Και ήρθε και μια Αυγουστιάτικη Πανσέληνος που με βρήκε μοναχή. Ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι σε μια παραλία να περπατώ, με τα μαλλιά ατημέλητα, σπαστά, να ανεμίζουν στο ζεστό αεράκι και το κραγιόν να “χει ξεθωριάσει, ατενίζοντας σχεδόν μαγεμένη την Πανσέληνο…

Τόσα φεγγάρια, πόσα; Και δε ζήτησα τίποτα. Και να σου ένας Αύγουστος να κοιτώ τον βασιλιά του Ουρανού τον ολόχρυσο και να του ζητάω να φανείς.
Και να “ναι τόσα τα φεγγάρια κι άλλοι τόσοι οι χειμώνες αν άξιζε η προσμονή.
Τα φεγγάρια και τα καλοκαίρια γλιστρούν απο τα χέρια μας σαν τα νιάτα. Τρέξε να τα προλάβεις…

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1