Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Παραμονές της επετείου του Πολυτεχνείου και τα ΜΑΤ ξεδιπλώνουν και αναδεικνύουν όλες τις κρυφές χάρες αυτής της κυβέρνησης,
..και όλες τις μύχιες επιθυμίες του »πρωθυπουργού», που ζήλεψε »δόξαν λαμπρήν»  του προ τεσσαρακονταετίας συναδέλφου του, Παπαδόπουλου!

Ο οποίος  »πρωθυπουργός» κάθε τρείς και λίγο βγαίνει και μας απειλεί ότι θα εξαντλήσει την τετραετία.
Ο ίδιος θα ήθελε βεβαίως να εξαντλήσει την επταετία, όπως ο προηγούμενος, ή ακόμα και όλον τον αιώνα αν βιολογικά θα ήταν ικανός.

Τί κι αν τρώει το ένα »χαστούκι» μετά το άλλο. Τί κι αν τον λοιδωρούν τα ξένα έντυπα μέσα ενημέρωσης. Τί κι αν τον βρίζει και τον καταριέται ο λαός.
Αυτός εκεί. Πιστός στην φασιστική παράδοση του μή ιδρώματος του αυτιού, επαινεί δημοσίως τον καραγκιοζάκο πρύτανη-ομοίωμά του,
..ξαμολάει τα πραιτωριανά ΜΑΤ  »δια πάσαν χρήσιν και πάσαν μαλακίαν»,
..απαξιεί να δώσει λόγο, ή έστω να εμφανιστεί στην Βουλή,
     ..έχει παραδώσει  τον έλεγχο και την λειτουργία του κόμματός του στα απολειφάδια του ΛΑΟΣ,
..και ασχολείται μόνον με το να μαζεύει κουκιά για την εκλογή Προέδρου, και λεφτά για τους νταβατζήδες τη ενημέρωσης και της εργολαβίας, που τον κρατούν ακόμα πολιτικά ζωντανό.

Το blog αδυνατεί πιά να προβλέψει ποιά θα είναι η κατάληξη όλων αυτών.
Αγνοεί την αντίδραση του λαού, των νέων, των υγιών πολιτών.
Αγνοεί τα παιχνίδια εξουσίας που παίζονται στα μεγάλα σαλόνια-βόθρους του εξωτερικού.

Γνωρίζει μόνον πως κι αν ακόμα σαν κοινωνία και σαν χώρα δεν έχουμε πιάσει ακόμα πάτο, σε οικονομικό και σε πολιτισμικό επίπεδο,
..έχουμε πιάσει σίγουρα πάτο σε επίπεδο πολιτικής και προπαντός σε επίπεδο πολιτικών.

Πόσο χειρότερη μπορεί να είναι άραγε μία άλλη κυβέρνηση, ένας άλλος πρωθυπουργός;
Από δύσκολο, μέχρι αδύνατον.
Αξίζει να το ρισκάρουμε..   Ουδέν Σχόλιον