ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

*Δύσκολες μέρες, σκληρές, δυσπρόσιτες

Ένα τραγούδι πεθαίνει

Ο Ποιητής του γδέρνει το μάρμαρο ουρλιάζοντας

Πετάγεται όρθιος, εξαγριωμένος..

*Στεκόμαστε από πάνω του, όλοι οι Ποιητές

Αόρατοι συγγενείς του, αδελφικοί του φίλοι

Δακρυσμένοι όλοι, κάποιοι ξεσπούνε σε κρυφούς ολολυγμούς

Αλλά δεν ακουγόμαστε, δεν μιλάμε μεταξύ μας

Κοιταζόμαστε μονάχα..

*Στο βάθος του ματιού μας, ξαγρυπνάει η Νέμεση

Από τα δάχτυλά μας, στάζουν φαρμακωμένες κυράδες

Οι Ερινύες, πίσω απ τα Τείχη της προδομένης Πολιτείας

Μας παρατηρεί ειρωνικά η Ύβρις, χασκογελάει εκδικητικά..

*Ένα μεγάλο τραγούδι πεθαίνει

Οι Τραγουδιστάδες του μαραζώσανε

Στην άκρη του Κακού Καιρού

Οι Μουζικάντες του καμπουριάσανε

Μέσα στα Ιερά Πεντάγραμμα κι αυτοί

Οι νότες τους γίνανε φίδια, τα μουσικά κλειδιά τους

Δεν ανοίγουνε καμιά ψυχόπορτα πια..

*Ανοίγει όμως η πόρτα του μαύρου θάλαμου

Μπαίνουν οι Μοίρες με τις λευκές χλαμύδες τους

Σιμώνει μήπως η ώρα που θα δραπετεύσει

Η τελευταία ανάσα, όχι ας μην το δω αυτό

Ας μην το ζήσω, να μην ζήσω καλύτερα ούτε κι εγώ λοιπόν..

*Ελάτε αδέρφια, βοηθήστε μας τους έρμους Ποιητές σας

Παλεύει με την ιστορία του το Ιερό μας Τραγούδι

Σύρτε φωνή, συναχτείτε στους καφενέδες

Και στις πλατείες της χώρας, ανοίξτε τα πουκάμισα

Να λάμψουν τα στήθια σας, άντρες ΄Ελληνες

Κι εσείς αθάνατες νεράιδες Ελληνίδες

Ελάτε να κρεμάσουμε την ΄Υβρι από το μεγαλύτερο πλατάνι

Ελάτε να κλέψουμε απ το μαύρο θάνατο,

Το λατρευτό Τραγούδι μας..

*Στάζουν τα δευτερόλεπτα της Παρακμής

Από την βρύση της Ιστορίας μας

Προφτάστε το Κακό, τσακίστε το, κλείστε τους δρόμους

Σώστε το, σας παρακαλώ, το Τραγούδι αυτό

Είναι ο Εθνικός μας ΄Υμνος

Αδέρφια μου Πατριώτες!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ