Λέξεις…Ενθαρρύνουν τα πράγματα να συμβούν. Έτσι πάει η ιστορία. Στην αρχή προσέχεις κάθε συλλαβή που βγαίνει από το στόμα σου. Ξέρετε, η πρώτη εντύπωση. Μέχρι που τον δένεις τον γάιδαρο και αρχίζεις να ξεδιπλώνεσαι. Και τι έχει να λέει αν η λογική δε συμφωνεί μ’ αυτά που ακούει; Η γαμημένη καρδιά θ’ αποφασίσει.

Χύμα και ντόμπρα «γκόμενα» μ’ είχες χαρακτηρίσει στη δική μας αρχή. Σου άρεσε αυτό. Γούσταρες που ήμουν αυθεντική και δε θα ξέβαφα σ’ άλλες προσωπικότητες. Αντιλαμβανόσουν και το χιούμορ μου και περνούσαμε πολύ ωραία τη φάση μας.

Οι λέξεις που λέγαμε, κατέληγαν πάντα σε γέλια. Πράγματι, συζητήσαμε ποτέ μας σοβαρά;

Ίσως εδώ ν’ αντιμετωπίζεται και το λάθος μας. Λέξεις που δεν είπαμε, μας έκαναν να γαμήσουμε το είναι μας. Μαθαίναμε ο ένας τον άλλο από τις αντιδράσεις και όχι με απλές συζητήσεις όπως όλοι οι νορμάλ άνθρωποι. Τότε, μα τον θεό, το γούσταρα που αισθανόμουν πως είμαστε διαφορετικοί.

Μα στην τελική, κατέληξα πως είμαστε απλά προβληματικοί, μωρό μου.

Βυθιστήκαμε στη σιωπή και κοιτούσαμε την ιστορία μας να ναυαγεί πιασμένοι χέρι- χέρι. Κανείς μας δεν επέλεξε ούτε καν να φωνάξει βοήθεια. Υψώσαμε τους εγωισμούς μας και νομίζαμε πως βρήκαμε σωσίβια λέμβο. Πολύ έξυπνο, μπράβο μας. Τουλάχιστον βλαμμένοι.

Δεν ξέρω πού θα βγει, μα θα μιλήσω ωμά κι ακατέργαστα. Θα μάθεις τη δική μου μεριά, επιτέλους, σκάσε κι άκου.

Δεν έκανα ποτέ γνωστές τις προθέσεις μου ή δεν απαίτησα όσα πίστευα ότι ένιωθα. Ίσως και να ήθελα ν’ ακούσω αυτό το «τι θες».

Τι ήθελα;

Ήθελα εσένα με την ελευθερία σου. Εμάς σε κοινή πορεία μ’ ελευθερία κινήσεων. Ούτε βομβαρδισμός μηνυμάτων ούτε γκρίνιες κι έλεγχοι. Ποτά και καυλάντες με κολλητούς, γιατί μια φορά είσαι 23 και δε σκέφτηκα ποτέ να στο στερήσω. Μ’ έκρινες για αδιαφορία.

Προσπάθησα τότε ν’ αλλάξω την κατάσταση παίρνοντας όλο το μερίδιο της ευθύνης και χωρίς ποτέ να σε βάλω στο ζύγι. Τότε πνίγηκες. Δε μ’ είχες συνηθίσει έτσι . Ήρθε κι η καριόλα η απόσταση και βολεύτηκε ακριβώς εκεί που χρειαζόσουν πρόφαση.

Με τον καιρό, κόψαμε τις μεταξύ μας σχέσεις. Τι περίμενες; Δεν είμαι για παρακάλια εγώ κι είμαι λίγο παραπάνω υπεράνω. Με τα πολλά, δε σε διεκδίκησα αλλά σου έδωσα όλο το χρόνο να ζήσεις την καινούργια σου ιστοριούλα. Μα δεν ευχαριστιέσαι με τίποτα πια .Ήρθες να μου ταράξεις την ησυχία και να με ρωτήσεις κατόπιν εορτής «τι θέλω».

Δεν άξιζε να σου πω, ρε. Δεν είχε νόημα ν’ ανοιχτώ. Τότε είχα πολύ όμορφες λέξεις να σου πω. Τότε σε χρειαζόμουν. Είχα ανάγκη να βλέπω τα μάτια σου και να ταξιδεύω στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού σου. Είχα δύναμη από εσένα, χαμογελούσα με τη φωνή σου, ηρεμούσα με τη σκέψη σου.

Μπήκα σε καλούπια που με τρόμαζαν κι ούτε μπορούσα να φανταστώ πως μπορούσα. Και το γούσταρα, γαμώτο. Χανόμουν από τον δρόμο μου και ξέφευγα από τις γραμμές νάρκης που είχα τοποθετήσει στο συναίσθημα.

Τώρα έρχεσαι και φεύγεις. Μου τη δίνει που έρχεσαι να με καταστρέψεις και σε περιμένω μ’ ανοιχτές αγκάλες. Μα εξοργίζομαι που το γνωρίζεις και κινείσαι επιτηδευμένα.

Ε, μάθε ότι βαρέθηκα τα ψυχολογικά σου. Ανασφαλής κι ανεύθυνος γενικώς στη ζωή σου. Κρεμιέσαι από έναν, τον ρίχνεις και τον παρατάς. Τινάζεις το καμουτσίκι και να” σου άλλο μωράκι.

Έχεις μπερδέψει τις καύλες με την αγάπη. Έχεις έρωτα με το υπερβολικό. Ζητάς πάντα το κάτι ακόμα.

Χύμα και ντόμπρα τότε, έτσι και τώρα. Εκείνος που γνώρισα, θα καταλάβει. Γι” αυτόν που ξέρω, δεν παίρνω όρκο. Σ’ ακούω να μιλάς δυνατά. Με διώχνεις. Βλέπεις, ξεκαθάρισε το τοπίο τώρα που δεν υπάρχει καρδιά για ν’ αποφασίσει. Άραγε οι δικές μου λέξεις σε πόνεσαν ή προτιμούσες μια ψεύτικη σιγή; Αν μετάνιωσες, μόνο τα μούτρα σου θα ήθελα να δω.

Η ιδέα του ιδανικού στο πρόσωπο σου εξατμίστηκε έτσι κι αλλιώς. Παρελθοντικός χρόνος στις λέξεις τώρα που πια ειπώθηκαν.

Τίτλοι τέλους.

Μου έλειπες.

Ήμουν μόνο δική σου.

Α γαμήσου.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Πηγή