Από τη στιγμή που ο πλανήτης ανοιγόκλεισε τα μάτια του και σιγουρεύτηκε για την εκλογή Τραμπ, έχουν γραφτεί εκατοντάδες κείμενα σχετικά με τους λόγους της δήθεν νίκης-σοκ.

Αυτό λοιπόν είναι ακόμα ένα τέτοιο κείμενο με απόψεις προσωπικές και απόψεις τις οποίες διάβασα και συμφώνησα.

Ας πάμε πρώτα από όλα στο χάρτη των εκλογών. Άσχετα με την υπεροχή της Κλίντον σε συνολικές ψήφους, ο χάρτης είναι κόκκινος. Και είναι καρακόκκινος στις Midwest πολιτείες.

O Tραμπ κέρδισε και το Michigan, και το Ohio και το Wisconsin. Κέρδισε και την Pennsylvania. 4 παραδοσιακά κάστρα των Δημοκρατικών.

Πώς το έκανε αυτό; Τους μίλησε για τη NAFTA και την TPP – που υποστηρίζονται από την Κλίντον – και πώς αυτές οι συμφωνίες γάμησαν και θα γαμήσουν κι άλλο τις ζωές τους. Απείλησε τη Ford ότι θα της επιβάλει φόρο 35% σε κάθε αυτοκίνητο που θα κατασκευάσει στο Μεξικό σε περίπτωση κλεισίματος του εργοστασίου της στο Μίσιγκαν και μεταφοράς του στη γειτονική χώρα. Απείλησε ότι θα αναγκάσει την Apple να σταματήσει να φτιάχνει τα iPhone στην Κίνα και να τα κατασκευάζει στην Αμερική. Με λίγα λόγια, είπε στους ανθρώπους των τσακισμένων αυτών πολιτειών αυτά που ήθελαν να ακούσουν, αυτά που καταλαβαίνουν, όχι πολύπλοκες αρλούμπες περί διακρατικών εμπορικών συμφωνιών και τα μακροπρόθεσμα οφέλη τους.

Αυτές οι 4 πολιτείες θα του έδιναν 64 εκλέκτορες. Κέρδισε αυτές τις 4 αμφίρροπες πολιτείες, άρα, μαζί με τις πολιτείες που δεν θα ψήφιζαν ποτέ Χίλαρι, κέρδισε και τις εκλογές, όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο Μάικλ Μουρ από το καλοκαίρι.

Πάμε τώρα στο ζήτημα της ξενοφοβίας, της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού, του σεξισμού, του μισογυνισμού, πείτε το όπως θέλετε. Εγώ το λέω White America, όπως το έγραψα χθες, δηλαδή την Αμερική του Λευκού Χριστιανού Άντρα. Μια White America που έβλεπε επί 8 χρόνια έναν μαύρο στο Λευκό Οίκο – ο Οίκος είναι Λευκός άρα είναι δικός μας – και τώρα είδε μια γυναίκα έτοιμη να πάρει τα σκήπτρα από το ανδρικό φύλο για πρώτη φορά μετά από 240 χρόνια. Ε όχι! Δεν θα το επέτρεπαν τόσο εύκολα. Προσθέστε σε αυτό τις διάφορες υποσχέσεις του Τραμπ περί τείχους που θα πλήρωνε το Μεξικό, περί μουσουλμάνων, περί απέλασης μεταναστών, περί μεγαλείου της πατρίδας. Όλοι αυτοί λοιπόν πήγαν και ψήφισαν Τραμπ. Άπαντες.

Άλλος λόγος. Η ίδια η Χίλαρι. Μια Χίλαρι που το 70% των Αμερικανών θεωρούν αναξιόπιστη. Μια Χίλαρι γέννημα θρέμμα των πολιτικών που έφεραν τις ΗΠΑ στο σημείο που βρίσκονται σήμερα, που θα έλεγε και θα έκανε τα πάντα για εκλεγεί, μια σύζυγος απατημένη που πάτησε πάνω στο όνομα του άντρα της για να αναρριχηθεί στην εξουσία, αφήνοντας στην άκρη και συγχωρώντας όλα του τα κέρατα. Το ψέμα το ίδιο. Και ήταν ψέυτικη από το στήσιμο μέχρι τις ομιλίες της. Κανένας νέος κάτω των 25 ετών δεν θα ψήφιζε για εκείνη.

Και απεναντί της ο Τραμπ, ένας επίσης κληρονόμος της αμύθητης περιουσίας του αλλά με πολλές γυναίκες, μια κόρη για την οποία έχει πει δημόσια ότι είναι «piece of ass» και μια άκρατη επιθυμία να πιάνει τα θηλυκά από το απαυτό τους. Σιχαμένο; Ναι. Ψεύτικο; Καθόλου.

Η φρενίτιδα της πολιτικής κορεκτίλας που ξέσπασε στις ΗΠΑ με αφορμή τον ίδιο, μόνο υπέρ του λειτούργησε.

Με λίγα λόγια, η Χίλαρι δεν κατάφερε να εμπνεύσει κανέναν. Κανένας δεν πήγε να ψηφίσε με πάθος υπέρ της, εκτός αν δεν ήθελε με τίποτα να βγει ο Τραμπ. Οι ψηφοφόροι του Τραμπ ήταν παθιασμένοι. Ήταν ψηφοφόροι που έψησαν και 2 και 3 άλλους να ψήφισουν το ίδιο. Και πίσω από το παραβάν, πιστέψτε με, το έκαναν.

Όλα αυτά βέβαια κατόπιν εορτής και διαβάζοντας ξένα μέσα και κείμενα απόψεων, αφού δεν γίνεται να γνωρίζουμε από εδώ, από τόσο μακριά τον παλμό της αμερικανικής κοινωνίας. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να το κάνει και παρουσιάζεται σαν αυθεντία επί του θέματος, είναι απλά βλαμμένος.

Όμως, όταν οι δημοσκοπήσεις απέκλειαν τον Τραμπ ακόμα και από το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων και τελικά το παίρνει χαλαρά, καταλαβαίνεις ότι κάτι παίζει. Κάτι που οι δημοσκόποι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πιάσουν. Για αυτό και είχα πει στο The Three Mooges Radio Show πριν 4 εβδομάδες ότι θεωρώ πολύ πιθανή την εκλογή του.

Κλείνω το κείμενο λοιπόν εδώ και συνεχίζω στο Ανήθικο δίδαγμα.

(Ανήθικο δίδαγμα: Έγινε μεγάλο debate και στα ελληνικά social media σχετικά με το εάν ο Τραμπ είναι φασίστας ή όχι.
Με τη στενή έννοια της λέξης, όχι δεν είναι. Ο Τραμπ δεν είναι Μουσολίνι ή Χίτλερ. Δεν έχει από πίσω του κάποιο κίνημα εκατομμυρίων εθνικιστών με κοινή ιδεολογία που πήραν την εξουσία στα χέρια τους και κατέλαβαν τους δρόμους. Η εξουσία παραμένει στους αμερικανικούς θεσμούς. Ένας άνθρωπος από μόνος του δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά, έγραψα χθες. Ο Τραμπ δεν πρεσβεύει το φασισμό.
Με την ευρεία ένονοια της λέξης, ναι είναι. Είναι για τις ιδέες του – είτε τις πιστεύει ή όχι -, για τα λεγόμενά του, για τον τρόπο που εκφράζεται. για αυτά που λέει ότι θα κάνει – άσχετα αν τα κάνει ή όχι. Εξάλλου, έχουμε 2016. Ο φασισμός δεν έχει ανάγκη από κινήματα. Η ίδια η έννοια του κινήματος έχει χάσει την αξία της.
Το χειρότερο με τον Τραμπ είναι άλλο. Το χειρότερο είναι πως όταν αποδειχτεί γιαλαντζί φασίστας, οι σημερινοί οπαδοί του – στην Αμερική και αλλού – θα ψάξουν για κάποιον άλλον, αληθινό φασίστα, με τον ίδιο τρόπο που, για να έρθουμε και στα δικά μας, οι ακροδεξιοί ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ και της Νέας Δημοκρατίας ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Και τότε, θα είναι πολύ αργά για να αντιδράσουμε. Είμαστε χαμένοι.)

(Ανήθικο δίδαγμα no. 2: Χθες και σήμερα, γίνονται διαμαρτυρίες σε πολλές πόλεις της Αμερικής κατά της εκλογής Τραμπ. Πράγμα πρωτοφανές στην αμερικανική ιστορία. Είναι πολύ για δάκρυα, πατσαβουράκια μου.)

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Πηγή