Καινούριο συγκλονισμό υπέστη την τελευταία εβδομάδα το πανελλήνιο έπειτα από τον ξυλοδαρμό του Χριστόφορου Ζωγράφου από άγνωστους τραμπούκους. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν τα Μ.Μ.Ε. ολόκληρη την εβδομάδα από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ παρόλο που κανένας γνωστός μου δεν φαίνεται ιδιαίτερα συγκλονισμένος. Ούτε και οι άγνωστοι που συναντάω στο δρόμο φαίνονται συγκλονισμένοι. Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν τα κανάλια να με πληροφορούν για τα γεγονότα που συγκλονίζουν το πανελλήνιο, γιατί αν περιμένω από τους γνωστούς και τους άγνωστους που μου τυχαίνουν στο διάβα μου, μάλλον δεν θα συγκλονιστώ ποτέ.

Μάλιστα το ίδιο είχε συμβεί και την προηγούμενη εβδομάδα όπου όλο το πανελλήνιο είχε ξανασυγκλονιστεί με την απαγωγή της 27χρονης, αλλά οι δικοί μου γνωστοί και άγνωστοι πάλι δεν φάνηκαν συγκλονισμένοι. Βέβαια εγώ δεν το παραδέχομαι ανοικτά ότι δεν συγκλονίζομαι, για να μην με περάσουν για κανένα φρήκουλα και σταματήσουν να με κάνουν παρέα.

Μόνο οι κολλητοί μου έχουν καταλάβει ότι δεν νιώθω συγκλονισμένος αλλά αυτούς δεν τους φοβάμαι διότι και εγώ έχω καταλάβει ότι ούτε αυτοί έχουν συγκλονιστεί. Οπότε δεν μιλάει κανένας. Υπάρχει ομερτά ανάμεσα μας. Ο νόμος της σιωπής.

Προφανώς ούτε εγώ ούτε οι γνωστοί μου αλλά ούτε και οι άγνωστοι μου, ανήκουμε στο πανελλήνιο. Αναρωτιέμαι που στο διάολο βρίσκεται το πανελλήνιο. Μόλις με δει αλλάζει δρόμο; Και πώς να μοιάζει άραγε αυτό το πανελλήνιο. Λες να είναι αυτοί που ψηφίζουν Σαμαρά και Βενιζέλο;

Πάντως το πανελλήνιο αλλάζει εύκολα συνήθειες. Πριν κανένα χρόνο συνήθιζε να πέφτει από τα σύννεφα. Τώρα συνηθίζει να συγκλονίζεται. Αύριο ποιος ξέρει; Ίσως να αρχίσει να τραβάει τα βυζιά του.