σε μια γη χωρίς χάρτες…

SavedPicture-20152141254.jpg

Αγάπη μου, σε περιμένω…
Πόσο διαρκεί μια μέρα στο σκοτάδι; Μια βδομάδα; Η φωτιά δεν σβυνει , κι εγώ ακόμη σου γράφω…Πεθαίνουμε πλούσιοι από έρωτα, τις νυχτες τις μοναχικες .. , από γεύσεις που δοκιμάσαμε, από κορμιά στα οποία βουλιάξαμε και κολυμπήσαμε, από φόβους που κρύψαμε σαν μέσα σε σπηλιές…Λεξεις και αγγιγματα χαραγμένα στο κορμί μας…Εμείς είμαστε οι αληθινές χώρες, όχι αυτές με τα σύνορα καταγραμμένα στους χάρτες…Εμείς είμαστε η ζωή ..!
Ξέρω ότι θα γίνεις ονειροχόος και θα “ρθεις και θα με πάρεις κάποια στιγμή στο Παλάτι του Φεγγαριού… Μόνον αυτό ήθελα πάντα, να πάω εκεί, μαζί σου…, σε μια γη χωρίς χάρτες…Το φως έσβησε κι εγώ σου γράφω… στο σκοτάδι…» Και σαν έρχεται το πρωί λέμε απεγνωσμένες καλημέρες ..κι απλώνουμε τα χέρια .. Είμαστε παλι ζωντανοί μέσα στο πλήθος..

εγραψε το πιτσιρικι

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ