγγλικών μισθών στο επίπεδο των μισθών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αλλά για το κατέβασμα στο λίγο – πολύ κοντινό μέλλον των ευρωπαϊκών μισθών στο κινέζικο επίπεδο»

Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος 1ος, σελ. 885

Κατ’ αρχάς – και υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων – ας πάρουμε μια ισχυρή δόση πολιτικής αξιοπρέπειας, φιλότιμου, τσίπας, συνέπειας, ευθύτητας, ειλικρίνειας κοκ:

Ας έρθουμε, τώρα, στα καθέκαστα:

Ο μεν πρεσβευτής της Κίνας στην Αθήνα, με αφορμή το ταξίδι του Τσίπρα στο Πεκίνο, δήλωσε περιχαρής ότι «η συμφωνία με την Cosco είναι μόνο η αρχή, το κεφάλι του δράκου. Θα ακολουθήσουν τα χέρια, τα πόδια, ολόκληρο το σώμα του»…

Σωστά τα λέει ο πρέσβης. Με το ξεπούλημα του λιμανιού, με την παράδοση 24 χιλιομέτρων ακτογραμμής και 5 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων εδάφους για να αλωνίζει η Cosco, όχι μόνο ο δράκος χωράει, αλλά κι όλο του το σόι…

Εξίσου πανευτυχής δήλωσε ο Τσίπρας όταν έφτασε στο Σινικό Τείχος: «Η ανάβαση και η προσπάθεια επιβραβεύονται. Όπως με την ωραιότερη θέα σε ένα από τα θαύματα της ανθρωπότητας» έγραψε στο τουίτερ ο κύριος πρωθυπουργός.

Υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα σε όλα αυτά; Προφανώς: Συνεχίζουμε ως λαός την ανάβαση στο Γολγοθά, συνεχίζουμε την προσπάθεια να μην μας δαγκώσει το κεφάλι του δράκου ή να μην μας τσαλαπατήσει ολοσχερώς (είπαμε: ο δράκος έρχεται με ολόκληρο το σώμα του) και κάποια στιγμή θα έχουμε… ωραία θέα.

Προς το παρόν, εν αναμονή του ξέφωτου και μέχρι να εμφανιστεί το μικρό σπίτι στο λιβάδι, ας μείνουμε στη θέα που μας προσφέρει η ενατένιση της πραγματικότητας κοιτώντας την από διάφορες γωνίες του πάτου.

Μια γωνιά του πάτου, για παράδειγμα, είναι η ΕΕ. Σύμφωνα με το κείμενο των πολιτικών συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής (Δεκέμβρης 2010) αυτής της υπέροχης οικογένειας, στα κράτη – μέλη της ορίζεται ότι:
«Το κόστος εργασίας θα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση και θα συγκρίνεται με άλλα κράτη της Ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών εταίρων της ΕΕ (…)».

Θυμίζουμε ότι στους βασικούς «εμπορικούς εταίρους» (βλέπε: ανταγωνιστές) της ΕΕ, συμπεριλαμβάνεται η Κίνα.

Άρα στην Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ, θα έχουμε «ανάπτυξη» (και μάλιστα «δίκαιη» κατά τον Τσίπρα), όπου:

α) Το μισθολογικό και εργασιακό καθεστώς θα είναι τύπου Κίνας (και τούτο ανεξάρτητα αν ο «επενδυτής» θα είναι Κινέζος, Γερμανός, Αμερικάνος ή Ρώσος, δεδομένης της μεταξύ τους σύγκρουσης για το ποιος θα πατήσει ισχυρότερα το πόδι του στην Ελλάδα), αφού με αυτό τον τρόπο, μειώνοντας το «κόστος εργασίας», γίνεται «προσέλκυση επενδυτών».

β) Οι «επενδύσεις» θα είναι γενικώς τύπου «Cosco», με ό,τι αυτό σημαίνει για τη δημόσια περιουσία, την καταλήστευση του εγχώριου πλούτου, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, την εξασφάλιση συνθηκών ασυδοσίας στη δράση των πολυεθνικών που αφορά σε όλους τους τομείς, από την (εικονική) φορολόγησή τους μέχρι την εγκληματική περιβαλλοντική τους συμπεριφορά.

Αν αυτή είναι η όψη των πραγμάτων από την οπτική γωνία της ΕΕ, ας πάρουμε μια γεύση της κατάστασης από την οπτική γωνία της Κίνας.
Εκεί, λοιπόν, που ο Τσίπρας αναζητά ιδέες και πρότυπα «δίκαιης ανάπτυξης» ακολουθώντας τα βήματα του Σαμαρά και όλων των προηγούμενων, ισχύουν τα εξής:

α) Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ για το 2015, το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών στην Κίνα κατατάσσει την κινεζική κοινωνία «σε μια από τις πιο άνισες στον κόσμο». Ως εκ τούτου το 1/5 του πλουσιότερου πληθυσμού κατέχει το 47% του συνολικού εισοδήματος της χώρας ενώ το φτωχότερο 20% του πληθυσμού περιορίζεται να μοιράζεται το 4,7% του εθνικού εισοδήματος.

β) Κάπως έτσι έχουμε το φαινόμενο η Κίνα να διαθέτει 250 υπερδισεκατομμυριούχους αλλά 200 εκατομμύρια πολίτες της να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (ως τέτοιο ορίζεται από την Παγκόσμια Τράπεζα ένα εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 1,25 δολάρια την ημέρα…) και πάνω από 900 εκατομμύρια άνθρωποι – που επισήμως δεν θεωρούνται φτωχοί – να ζουν με 2 ή 3 δολάρια την ημέρα…

γ) Σύμφωνα με άλλη μελέτη, μάλιστα του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, το 1% των πιο πλούσιων νοικοκυριών στην Κίνα ελέγχει περισσότερο από το ένα τρίτο του πλούτου στη χώρα ενώ το 25% των φτωχότερων νοικοκυριών δεν διαθέτει παρά μόλις το 1% του κινεζικού πλούτου…

Σημείωση 1η: Πέρυσι το υπουργείο Οικονομικών της Κίνας υπέγραψε (αντιγράφουμε από την Καθημερινή) «3ετές μνημόνιο συνεργασίας με το ΔΝΤ με στόχο την ενίσχυση των μεταρρυθμίσεων που σχεδιάζει και υλοποιεί το Πεκίνο στον δημοσιονομικό τομέα. Μεταξύ άλλων, το Ταμείο θα συμβάλει στο σχεδιασμό φορολογικών αλλαγών και ενός μεσοπρόθεσμου μοντέλου για τις δημόσιες δαπάνες»…

Σημείωση 2η: Το γεγονός ότι το όριο της φτώχειας αντιστοιχεί σε ένα ετήσιο εισόδημα κατώτερο από 2.300 γιούαν (375 δολάρια, 295 ευρώ), δηλαδή σε περίπου 1 δολάριο την ημέρα, είναι κάτι που συμβαίνει στη δεύτερη σε μέγεθος οικονομία παγκοσμίως…
Σημείωση 3η: Όταν το κινέζικο μοντέλο «ανάπτυξης» έχει – εντός Κίνας – τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις: Οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, του Λεβέντη, τι είναι περισσότερο; Είναι περισσότερο εξοργιστικοί ή είναι περισσότερο γελοίοι όταν κάνουν μετάνοιες στην «Cosco» και υπόσχονται ότι οι Κινέζοι καπιταλιστές θα φερθούν στους Έλληνες εργάτες πιο φιλεύσπλαχνα απ’ ότι φέρονται στους ίδιους τους Κινέζους εργάτες…

Σημείωση 4η: Το ξεπούλημα των πάντων, ως στρατηγική επιλογή του συστήματος για να βρει διέξοδο το υπερσυσωρευμένο κεφάλαιο με το πέρασμα τομέων της οικονομίας από το δήθεν καπιταλιστικό «δημόσιο» απευθείας στα μονοπώλια, επιλέγεται ανεξαρτήτως Μνημονίων, χρέους κλπ. Το ξεπούλημα του ΟΤΕ, της ενέργειας, αλλά και του ΟΛΠ, θυμίζουμε, ξεκίνησαν από την επομένη της συνθήκης του Μάαστριχτ. Οι διάφοροι εξοργιστικά γελοίοι, φυσικά, θα συνεχίζουν να μιλούν για «ανάπτυξη». Επ’ αυτού, η «ανάπτυξη» που έφερε η «Cosco» με την σχεδόν δεκαετή ήδη παρουσία της στην Ελλάδα, είναι πασίγνωστη…

Τώρα που είδαμε τη θέα που υπόσχεται ο πρωθυπουργός τόσο υπό την κινέζικη όσο και υπό την ευρωενωσιακή οπτική γωνία του πάτου, τώρα που η Cosco ας κλείσουμε με τα δικά μας:
Εδώ θα είμαστε σχετικά σύντομοι καθώς ο πάτος – που συμπεριλαμβάνει από ξεπούλημα και εφήμερη επικοινωνιακή φτήνια μέχρι τις συνήθεις κωλοτούμπες αναξιοπρέπειας που είδαμε προχτές στη Βουλή – δεν χρειάζεται πολλά λόγια για να περιγραφεί.

Το έχουν φροντίσει οι φορείς του πάτου (αλήθεια: η «ξεφτίλα» στα κινέζικα πώς λέγεται;) με το πλούσιο οπτικοακουστικό θέαμα που μας έχουν προσφέρει:

Πηγή