Πόσες φορές δεν χάνουμε ένα αγαπημένο μας αντικείμενο και ψάχνοντας για να το βρούμε κοιτάζουμε στα πιο απίθανα μέρη; Αυτό όμως πεισματικά αρνείται να εμφανιστεί. Και όσο αυτό επιμένει να μένει εξαφανισμένο τόσο εμείς ψάχνουμε και ψάχνουμε. Ώσπου κάποια στιγμή το ενδιαφέρον ατονεί και μετά από λίγο καιρό το ξεχνάμε.
Όταν είσαι όμως δεκαοκτώ ή είκοσι χρονών δεν ψάχνεις χαμένα αντικείμενα. Ψάχνεις να βρεις την επιτυχία. Παίρνεις τα όνειρά σου, παίρνεις και αυτά που έχουν φορτώσει δάσκαλοι, γονείς και λοιποί συγγενείς και προσπαθείς να τα πραγματοποιήσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και θυμάσαι πάντα τα λόγια τους, ότι μέσα από την επιτυχία έρχεται η ευτυχία.
Όπως όμως συμβαίνει και με ένα χαμένο αντικείμενο έτσι γίνεται και με την ευτυχία. Κρύβεται καλά και εσύ την αναζητάς στα πιο απίθανα μέρη. Το παιχνίδι της αναζήτησης όμως συνεχίζεται. Άλλος ψάχνει να την βρει μέσα από μια επιτυχημένη δουλειά που θα τον οδηγήσει στην καταξίωση. Άλλος την ψάχνει μέσα από κάποια υγρά ή χαρούμενα μάτια. Άλλος στις νότες της μουσικής ή στις σελίδες ενός βιβλίου.
Όταν τα μεγαλεπήβολα όνειρά σου γίνονται πραγματικότητα, τότε αναρωτιέσαι πού πήγε τελικά η ευτυχία. Τόσος χρόνος , τόσος κόπος και τόσοι άνθρωποι που έκαναν την ίδια διαδρομή. Και άλλοι τόσοι που θα την κάνουν. Διαδρομή που οδηγεί σε άλλα μονοπάτια. Ίσως γιατί χάθηκες σε κάποιο σημείο ή γιατί ο προορισμός ήταν λάθος από την αρχή. Και τόσοι άνθρωποι είναι δυνατόν να κάνουν λάθος ;
Και τότε αρχίζεις να παίρνεις το άλλο μονοπάτι. Αρχίζεις να ψάχνεις την ευτυχία σε μια καλοκαιρινή βροχή, στα πεσμένα φύλλα και στις μυρωδιές του φθινοπώρου. Στους περίπατους και στις σιωπές της πόλης. Στα λόγια των ποιητών.
Τα χαμένα αντικείμενα συνήθως βρίσκονται στη θέση τους αλλά ποτέ δεν κοιτάμε εκεί από την αρχή. Μπορεί και η ευτυχία να βρίσκεται στα πιο απλά μέρη. Μπορεί και όχι. Μερικές φορές η ευτυχία μπορεί να κρύβεται αλλά μπορεί και να μην υπάρχει. Μπορεί να είναι μόνο κάποιες στιγμές πιο όμορφες από τις υπόλοιπες. Το χαμένο μου ρολόι το βρήκα επιτέλους .Την ευτυχία…
εγραψε το πιτσιρικι
