ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

2015. Πέντε χρόνια από το Καστελόριζο του ΓΑΠ, πέντε χρόνια μνημονίων και οι Ολιγάρχες της Κολομβίας των Βαλκανίων είναι πιο ισχυροί από ποτέ.

Τα Μνημόνια μείωσαν το κόστος του εργατικού προσωπικού τους ενώ οι ίδιοι εξακολουθούν να ελέγχουν κράτος και πρακράτος, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την Δικαιοσύνη και τους Νόμους του Συντάγματος. Είναι τέτοια η ξεφτίλα της εγχώριας Δημοκρατίας ώστε να την εκπροσωπούν βουλευτές οι οποίοι εξακοντίζουν ροχάλες στο πρόσωπο του Υπουργού Δικαιοσύνης.

Στην ερώτηση αν έχει πάτο το πηγάδι, η απάντηση είναι πως ένας αναξιοπρεπής λαός έχει πολλά ακόμη να υποστεί ώσπου να βρει μέσα του το κουράγιο και να κατακλύσει την πλατεία Συντάγματος διαμαρτυρόμενος για την χαμένη του αξιοπρέπεια. Δεν είναι τα λεφτά που μάς λείπουν είναι η αξιοπρέπεια που έχει χαθεί. Οι πολίτες έχουν χάσει την αξιοπρέπειά τους, οι βουλευτές και οι υπουργοί τήν έχουν χαμένη κάτι χρόνια και η ζητιάνα χώρα που να τη βρει.

Ο πρωθυπουργός μάς μίλησε για μεταρρυθμίσεις την ίδια στιγμή που οι μεγαλονταβατζήδες πιάνουν κάθε τόσο το κώλο της κυβέρνησης-όλων των κυβερνήσεων. Ο πρωθυπουργός μάς μίλησε για μεταρρυθμίσεις την ίδια στιγμή που μιλιούνια σύμβουλοι και πάσης φύσεως χαραμοφάηδες παραμένουν ανέγγιχτοι στους οργανισμούς και στις υπόλοιπες κρύπτες του αισχρού και κακοφορμισμένου Δημοσίου.

Σε ένα ταξί υπάλληλος της Βουλής μάς έλεγε ότι είναι τυχερός μια και τρύπωσε επί θητείας Αννας Μπενάκη, η οποία δεν είχε παιδιά και εγγόνια ώστε να διορίσει το σόι της και βρέθηκε θέση και γι΄αυτόν. Ολοι οι υπόλοιποι υπάλληλοι της Βουλής είναι συγγενείς, κατά κάποιο τρόπο, μεταξύ τους.

Αδέλφια, ξαδέλφια, σώγαμπροι, συμπέθεροι, της Πόπης το κάγκελο. Εχουμε λοιπόν από τη μια μεριά το παρακράτος της Δημόσιας Διοίκησης και από την άλλη τους νταβατζήδες που διαπλέκονται μ΄αυτό.

Οσοι έχουν την ατυχία να δουλεύουν απλά στον ιδιωτικό τομέα και να μην ανήκουν σε κάποια συμμορία νταβατζήδων είναι ξοφλημένοι. Ζωντανοί νεκροί. Κάπως έτσι βαδίζουμε στις εκλογές. Χωρίς κανείς να έχει διάθεση να ακουμπήσει καμμία από τις δύο πληγές που θανατώνουν την χώρα: To παρακράτος του Δημοσίου με τούς διορισμένους κομματικούς στρατούς και τους νταβατζήδες παραδοσιακούς και νεόκοπους που γαμούν και δέρνουν δίχως να αντιμετωπίζουν τίς συνέπειες της Δικαιοσύνης.

Σε ένα τέτοιο κράτος κανείς υπουργός Δικαιοσύνης δεν μπορεί να εμπνεύσει κύρος και σεβασμό. Αν δεν τον φτύνουν οι χρυσαυγίτες θα τον φτύνουν όλοι οι υπόλοιποι. Και είναι να απορείς για τον πυρετό τριτοκοσμικότητας γιατί και στην Αγγλία για παράδειγμα υπάρχουν ολιγάρχες και μάλιστα σκληρά καρύδια όπως οι Ρώσοι και οι Αραβες οι οποίοι έχουν στην κατοχή τους ακόμη και ποδοσφαιρικές ομάδες. Αλλά εκεί όλοι σέβονται τους Νόμους και το Σύνταγμα. Δεν τους γράφουν στ΄ αρχίδια τους όπως εδώ, στην Κολομβία των Βαλκανίων. Ακόμη και στην Πορτογαλία πρώην πρωθυπουργός βρίσκεται στη φυλακή.

Ανύπαρκτη η Αξιοπρέπεια, ανύπαρκτη η Δικαιοσύνη, μια κοινωνία, ένας λαός, βαριά άρρωστος. Ούτε να πονέσει δεν ξέρει.

Μαζί με την χαμένη μας αξιοπρέπεια ξεχάσαμε και τον τρόπο να πενθούμε τους νεκρούς μας-σε καιρό ειρήνης. 100 άνθρωποι αγνοούνται από την κόλαση του Norman Atlantic. Οι περισσότεροι Ελληνες. Μια τραγωδία αντίστοιχη με εκείνη του Σαμίνα. Τότε ξέραμε ακόμη να πενθούμε. Τώρα-μέσα στην γενικότερη αφασία μας-ξεχάσαμε και να πενθούμε. Αφυδατωθήκαμε από συναισθήματα. Οι νεοΕλληνες δεν είμαστε πλέον ανθρώπινα όντα αλλά ανθρωποειδή με τηλεοπτική παιδεία. Ο ελληνικός λαός έχει μεταμορφωθεί σε μια μάζα γαμιόληδων τηλεθεατών. Δεν είμαστε πολίτες αλλά τηλε-θεατές της πραγματικότητας και κάθε βράδι ο κάθε μαλάκας εξ ημών προσεύχεται τα κακά (σήριαλ) να συμβούν στους άλλους.

http://kourdistoportocali.com/post/40465/bokota