Οριστικό τέλος στην αγωνία εκατομμυρίων Ελλήνων, που έλαβαν τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ, ήρθε να βάλει η δέσμευση του Αρτέμη Σώρρα ότι θα πληρώσει την εφορία τους, αφού πρώτα υλοποίησε την προηγούμενη υπόσχεσή του να πληρώσει το χρέος της Ελλάδας.

Για όσους δε γνωρίζουν, σύμφωνα με εξομολογήσεις αξιωματούχων της ΕΕ, οι δανειστές της Ελλάδας έλαβαν το 2012 από τον Αρτέμη Σώρρα περί τα 300 δις αλλά απέκρυψαν την πληροφορία από την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα και επιστρέψουμε από τον ευλογημένο δρόμο του μνημονίου στον καταραμένο δρόμο της τεμπελιάς.

ΦΑΕ ΣΑΝΟ ΕΛΛΗΝΑ!!!111ΕΝΑΕΝΑΔΥΟ

Η περιουσία του Αρτέμη Σώρρα υπολογίζεται περί τα 600 δις, λεφτά τα οποία έχουν προκύψει από κάτι μετοχές που έχει στην Τράπεζα της Ανατολής, κάτι ενοικιαζόμενα δωμάτια που διατηρεί στα Ψαχνά Ευβοίας και μια καντίνα στην Εθνική Οδό που κάνει το καλύτερο βρώμικο στη χώρα.

Όπως ήταν φυσικό, οι δηλώσεις του Αρτέμη Σώρρα προκάλεσαν κοροϊδευτικά σχόλια από χιλιάδες άπιστους, που υποστηρίζουν ότι ο Αρτέμης Σώρρας μάς δουλεύει ψιλό γαζί και ψάχνει ευκολόπιστα θύματα μοιράζοντας κάλπικες υποσχέσεις.

Βέβαια, όλοι αυτοί που βιάζονται να χαρακτηρίσουν ψεκασμένους όλους όσους πιστεύουν το Σώρρα, πρέπει να ξέρουν – ή τέλος πάντων να έχουν συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα – ότι οι υποσχέσεις του δεν είναι λιγότερο ουτοπικές ή ανεφάρμοστες από τις υποσχέσεις του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Τσίπρα.

Το «Λεφτά Υπάρχουν», τα 3 Ζάππεια και το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που παρουσιάστηκαν ως μαγικές λύσεις εξόδου από την κρίση, δε διαφέρουν σε τίποτα από τα 600 δις του Σώρρα, ως προς το βαθμό της εφαρμοσιμότητάς τους.

Στην ίδια κατηγορία εμπίπτουν φυσικά και τα δις των γερμανικών αποζημιώσεων, το παράνομο απεχθές επονείδιστο και μη βιώσιμο χρέος, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η αναίμακτη επιστροφή στη δραχμή που θα φέρει την ανάπτυξη.

Με λίγα λόγια, μιλάμε για το σύνολο σχεδόν του ελληνικού πληθυσμού που πίστεψε σε κάποιο από τα παραπάνω και το οποίο, μιλώντας επί ίσοις όροις, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ψεκασμένο.

Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι αφηγήσεις μεταξύ τους;

Βαράνε απευθείας στο συναίσθημα.

Είναι εύκολες ανέξοδες και βολικές. Σχεδόν κοελικές.

Όσο μεγάλη κι αν είναι η κρίση, αρκεί να συνωμοτήσει το σύμπαν για να βγούμε από αυτήν.

Αρκεί να φορολογήσουμε τους πλούσιους, να εφαρμόσουμε τις μεταρρυθμίσεις της επιλογής μας, να σκίσουμε το μνημόνιο, να αλλάξει η Ευρώπη, να πληρώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας χρωστάνε, να κερδίσουμε στα διεθνή δικαστήρια το χρέος, να το διαγράψουμε μονομερώς χωρίς συνέπειες και να κόψουμε εθνικό νόμισμα.

Μόνο που το σύμπαν τελικά δεν συνωμότησε και τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβη και δεν πρόκειται να συμβεί.

Ο δρόμος φυσικά δεν είναι ο ΤΙΝΑ.

Ο δρόμος είναι ένας. Ο ίδιος που ήταν πάντα:

Θέλει σύγκρουση, εντός και εκτός, σε όλα τα μέτωπα.

Ριζική αναμόρφωση του ίδιου του συστήματος και του τρόπου που έχουμε μάθει να ζούμε επί δεκαετίες.

Μια σύγκρουση που θα μοιάζει, αν δεν είναι κιόλας, με πόλεμο.

Μια σύγκρουση που θα έχει ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική ισοπέδωση των πάντων με την ελπίδα – κι όχι την υπόσχεση – ότι κάτι καλό θα προκύψει από το μηδέν.

Μια σύγκρουση που ούτε η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά θέλει, ούτε επιδιώκει πραγματικά, και για την οποία δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο.

Μια σύγκρουση που όλοι τη φοβούνται και δε θέλει κανείς.

Κι έτσι το μόνο που έχει να αντιπαραταχθεί στον ΤΙΝΑ είναι ο Σώρρας και ο κάθε Σώρρας που όσο αποτυγχάνουν οι Τσίπρες, ολοένα και θα κερδίζουν έδαφος, μέχρι τη στιγμή που θα φωνάξουμε όλοι μαζί, με ένα στόμα και μια φωνή:

Σώρρα σώσε μας!

Πηγή