Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται. Επειδή σ” αγαπώ και στην αγάπη ξέρω, για σενα πατριδα μου που σε λατρευω. Να μαδάω γιασεμιά, και να ξερεις έχω τη δύναμη. Να μιλώ για σένα και για μένα Ελλαδα μου, και είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν να πεθανεις. Θα “ρθει μέρα των Αγιων και της Αγάπης.. πήγαινε τωρα και ας έχω εγώ χαθεί. Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ενα αστερι, με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα ανοιχτη. Να θυμάσαι πως τώρα δεν έχεις τίποτε άλλο, παρά μόνο το νου..Μα να ξέρεις είμαι δύσκολο παιδί. Όσα ταξίδια με το νου αν έχω μεσα μου Κρυμμένα, αρχή και τέλος έχουνε πατριδα μου εσένα..Όταν γεννιόσουν ο χρόνος σε πήρε σοβαρά. σου έφτιαξε ένα θρόνο γεμάτο με χαρά. Σου γεμίσανε τη στράτα με λουλούδια. πληρώσανε με προσευχές να σε φυλάνε τ’ αγγελούδια..σου ψιθύρισαν στο αφτί τα όνειρα που έπρεπε να δεις.. Σου ειπαν να μη φοβάσαι να γίνεις άντρας σκληρός. Ηθελαν να γίνεις αφέντης γι’ αυτό σου φέρανε σκύλο. Τωρα Όσο και να ουρλιάζεις στον βυθό κανείς δε σε ακούει. Είσαι ολομόναχος. Και αν δεις κανένα χέρι να απλώνεται από καμία σχεδία που πλέει στην επιφάνεια, ξανασκέψου πριν δώσεις το χέρι σου για να σωθείς. Δεν ξέρεις πόσες μέρες νηστικοί είναι αυτοί που σου «δίνουν βοήθεια». Μάθε τα πνευμόνια σου να αντέχουν ώρες υπό πίεση, μάθε τα πόδια σου να περπατάνε μέσα στην θάλασσα. Ξέχνα τις απλωτές, ξέχνα τις ανάσες. Το νου σου να τον έχεις στο επόμενο βήμα. Μάθε να οργώνεις τον πάτο και κάνε κάμπο ξανά γεμάτο στάχυα. Βγάλε το ψωμί της ημέρας σου κατακτώντας το θαύμα. Και αυτή την φορά πρόσεχε που δίνεις ακόμη και το ψίχουλο. Γιατί αυτοί οι θρασύδειλοι έχουν βρει στεριά περιμένοντάς σε, και μην ξεχνάς ότι όλοι τους από ένα ψίχουλο δανεικό ξεκίνησαν. Σκέψου ότι αυτή η χώρα γύρισε ανάποδα και τώρα πλέον έχεις την θάλασσα της για ουρανό. Και εσύ, πατριωτη, όταν έχεις ουρανό- ακόμη και υγρό, μπορείς πάνω του να ζωγραφίσεις αστέρια. να `χεις το νου σου να μετράς συνέχεια τα σημάδια τ’ ουρανού σου, να `χεις το νου σου να μην πνιγείς ποτέ μες τους λυγμούς σου.
εγραψε το πιτσιρικι