Παρακολουθώντας χτες το βράδυ, με μια πολύ μεγάλη παρέα, την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου να ηττάται από τα Νησιά Φερόε, το έριξα στην πλάκα.

Τους είπα πως, μπορεί να χάσαμε, αλλά είμαστε ανώτεροι, αφού ο πιο αρχαίος τάφος στα Νησιά Φερόε είναι πριν από 100 χρόνια.

Το αστείο μου δεν ήταν ικανό να απαλύνει τον πόνο της παρέας μου, αφού οι περισσότεροι είχαν στραφεί κατά του προπονητή Κλαούντιο Ρανιέρι και ζητούσαν την απόλυσή του.

Τους είπα πως δεν είναι σωστό να ζητούν την απόλυση ενός εργαζόμενου, έστω κι αν αυτός παίρνει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, γιατί η ανεργία είναι ακόμα πιο σκληρή για ηλικιωμένους ανθρώπους όπως ο Κλαούντιο Ρανιέρι.

Είναι εντυπωσιακό πως οι Έλληνες ψήφιζαν επί δεκαετίες του Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου, ψηφίζουν και ανέχονται ακόμα στην κυβέρνηση τους ανθρώπους που οδήγησαν τη χώρα μας στην χρεοκοπία, αλλά δεν ανέχονται ούτε τρεις μήνες τον προπονητή της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου.

Μα, ο Κλαούντιο Ρανιέρι έκανε ήττες. Ναι, ενώ ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος πετάνε από νίκη σε νίκη.

Αυτοί που ανέχονται να ορίζουν τις ζωές τους καθάρματα όπως ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος -αλλά είναι έξαλλοι με τον Κλαούντιο Ρανιέρι και ζητούν να απολυθεί- δεν έχουν καμία αίσθηση της γελοιότητάς τους.

Είναι σαν όλους αυτούς που δεν τους ενοχλεί ότι δεν υπάρχει Δικαιοσύνη στην κοινωνία αλλά έχουν την απαίτηση από τον διαιτητή να αποδώσει Δικαιοσύνη μέσα στο γήπεδο.

Ήταν άδικη η απόλυση του Κλαούντιο Ρανιέρι. Θα έπρεπε να του δώσουμε τουλάχιστον όσα χρόνια δώσαμε στον Αντώνη Σαμαρά.