ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αγαπητέ Πιτσιρίκο, Σε διαβάζω καθημερινά και σου ξαναστέλνω μετά από καιρό. Κι εγώ ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ κι εγώ πιστεύω ότι με τη δραχμή θα είμαστε τώρα πολύ καλύτερα. Κάτι όμως δεν πάει καλά σε όλα αυτά. Πιστεύει κανείς ότι, αν μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δε θα απειλούσε με έξοδο; Αν ναι, γιατί δεν το κάνει;

Τα δάνειά μας πλέον είναι διακρατικά: θα πει ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να διαγραφούν μονομερώς. Δεν λήγουν ποτέ.

Όπως ακριβώς κι εμείς μπορούμε -αλλά δε θα το κάνουμε- να διεκδικήσουμε το κατοχικό δάνειο μετά από 70 χρόνια, έτσι μπορούν κι οι άλλοι: και αυτοί δεν είναι μόνο οι Γερμανοί.

Χάρις στο PSI χρωστάμε σε όλους! Και τα δάνεια δε θα σβήσουν, και οι άλλοι θα διεκδικούν από μας για τα επόμενα 100 χρόνια, και το ποσό θα είναι σε σκληρό νόμισμα -ακόμα κι αν αυτό το νόμισμα δεν είναι το σημερινό Ευρώ- ενώ εμείς θα έχουμε δραχμή.

Παραπάνω τόκοι λόγω της χρεωκοπίας, διπλάσιο χρέος / ΑΕΠ λόγω νομίσματος.

Κάθε συναλλαγή που θα γίνεται από το δημόσιο στο εξωτερικό τα επόμενα 50 χρόνια θα υπόκειται στην απειλή κατάσχεσης.

Και καθένας θα μπορεί να μας πάει στα διεθνή δικαστήρια, όπου, αφού θα χρωστάμε σε όλη την υφήλιο, θα χάνουμε τη μία δίκη μετά την άλλη.

Θα είμαστε μία κανονική αφρικανική χώρα (και τώρα είμαστε αλλά σσσσσ…). Θα παρακαλάμε να σβήσουν χρέη και δε θα το κάνουν.

Δυστυχώς οι παλιές κυβερνήσεις μας έδεσαν καλά.

Θα παρακαλάμε (ήδη παρακαλάμε) για δραχμή και αυτό δε θα γίνεται.

Το έγκλημα δυστυχώς συντελέστηκε και, ακόμα κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, η ήττα είναι δεδομένη.

Η ζωή έχει λοιπόν, θέλουμε δε θέλουμε, losers, winners και καμια φορά και το ενδιάμεσο.

Όποιος ψηφίζει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για 40 χρόνια δε σώνεται αν δεν περάσουν άλλα τόσα.

Είναι loser, είναι ο ορισμός του loser…

Μ.

(Αγαπητέ φίλε, σας έχω μια ευχάριστη είδηση: θα πεθάνουμε. Οπότε, την πάτησαν. Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από ανθρώπους που δεν χρωστάνε ούτε ένα ευρώ. Είναι γεμάτα από ανθρώπους που δραπέτευσαν για πάντα από τα Μνημόνια και τα χρέη. Μου αρέσει που είστε σίγουρος πως όλα -παγκοσμίως- θα μείνουν όπως έχουν για τα επόμενα 100 χρόνια. Επίσης, μου αρέσει που θεωρείτε το χρέος κάτι ιερό. Δεν είναι. Ούτε το χρέος της Ελλάδας, ούτε τα χρέη όλων των άλλων χωρών. Τα πράγματα είναι πολύ απλά: αν δεν γίνει διαγραφή του χρέους, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει ανάπτυξη. Η χώρα θα βουλιάξει αργά αργά -μπορεί και γρήγορα- σε αυτό που φοβάται σήμερα και υποτίθεται πως θα αποφύγει με τα Μνημόνια. Οπότε, ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Και η Γερμανία τις δικές της. Αν έχει καταργηθεί η δημοκρατία στην Ευρώπη, να ανακοινωθεί επίσημα. Κατά τα άλλα, θα ήθελα να ήσασταν ένα από τα παλικάρια του Κολοκοτρώνη και να πηγαίνατε να του λέγατε «δεν γίνεται, είμαστε χαμένοι». Σκεφτείτε το λίγο. Να είστε καλά.)   Χαμένοι από χέρι