Πριν από λίγο καιρό, λόγω ενός οικογενειακού θέματος, αναγκάστηκα να παραιτηθώ από την δουλειά μου στο εξωτερικό και να γυρίσω πίσω.

Αποφάσισα ότι δεν θα ξαναφύγω διότι σκέφτηκα πως τελικά μου έλειπε η πόλη μου (μια όμορφη επαρχιακή πόλη που όμως πέρα από το φυσικό τοπίο δεν σου προφέρει τίποτα άλλο).

Περνώντας όμως ο καιρός, διαπιστώνω ότι η κρίση αντί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους μας έχει κάνει χειρότερους.

Ήλπιζα ότι τουλάχιστον θα γινόμασταν περισσότερο «άνθρωποι», ότι δεν θα βάζαμε το προσωπικό συμφέρον πάνω από το συλλογικό ότι η κοινωνία θα γινόταν καλύτερη, πιο δίκαιη και πολλά άλλα.

Δυστυχώς όμως, όπως έγραψες και εσύ, κατά βάθος οι Έλληνες είμαστε βαθιά δεξιοί και αν η δουλειές μας γίνονται δεν μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο.

Και όποιος αρθρώνει έναν διαφορετικό λόγο, στην καλύτερη περίπτωση να τον αποκαλέσουν γραφικό (αν όχι βλάκα και καθυστερημένο). Και για αυτό τον λόγο θέλω να ξαναφύγω…

Με Εκτίμηση,

Βασίλης

(Αγαπητέ Βασίλη, οι κρίσεις και οι δυσκολίες βγάζουν τον πραγματικό μας εαυτό. Τέρατα οι Έλληνες, ε; Κι όμως, νομίζουν όλοι ότι είναι πάρα πολύ καλοί άνθρωποι. Είναι και χριστιανοί, κάνουν και τον σταυρό τους… Βέβαια, όλα συμβάλλουν στο να βγει ο χειρότερος εαυτός μας. Εγώ περιμένω να βγει κάποια στιγμή και ο καλός μας εαυτός. Βέβαια, όταν σε πάρει η κάτω βόλτα, δύσκολα σηκώνεις κεφάλι. Να φύγεις. Η Ελλάδα είναι ωραία για διακοπές. Να έρχεσαι. Να είσαι καλά.)