ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Η πρώτη ημέρα μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές ξεκίνησε με τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο και την ανακοίνωση πως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη Τσίπρα, και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα συμμετέχουν στην κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξάρτητων Ελλήνων θα έπρεπε να είχε προκύψει από τις εκλογές του 2012. Πριν η χώρα δεθεί για τα καλά από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Έχω γράψει αρκετές φορές πως πιστεύω -αν και δεν ψηφίζω ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε Ανεξάρτητους Έλληνες- πως, στην κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα μετά την χρεοκοπία, η καλύτερη δυνατή λύση είναι μια κυβέρνηση Αριστεράς-Δεξιάς, χωρίς βέβαια εκείνους τους πολιτικούς οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία της χώρας.

Πιστεύω πως, στη σημερινή κατάσταση της χώρας, μόνο μια κυβέρνηση Αριστεράς-Δεξιάς, που θα έχει τη μαζική στήριξη αριστερών και δεξιών πολιτών, μπορεί να τα καταφέρει.

Στις 28 Απριλίου του 2012, οκτώ ημέρες πριν τις εκλογές, έγραφα:

«Παρακολουθώ τις οξύτατες αντιδράσεις των κομμάτων στη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα πως “αν εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε πρόταση και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου -και αυτός τις δώσει ως ανοχή ή στήριξη- δεν θα του πούμε δεν τις θέλουμε”, και έχω πεθάνει στα γέλια.

Λύσσαξαν οι κομματικές ηγεσίες, λύσσαξαν και τα παπαγαλάκια των νταβατζήδων της διαπλοκής. Ούτε για τη χρεοκοπία της χώρας δεν λύσσαξαν τόσο πολύ – περίεργο. Ή όχι;

Ο Τσίπρας -κατά κύριο λόγο- και ο Καμμένος ξεβράκωσαν με μία κίνηση και τα κόμματα της Αριστεράς και τα κόμματα της Δεξιάς.

Αποδείχτηκαν παίκτες. Γεροί παίκτες.»

Στις 25 Οκτωβρίου του 2012, έγραφα:

«Οι πολίτες επέλεξαν Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ενώ έβαλαν στη Βουλή και την Χρυσή Αυγή. Ο λαός εμίλησε.

Και δεν μπορεί να πει κάποιος πως δεν είχε επιλογές. Οι «αριστεροί» είχαν την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ και οι «δεξιοί» τους Ανεξάρτητους Έλληνες.

Η δικαιολογία πως τα δυο αυτά κόμματα δεν θα έκαναν κυβέρνηση συνεργασίας δεν στέκει. Κάτω από την πίεση των πολιτών, θα συνεργάζονταν μια χαρά. Η χρεοκοπία και το Μνημόνιο δεν θα άφηναν περιθώρια ούτε στον Τσίπρα, ούτε στον Καμμένο. Θα αναγκάζονταν να συνεργαστούν. Δεν είναι χαζοί.

Οι διαφορές ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητων Ελλήνων στο μεταναστευτικό δεν θα αποτελούσαν πρόβλημα, αφενός επειδή ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη παραδεχτεί πως η Αριστερά έκανε λάθη και δεν εκτίμησε την έκταση του μεταναστευτικού προβλήματος και αφετέρου επειδή τα δυο κόμματα θα μπορούσαν να συμφωνήσουν πως οι μετανάστες –αντί να οδηγούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης- θα χρησιμοποιηθούν ως μοχλός πίεσης προς τις βόρειες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν τους θέλουν στο έδαφός τους αλλά τους προτιμούν καθηλωμένους στην Ελλάδα.»

Να με συγχωρήσετε που είμαι ρεαλιστής και δεν με ενοχλεί η συνεργασία του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο.

Αφού ο Τσόρτσιλ συμμάχησε με τον Στάλιν, γιατί είναι τόσο περίεργο να συνεργαστούν ο Τσίπρας με τον Καμμένο -νομίζω πως είναι Έλληνες και οι δυο-, για να βοηθήσουν την χρεοκοπημένη χώρα τους και τους συμπατριώτες τους;

Εντάξει, κι εγώ θα ήθελα μια κυβέρνηση της Αριστεράς -για την ακρίβεια, θα ήθελα μια κυβέρνηση ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ή ένα κόμμα που γεννήθηκε από τις διαδηλώσεις- αλλά έγιναν εκλογές την περασμένη Κυριακή και η Αριστερά δεν είχε την πολυπόθητη καθαρή αυτοδυναμία.

Το ΚΚΕ έχει αποκλείσει τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι είναι ό,τι πιο συστημικό υπάρχει, αφήνοντας την Χρυσή Αυγή στην δεύτερη θέση των συστημικών κομμάτων, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ αποκλείονται για την ώρα -και πριν καθαρίσουν τις πολύ βρόμικες ηγεσίες τους-, οπότε οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σε πολλούς δεν αρέσουν κάποιες θέσεις των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Ούτε εμένα μου αρέσουν κάποιες θέσεις τους αλλά, αν δεν κάνω λάθος, τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ούτε η Ορθοδοξία, ούτε οι Εβραίοι, ούτε το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια.

Τα καυτά προβλήματα της χώρας είναι τα Μνημόνια και η Δικαιοσύνη.

Σε αυτούς τους δυο τομείς, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μπορούν -σύμφωνα με τα προγράμματά τους- να συνεργαστούν μια χαρά.

Κι αν τα καταφέρουν σε αυτούς τους τομείς, θα δουν τι μπορούν να κάνουν από εκεί και πέρα.

Αν δεν κάνω λάθος, η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση οφείλεται στην χρεοκοπία της χώρας και στα Μνημόνια.

Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δημιουργήθηκαν για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Αυτή τη στιγμή, το θέμα δεν είναι αν ο Τσίπρας δεν κάνει τον σταυρό του, ούτε αν ο Πάνος Καμμένος ανάβει λαμπάδα στη Μεγαλόχαρη.

Η πίστη είναι θέμα συνείδησης, και, ως εκ τούτου, είναι απόλυτα προσωπικό θέμα. Ως προσωπικό θέμα, αφορά τον καθένα μας ξεχωριστά και κανέναν άλλον.

Το αν η Ελλάδα βουλιάξει και οι Έλληνες δεν έχουν να φάνε, μας αφορά όλους.

Αυτό καλούνται να αντιμετωπίσουν τώρα ο Αλέξης Τσίπρας με τον Πάνο Καμμένο.

Είναι οι δύσκολες καταστάσεις που μπορούν να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό σου. Μπορούν να σε κάνουν να πετύχεις πράγματα που δεν θα μπορούσες να φανταστείς.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος έχουν την ευκαιρία να γράψουν ιστορία· μαζί τους κι εμείς.

Τους εύχομαι να τα καταφέρουν.

Για το καλό όλων μας. Για το κοινό καλό. Για την Ελλάδα.

(Με την ευκαιρία, και επειδή μου γράφουν διάφοροι φίλοι αναγνώστες που απορούν για αυτά που γράφω, εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους δεξιούς. Έχω και φίλους που είναι δεξιοί, όπως και πάρα πολλούς αναγνώστες. Με τους ρουφιάνους έχω πρόβλημα, και με τα καθάρματα και τους ξεπουλημένους. Αλλά αυτούς τους βρίσκεις σε όλο το πολιτικό φάσμα. Όπως βρίσκεις και άξιους και ωραίους ανθρώπους. Επίσης, εγώ θα ήθελα έναν πλανήτη σοσιαλιστικό, όπου όλοι θα είμαστε αδέλφια και θα ζούμε όλοι αγαπημένοι. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν βλέπω τι γίνεται σήμερα γύρω μου. Εδώ ζω, δεν ζω στο διάστημα, ούτε είμαι αστροχτυπημένος.)

Ρεαλισμός (Τσίπρας-Καμμένος)