Η σημερινή ημέρα είναι ξεχωριστή, γιατί αναδεικνύει στον υπέρτατο βαθμό το μεγαλείο του να είσαι Έλληνας και να νιώθεις μέσα σου μέχρι το τέλος την αξία αυτή.
Η Θάλεια Χούντα με την αδερφή του Ευαγόρα Παλληκαρίδη
Ήταν 14 Απριλίου 1957 όταν οι Βρετανοί στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας δια της αγχόνης έστειλαν στην Εθνική Αθανασία τον Ευαγόρα, τον πιο νέο και τον τελευταίο απαγχονισθέντα των ένδοξων αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Αξίζει να αναφερθεί, ότι οι απαγχονισμοί γίνονταν χαράματα και εν κρυπτώ, για να μην υπάρξουν αντιδράσεις και ο ενταφιασμός γινόταν, για αποφυγή λαϊκών εξεγέρσεων, εντός των τοιχών των Φυλακών, τα σημερινά όπως τα γνωρίζουμε «Φυλακισμένα Μνήματα», για να είναι αδύνατη η πρόσβαση και η μετατροπή του χώρου σε προσκύνημα. Και όμως, οι φυλακισμένοι αγωνιστές είχαν βρει τον δικό τους τρόπο να μεταδίδουν τα άσχημα νέα: όλοι οι ήρωες την ώρα που τους περνούσαν την αγχόνη, άρχιζαν να ψέλνουν τον Εθνικό Ύμνο, οι υπόλοιποι τον άκουγαν, άρχιζαν και αυτοί με δυνατή φωνή να ψέλνουν μαζί, από τις φωνές τους άκουγαν τα γειτονικά σπίτια και σε πολύ λίγη ώρα είχε διαδοθεί παντού το άσχημο νέο.
Η αγχόνη στα «Φυλακισμένα Μνήματα»
Πολλοί έχουν γράψει και πολλοί έχουν μιλήσει για την πορεία του παλικαριού αυτού. Θεωρώ όμως ως ευτυχή την συγκυρία που είχα, να συναντηθώ και να γνωριστώ με την αδερφή του Ευαγόρα, μία Κυρία, μία Ελληνίδα, έναν Άνθρωπο που εύκολα θα μπορούσε να είχε εξαργυρώσει το όνομά της και την οικογενειακή της ιστορία και δεν το έπραξε, δείχνοντας μέχρι και σήμερα τις αξίες της. Και πέραν αυτών, όλα τα έσοδα από τα κατά καιρούς συγγράμματα για τον Ευαγόρα τα διαθέτει για το Μουσείο της ΕΟΚΑ, χωρίς η ίδια να έχει το όποιο οικονομικό όφελος.
Ακόμη μιλάει και δακρύζει για τον ηρωικό αδερφό, καθημερινά τον επισκέπτεται, είναι ευτυχισμένη που έχει οικογένεια, που παντρεύτηκε με τον φίλο του αδερφού της και το κυριότερο, αν δεν σου συστηθεί, δεν γνωρίζεις ποια είναι. Γι’ αυτήν ο Ευαγόρας είναι ο αδερφός, ο ποιητής, ο ρομαντικός νέος που αλληλογραφούσε στο κόκκινο βιβλίο του με την κοπέλα του αλλά και ο αποφασισμένος άνθρωπος που πίστεψε στην Ένωση με την Πατρίδα, που μέχρι το τέλος δεν δίστασε ούτε μία στιγμή και εμπρός στους δικαστές του, αν και γνώριζε την συνέχεια, ομολόγησε μόνο ότι είναι Έλληνας.
Η παρακαταθήκη που μας έχει αφήσει ο Ευαγόρας είναι μεγάλη, όπως και για τους σύγχρονους Κύπριους και σίγουρα όλοι πρέπει να μην ξεχνάμε: «Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια, που παν στην Λευτεριά».
Γράφει η Θάλεια Χούντα
http://dialogoi.gr/evagoras-pallikaridis-athanatos/
